در جهان اسلام ۴۳ درصد مبتلایان به دیابت نوع اول و ۷۹ درصد مبتلایان به دیابت نوع دوم، هر ساله در ماه مبارک رمضان روزه می‌گیرند که معادل پنجاه میلیون نفر دیابتی مسلمان می‌شود
شفاآنلاین>سلامت> روزه داری برای افراد مبتلا به دیابت نوع یک که هنوز قند خون آن‌ها به خوبی کنترل نشده، بسیار خطرناک بوده و مهم‌ترین خطر اصلی روزه داری برای این افراد، افت قند است.
به گزارش شفاآنلاین، در جهان اسلام ۴۳ درصد مبتلایان به دیابت نوع اول و ۷۹ درصد مبتلایان به دیابت نوع دوم، هر ساله در ماه مبارک رمضان روزه می‌گیرند که معادل پنجاه میلیون نفر دیابتی مسلمان می‌شود.
در نگاه کلی، روزه داری در ماه مبارک رمضان برای برخی افراد دیابتی می‌تواند خطر آفرین باشد و لازم است که این افراد در این رابطه با پزشک خود مشورت کنند.
با توجه به اینکه بیماران، معمولاً به خاطر عدم اتفاق نظر پزشکان مختلف، گاهی دچار سردرگمی می‌شون، د بر پایه معتبرترین یافته‌های علمی، راهنمایی‌های مناسب برای روزه داران دیابتی باید ارائه کرد و البته با توجه به اینکه روزه، عبادتی فردی و دارای جنبه‌های شرعی است، از لفظ ممنوع در این گفتار استفاده نمی‌شود و صرفاً به توصیه اکتفا می‌شود.
روزه داری برای افراد مبتلا به دیابت(Diabetes) نوع یک معمولاً جوانتر و وابسته به انسولین، که هنوز قند خون آن‌ها به خوبی کنترل نشده، می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
افت قند خون
مهم‌ترین خطر اصلی روزه داری برای افراد دیابتی، افت قند است. افت قند می‌تواند باعث کُما و حملات قلبی شود، که خطر بعدی، افزایش شدید قند است که معمولاً ناشی از خوردن زیاد غذا‌های پر کالری در سحر یا افطار است، البته اگر بیشتر از ۲۵۰ نباشد، آثار بد آن در کنار ۱۱ ماه دیگر قابل اغماض است.
خطر دیگری که برای دیابتی‌های نوع یک مطرح است، حالت کتواسیدوز دیابتی است که ناشی از کاهش دوزاژ و دفعات تزریق انسولین به منظور جلوگیری از افت قند است و به صورت بدحالی شدید، درد شکمی و استفراغ بروز می‌کند.
زمانی که قند خون کمتر از ۶۰ باشد، فرد روزه دار باید روزه خود را بخورد، افرادی که قند خون کمتر از ۷۰ قبل از ساعت ۱۱ صبح داشته باشند، خصوصاً در صورت استفاده از داروهای انسولین و داروهای محرک انسولین مثل گلی بن کلامید و رپاگلیناید «با نام‌های تجاری نوونورم و نیوبت» در وعده سحری و همچنین افرادی که قند خون بیشتر از ۳۰۰ داشته باشند نیز باید از روزه داری خودداری کنند.
افراد دیابتی که افت قند مکرر حتی بدون نیاز به بستری را دارند، در صورت روزه داری در معرض خطر بیشتری قرار دارند. افرادی همچون: کسانی که سابقه افت قند دارند، بطوریکه خود فرد بدون اینکه متوجه شود دچار خواب آلودگی، پرت‌وپلا گویی یا کما شده باشند، اشخاصی که عدم کنترل مناسب قند معدل قند یا آزمایش قند داشته‌اند.
دیابتی‌ها، بیماران تب دار، افرادی که به خاطر مشکلات قند خون طی سه ماهه قبل از ماه مبارک رمضان بستری شده‌اند، اشخاصی که فعالیت بدنی شدید غیر قابل اجتناب دارند، مادران باردار، بیماران دیالیزی، افرادی که نارسایی یا تنبلی کلیه دارند، بیمارانی که در صورت استفاده از داروهای انسولین و داروهای محرک انسولین مثل: گلی بن کلامید و رپاگلیناید «با نام‌های تجاری نوونورم و نیوبت» تنها زندگی می‌کنند و افراد مسن نه چندان سالم را می‌توان از بیماران(patients) در معرض خطر در صورت روزه داری نام برد.
