» عمومی
در مواقعی که فرزندتان برای رسیدن به اهداف خود اقدام به رفتارهای نامطلوب می کند، والدین می توانند با نادیده گرفتن سه جز اصلی نسبت به جلوگیری از تکرار آن جلوگیری کنند
شفا آنلاین>اجتماعی>عضو انجمن علمی روانپزشکان در توصیه به والدین جوان و بی تجربه گفت: بخش عمده رفتارهای غیرمعمول کودکان تا پیش از رسیدن به سنین یک تا سه سالگی برای جلب توجه دیگران بویژه والدین است، براین اساس الم شنگه کودکان نوپا را جدی نگیرید چرا که امری کاملا عادی است.
به گزارش شفا آنلاین، مهشید رابطیان روز سه شنبه افزود: جلب توجه کردن به شکل نامناسب، پافشاری بر انجام کاری که والدین موافق نیستند، گریه کردن برای جلب توجه، قشقرق راه انداختن و جیغ زدن از دیگر رفتارهای نامطلوب کودکان در سنین خردسالی است که با نادیده گرفتن در مبحث فرزند پروری می توان تا حدودی برای کاهش آن اقدام کرد.
وی ادامه داد: در مواقعی که فرزندتان برای رسیدن به اهداف خود اقدام به رفتارهای نامطلوب می کند، والدین می توانند با نادیده گرفتن سه جز اصلی نسبت به جلوگیری از تکرار آن جلوگیری کنند. نخست هیچ تماس فیزیکی با کودک نداشته، ارتباط کلامی را با آن قطع و در نهایت پدر و مادر تلاش کنند حتی تماس چشمی نیز با او برقرار نکنند.
فوق تخصص روانپزشک(Psychiatrist) کودک و نوجوان گفت: بدخلقی‌های ناگهانی کودک که اصطلاحاً آن را الم‌شنگهٔ می‌نامند، مانند طبل توخالی است. برای نمونه لحظه ای که همه در حال صرف غذا هستند فرزندتان به یکباره به هق‌هق و ناله می‌افتد و شروع می کند به گریه سردادن و سپس با بالاترین حد جیغ می‌زند، وقتی علت این حرکت کودک را جویا می شوید تنها برای اینکه تشنه بوده و آب می خواسته قشقرق به راه انداخته و به مرور با شناختی که از او پیدا خواهید کرد می توان در این مواقع با جرعه ای آب دادن او را آرام کنید.
رابطیان اضافه کرد: کودکان بین یک تا سه ساله بیشتر مستعد الم‌شنگه به پا کردن هستند. اگرچه ممکن است نگران شوید که شما دارید او را فردی مستبد و خودکامه بار می‌آورید، اما بهتر است خوش‌بین باشید، چون در این سن بعید است که فرزند از روی حیله و برای تحت فشار گذاشتن والدین قشقرق به پا کند. به احتمال زیاد، او در واکنش به احساس درماندگی خود دچار بحران شده است.
این روانپزشک کودک و نوجوان اظهارداشت: مشکل ناتوانی در کودکان نوپا بیشتر ناشی از عدم توازن در مهارت‌های زبانی است. کودکان نوپا کم‌کم از چیزهایی که می‌شنوند معنای واژگان بیشتری را درک می‌کنند اما توانایی آن ها برای تولید زبان و برقراری ارتباط کلامی هنوز خیلی محدود است. وقتی فرزند نمی‌تواند احساس خود را بیان کند یا بگوید چه چیزی می‌خواهد، احساس سرخوردگی و درماندگی بروز می‌کند و او شروع به جنجال و جیغ و فریاد به پا کردن خواهد کرد.
رابطیان گفت: کج خلقی، جار و جنجال و قشقرق کودک علاوه بر لگد زدن، جیغ زدن و پا کوبیدن به زمین، شامل پرتاب کردن اشیاء، ضربه زدن و حبس کردن نفس خود در سینه تا سر حد کبود شدن پوست با توجه به اینکه منظره زیبایی نیست، بیشتر از روی احساس درماندگی و ناتوانی او است و از این رو در وهله نخست باید با خونسردی آن را مدیریت کرد.
وی افزود: اگرچه صبوری در این وضعیت دشوار است ، اما می‌توان مطمئن بود که حتی حبس کردن نفس کودک توسط خودش، یک رفتار طبیعی برای کودکی است که دچار حملهٔ خشم شده است. هنگامی که فرزند گرفتار حملهٔ خشم شد، قادر به گوش دادن به دلیل‌ها و منطق والدین نیست، هرچند که به فریاد زدن یا تهدید کردن والدین پاسخ خواهد داد، اما به صورت منفی. پس هرچه بیشتر سر کودک فریاد کشید، او خشمگین‌تر خواهد شد. به جای این کار خیلی بهتر است وقتی کودک در حال جنجال است، فقط کنارش بنشیند و او را در آغوش گیرید.
این روانپزشک کودک و نوجوان ادامه داد: ماندن در کنار کودک در طول طغیان خشم و الم‌شنگه فکر و راهکار مؤثر و خوبی است. خارج شدن از اتاق یا جایی که کودک در آن است، آن هم با عصبانیت، اگرچه می‌تواند برایتان وسوسه‌انگیز باشد اما به کودک احساس رهاشدگی می دهد. طغیان احساسی که او تجربه می‌کند می‌تواند برایش ترسناک باشد و مطمئن باشید از دانستن اینکه شما در آن نزدیکی هستید ممنون تان خواهد بود.
رابطیان تصریح کرد: اگر طغیان کودک به حدی بالا گرفت که شروع به زدن دیگران کرد، اشیا را پرت می‌کند یا بی‌وقفه فریاد می‌زند، او را بلند کنید و در آغوش خود به مکان امنی، مانند اتاق خواب برده و تا زمانی که آرام شود در کنارش باشید. اگر در یک مکان عمومی هستید که اغلب یک بستر شایع برای تحریک و القای الم‌شنگهٔ کودک است، آماده باشید که آن محل را به همراه فرزندتان ترک کنید و تا زمانی که او آرام شود برنگردید. اما نه با تشر و عصبانیت، بلکه با آرامشی که لازمهٔ پدر یا مادر بودن است و سال‌های زیادی باید برای رشد این ویژگی خوب تان تلاش کنید.
این متخصص روانپزشک کودک و نوجوان یادآورشد: والدین از لحاظ تربیتی هرچه هم که الم‌شنگهٔ کودک طول کشد، تسلیم خواسته‌های نامعقول او نشوند یا برای مذاکره با یک کودک نوپای در حال جیغ زدن تلاش نکنند. هرچند انجام این کارها، به ویژه به عنوان راهی برای پایان دادن به الم‌شنگه در یک فضای عمومی، وسوسه‌کننده است اما سعی کنید با آگاهی کامل و با قدرت، نگران قضاوت دیگران نباشید و مطمئن باشید هر کس که فرزندی دارد این تجربه را داشته است.
نظرشما
آخرین اخبار