در ماده ۱۵ راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی سازمان نظام پزشکی اعلام شده که شاغلان حرف پزشکی و وابسته مکلف هستند در حدود وظایف قانونی و حرفه‌ای خود و با توجه به امکانات در دسترس برای ارائه بهترین خدمات سلامت به بیماران خویش حداکثر تلاش ممکن را انجام دهند
شفاآنلاین>سلامت> در فصل سوم ویرایش اخیر راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی که در آبان ماه امسال تدوین و ابلاغ شد، درباره بایدها و نبایدهای چگونگی ارائه خدمات استاندارد و با کیفیت به بیماران توضیح داده شده است.
به گزارش شفاآنلاین، در ماده ۱۵ راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی سازمان نظام پزشکی اعلام شده که شاغلان حرف پزشکی و وابسته مکلف هستند در حدود وظایف قانونی و حرفه‌ای خود و با توجه به امکانات در دسترس برای ارائه بهترین خدمات سلامت به بیماران خویش حداکثر تلاش ممکن را انجام دهند. همچنین در ماده ۱۶ این راهنما تاکید شده است که در مواردی که شاغلان حرف پزشکی و وابسته متوجه می‌شوند که برای شروع یا ادامه روند ارائه خدمات سلامت، صلاحیت علمی و عملی لازم را ندارند، باید از مشاوره دیگر همکاران استفاده کنند و یا بیمار را به موسسه یا حرفه‌مند واجد صلاحیت ارجاع دهند.
در عین حال طبق ماده هفدهم آن اگر جان بیمار بر اثر یک فوریت پزشکی در خطر جدی و قریب‌الوقوع باشد، شاغلان حرفه‌های پزشکی و وابسته موظفند همزمان یا قبل از اقدام به مشاوره یا ارجاع بیمار، حداکثر تلاش خود را برای پایداری وضعیت وی انجام دهند. البته در ادامه هم ماده ۱۸ این راهنما ذکر کرده است که مراقبت‌های سلامت باید بر اساس روش‌های تشخیصی درمانی مناسب، روزآمد، در دسترس و مبتنی بر شواهد علمی و دانش روز پزشکی ارائه شود.
همچنین طبق نوزدهمین ماده راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی، شاغلان حرف پزشکی و وابسته باید برای کسب دانش روز و مطالعه مستمر و مداوم برای به روز نگه داشتن توانایی علمی و عملی خود اقدام کنند. بر این اساس شرکت در دوره‌های رسمی بازآموزی و کسب امتیازات لازم برای مواردی مانند تمدید پروانه فعالیت، علی‌رغم الزام قانونی ممکن است به تنهایی کافی نباشد.
در ماده ۲۰ راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی به لزوم توجه به راهنماهای بالینی تاکید و اظهار شده در مواردی که راهنماهای بالینی مصوب مراجع رسمی مانند وزارت بهداشت و سازمان(Organization) نظام پزشکی وجود دارد، شاغلان حرف پزشکی و وابسته در حد امکان باید به این راهنماها پایبند باشند. البته در ماده ۲۱ و ۲۲ آن اعلام شده است که در مواردی که به هر دلیلی عمل به راهنماهای بالینی مقدور نیست، باید موضوع با ذکر دلیل به وزارت بهداشت، نظام پزشکی و یا کمیته اخلاق بیمارستان و نظام پزشکی محل گزارش شود. در چنین مواردی بیماران نباید از خدمات فوری ضروری پزشکی محروم شوند. در عین حال تاکید شده است در مواردی هم که راهنمای مصوب بالینی وجود نداشته باشد، لازم است همه اقدامات پزشکی بر مبنای مرجع علمی مورد تایید انجمن علمی یا بورد تخصصی مربوط به آن انجام شود.
طبق بیست‌وسومین ماده این راهنما، ارائه هرگونه خدمت خارج از راهنماهای مصوب بالینی، مراجعه علمی مورد تایید و یا عرف تخصصی تحت هر عنوان و همچنین ارجاع بیماران به افرادی که ادعای درمانگری با روش‌های غیر علمی می‌کنند و مراکز غیرمعتبر از سوی شاغلان حرف پزشکی و وابسته، ممنوع بوده و در صورتی که طی پژوهش‌های استاندارد ایمنی، موثر بودن هر ادعای درمانی به اثبات برسد، این موارد بخشی از علم روز پزشکی به شمار خواهند آمد.