به گزارش شفاآنلاین، در جهان اسلام ۴۳ درصد مبتلایان به دیابت نوع اول و ۷۹ درصد مبتلایان به دیابت نوع دوم، هر ساله در ماه مبارک رمضان روزه می‌گیرند که معادل پنجاه میلیون نفر دیابتی مسلمان می‌شود.
در نگاه کلی، روزه داری در ماه مبارک رمضان برای برخی افراد دیابتی می‌تواند خطر آفرین باشد و لازم است که این افراد در این رابطه با پزشک خود مشورت کنند.
با توجه به اینکه بیماران، معمولاً به خاطر عدم اتفاق نظر پزشکان مختلف، گاهی دچار سردرگمی می‌شون، د بر پایه معتبرترین یافته‌های علمی، راهنمایی‌های مناسب برای روزه داران دیابتی باید ارائه کرد و البته با توجه به اینکه روزه، عبادتی فردی و دارای جنبه‌های شرعی است، از لفظ ممنوع در این گفتار استفاده نمی‌شود و صرفاً به توصیه اکتفا می‌شود.
روزه داری برای افراد مبتلا به دیابت(Diabetes) نوع یک معمولاً جوانتر و وابسته به انسولین، که هنوز قند خون آن‌ها به خوبی کنترل نشده، می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
افت قند خون
مهم‌ترین خطر اصلی روزه داری برای افراد دیابتی، افت قند است. افت قند می‌تواند باعث کُما و حملات قلبی شود، که خطر بعدی، افزایش شدید قند است که معمولاً ناشی از خوردن زیاد غذا‌های پر کالری در سحر یا افطار است، البته اگر بیشتر از ۲۵۰ نباشد، آثار بد آن در کنار ۱۱ ماه دیگر قابل اغماض است.
خطر دیگری که برای دیابتی‌های نوع یک مطرح است، حالت کتواسیدوز دیابتی است که ناشی از کاهش دوزاژ و دفعات تزریق انسولین به منظور جلوگیری از افت قند است و به صورت بدحالی شدید، درد شکمی و استفراغ بروز می‌کند.
زمانی که قند خون کمتر از ۶۰ باشد، فرد روزه دار باید روزه خود را بخورد، افرادی که قند خون کمتر از ۷۰ قبل از ساعت ۱۱ صبح داشته باشند، خصوصاً در صورت استفاده از داروهای انسولین و داروهای محرک انسولین مثل گلی بن کلامید و رپاگلیناید «با نام‌های تجاری نوونورم و نیوبت» در وعده سحری و همچنین افرادی که قند خون بیشتر از ۳۰۰ داشته باشند نیز باید از روزه داری خودداری کنند.
افراد دیابتی که افت قند مکرر حتی بدون نیاز به بستری را دارند، در صورت روزه داری در معرض خطر بیشتری قرار دارند. افرادی همچون: کسانی که سابقه افت قند دارند، بطوریکه خود فرد بدون اینکه متوجه شود دچار خواب آلودگی، پرت‌وپلا گویی یا کما شده باشند، اشخاصی که عدم کنترل مناسب قند معدل قند یا آزمایش قند داشته‌اند.
دیابتی‌ها، بیماران تب دار، افرادی که به خاطر مشکلات قند خون طی سه ماهه قبل از ماه مبارک رمضان بستری شده‌اند، اشخاصی که فعالیت بدنی شدید غیر قابل اجتناب دارند، مادران باردار، بیماران دیالیزی، افرادی که نارسایی یا تنبلی کلیه دارند، بیمارانی که در صورت استفاده از داروهای انسولین و داروهای محرک انسولین مثل: گلی بن کلامید و رپاگلیناید «با نام‌های تجاری نوونورم و نیوبت» تنها زندگی می‌کنند و افراد مسن نه چندان سالم را می‌توان از بیماران(patients) در معرض خطر در صورت روزه داری نام برد.
نظرشما
آخرین اخبار