حوادث تلخ و نیاز کشور به ایمنی

مسلما در هر شرایطی گریزی از حوادث نیست؛ همان‌طور که در پیشرفته ترین کشورها هم کم و بیش رویدادهایی با تلفات انسانی پیش می‌آید ولی کاملا روشن است که در کشور ما می شود از بسیاری از حوادث پیشگیری کرد یا حداقل از ازدیاد تلفات آن‌ها جلوگیری به‌عمل آورد. شرط اصلی و کلی آن این است که برای همه احادجامعه و تمامی مسئولان، جان انسان‌ها درصدر اولویت‌ها باشد . اگر در ذهن و دل و باور همه افراد از صدر تا ذیل جامعه ارزش جان هم‌میهنان بدون چون و چرا مقدمه همه امور دیگر باشد و در عمل همه به آن مقید و ملتزم باشند، بي‌شك گام های بلندی در جهت گسترش و تعمیق اصول ایمنی برداشته خواهد شد و دیگر هر از چندی یک ملت بزرگ و مظلوم در سوگ داغی جانکاه نخواهد نشست .

واقعیت آن است که ایمنی مثل امنیت، اول اعتقاد و باور می خواهد بعد پول و سرمایه گذاری. نمونه واضح آن حادثه دلخراش اتوبوس دانشجویان دانشگاه آزد است که اگر اهتمام لازم درباره جان انسان‌ها وجود داشت، اصلا دانشگاه را آنجا نمی ساختند، اگرهم می‌ساختند، ابتدا برای ایمنی جاده اش فکر اساسی می کردند، اگر این هم نمی‌شد، حداقل اتوبوس های نو یا بازسازی شده می گذاشتند و اگر از این هم ناتوان بودند، حداقل مواظبت می کردند که ترمز اتوبوس‌ها درست کار کنند .

پس از اهتمام جدی و اساسی، نوبت به اعتبارات لازم می رسد که مثلا هر پولی لازم باشد، هزینه شود تا در دانشگاه و مدرسه و بازار وکارخانه و جاده و خیابان واتوبوس و قطار و هواپیما وکشتی و هرجای دیگر، ابتدا جان انسان ها جدا مورد محافظت قرار گیرد . ما تا رسیدن به ایمنی استاندارد فاصله زيادي داریم و این حوادث چقدر باید ملتی را به عزا بنشاند تا مردم از مسئولان ابتدا ایمنی را بخواهند و خود هم در این موضوع اساسی کمترین سهل انگاری به خرج ندهند . با نگاه تدبیرگرایی که دولت محترم دارد، حفاظت از جان ایرانیان در اولویت بالاست ولی برای این مهم باید از جانب همه قوای نظام مورد حمایت و پشتیبانی قرار گیرد .

اگر همه بپذیریم که پیشگیری از حوادث و آمادگی در برابر آن‌ها در اولویت نخست قرار دارد، اختصاص بودجه لازم به این امور بدون هیچ انتقاد و مقاومتی صورت خواهد گرفت و به تصویب هم خواهد رسید اما در بعد سیاسی هم باید از اشتغالات دولت کاسته شود تا بتواند به این موضوعات ضروری رسیدگی کند. اهتمام اولیه دولت این بود که با عملی‌كردن برجام و رفع تحریم‌ها امکان نوسازی ناوگان حمل و نقل هوایی و زمینی فراهم شود ، سرمایه کافی در اختیار دولت قرار گیرد تا جاده ها را استاندارد کند، مدارس بازسازی و نوسازی شوند و بسیاری از ضروریات دیگر که متاسفانه با قدرناشناسی داخلی و عهدشکنی ظالمانه آمریکا از توان دولت در رسیدگی به این امور کاسته شد. ما در روابط بین‌الملل و حتی در ابعاد داخلی نیازمند فراغ بال هستیم تا امکان رسیدگی به موضوعات مهمی مثل ایمنی و معیشت مردم فراهم شودوتا این مهم محقق نشود، چه‌بسا در برابر حوادث بی دفاعیم .قانون