در ماده ۲۴ راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی نیز آمده است که صرف داشتن مدرک تحصیلی یا دیگر مدارک حرفه‌ای مربوط به آن در هر مقطع موجه‌کننده انجام هر نوع مداخله پزشکی نیست. بنابراین شاغلان حرف پزشکی و وابسته، تنها در حیطه‌هایی که آموزش رسمی آن را دریافت و مهارت علمی و عملی لازم را کسب کرده‌اند، مجازند که به درمان بیماران (patients)اقدام کنند. باید توجه کرد که مرجع تعیین آموزش‌های قابل قبول هم سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران است
به گزارش شفاآنلاین، در ماده ۱۵ راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی سازمان نظام پزشکی اعلام شده که شاغلان حرف پزشکی و وابسته مکلف هستند در حدود وظایف قانونی و حرفه‌ای خود و با توجه به امکانات در دسترس برای ارائه بهترین خدمات سلامت به بیماران خویش حداکثر تلاش ممکن را انجام دهند. همچنین در ماده ۱۶ این راهنما تاکید شده است که در مواردی که شاغلان حرف پزشکی و وابسته متوجه می‌شوند که برای شروع یا ادامه روند ارائه خدمات سلامت، صلاحیت علمی و عملی لازم را ندارند، باید از مشاوره دیگر همکاران استفاده کنند و یا بیمار را به موسسه یا حرفه‌مند واجد صلاحیت ارجاع دهند.
در عین حال طبق ماده هفدهم آن اگر جان بیمار بر اثر یک فوریت پزشکی در خطر جدی و قریب‌الوقوع باشد، شاغلان حرفه‌های پزشکی و وابسته موظفند همزمان یا قبل از اقدام به مشاوره یا ارجاع بیمار، حداکثر تلاش خود را برای پایداری وضعیت وی انجام دهند. البته در ادامه هم ماده ۱۸ این راهنما ذکر کرده است که مراقبت‌های سلامت باید بر اساس روش‌های تشخیصی درمانی مناسب، روزآمد، در دسترس و مبتنی بر شواهد علمی و دانش روز پزشکی ارائه شود.
همچنین طبق نوزدهمین ماده راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی، شاغلان حرف پزشکی و وابسته باید برای کسب دانش روز و مطالعه مستمر و مداوم برای به روز نگه داشتن توانایی علمی و عملی خود اقدام کنند. بر این اساس شرکت در دوره‌های رسمی بازآموزی و کسب امتیازات لازم برای مواردی مانند تمدید پروانه فعالیت، علی‌رغم الزام قانونی ممکن است به تنهایی کافی نباشد.
در ماده ۲۰ راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی به لزوم توجه به راهنماهای بالینی تاکید و اظهار شده در مواردی که راهنماهای بالینی مصوب مراجع رسمی مانند وزارت بهداشت و سازمان(Organization) نظام پزشکی وجود دارد، شاغلان حرف پزشکی و وابسته در حد امکان باید به این راهنماها پایبند باشند. البته در ماده ۲۱ و ۲۲ آن اعلام شده است که در مواردی که به هر دلیلی عمل به راهنماهای بالینی مقدور نیست، باید موضوع با ذکر دلیل به وزارت بهداشت، نظام پزشکی و یا کمیته اخلاق بیمارستان و نظام پزشکی محل گزارش شود. در چنین مواردی بیماران نباید از خدمات فوری ضروری پزشکی محروم شوند. در عین حال تاکید شده است در مواردی هم که راهنمای مصوب بالینی وجود نداشته باشد، لازم است همه اقدامات پزشکی بر مبنای مرجع علمی مورد تایید انجمن علمی یا بورد تخصصی مربوط به آن انجام شود.
طبق بیست‌وسومین ماده این راهنما، ارائه هرگونه خدمت خارج از راهنماهای مصوب بالینی، مراجعه علمی مورد تایید و یا عرف تخصصی تحت هر عنوان و همچنین ارجاع بیماران به افرادی که ادعای درمانگری با روش‌های غیر علمی می‌کنند و مراکز غیرمعتبر از سوی شاغلان حرف پزشکی و وابسته، ممنوع بوده و در صورتی که طی پژوهش‌های استاندارد ایمنی، موثر بودن هر ادعای درمانی به اثبات برسد، این موارد بخشی از علم روز پزشکی به شمار خواهند آمد.
در ماده ۲۴ راهنمای عمومی اخلاق حرفه‌ای شاغلین حِرَف پزشکی نیز آمده است که صرف داشتن مدرک تحصیلی یا دیگر مدارک حرفه‌ای مربوط به آن در هر مقطع موجه‌کننده انجام هر نوع مداخله پزشکی نیست. بنابراین شاغلان حرف پزشکی و وابسته، تنها در حیطه‌هایی که آموزش رسمی آن را دریافت و مهارت علمی و عملی لازم را کسب کرده‌اند، مجازند که به درمان بیماران (patients)اقدام کنند. باید توجه کرد که مرجع تعیین آموزش‌های قابل قبول هم سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران است
نظرشما
آخرین اخبار