راه‌های تشخیص و درمان دیابت نوع ۱ و ۲+ اینفوگرافیک

شفاآنلاین>سلامت>دیابت یک بیماری مزمن است؛ اگر سلول‌های بدن مقابل انسولین مقاومت کنند یا اگر بدن به اندازه کافی انسولین نسازد فرد به دیابت مبتلا می‌شود.

به گزارش شفاآنلاین، دیابت یا بیماری قندی یک اختلال سوخت و سازی (متابولیک) در بدن است، در این بیماری توانایی تولید هورمون انسولین در بدن از بین می‌رود یا بدن در برابر انسولین مقاوم می‌شود و بنابراین انسولین تولیدی نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد.

نقش اصلی انسولین پایین آوردن قند خون توسط سازوکار‌های مختلف است. دیابت دو نوع اصلی دارد. در دیابت نوع یک، تخریب سلول‌های بتا در پانکراس منجر به نقص تولید انسولین می‌شود و در نوع دو، مقاومت پیش رونده بدن به انسولین وجود دارد که در نهایت ممکن است به تخریب سلول‌های بتای پانکراس و نقص کامل تولید انسولین منجر شود، در دیابت نوع دو مشخص است که عوامل ژنتیکی، چاقی<Obesity> و کم‌تحرکی نقش مهمی در ابتلای فرد دارند.

در دیابت، سرعت و توانایی بدن در استفاده و سوخت و ساز کامل گلوکز کاهش می‌یابد از این‌رو میزان قند خون افزایش می‌یابد که به‌ آن هایپرگلیسمی می‌گویند؛ وقتی این افزایش قند در دراز مدت در بدن وجود داشته باشد، سبب تخریب رگ‌های بسیار ریز در بدن می‌شود که می‌تواند اعضای مختلف بدن همچون کلیه، چشم و اعصاب را درگیر کند.

همچنین دیابت با افزایش ریسک بیماری‌های قلبی عروقی ارتباط مستقیمی دارد؛ لذا غربالگری و تشخیص زودرس این بیماری در افراد با ریسک بالا می‌تواند در پیشگیری از این عوارض مؤثر باشد. تشخیص و غربالگری دیابت با انجام آزمایش قند خون میسر است.

 بیماران دیابتی باید از مصرف مواد غذایی با سدیم بالا، مانند غذا‌های شور، کالباس، سوسیس، پنیر پیتزا، چیپس، پفک و غذا‌های کنسروی و هم چنین مواد غذایی پر چرب حاوی کلسترول بالا و یا اسید‌های چرب ترانس، مانند لبنیات پرچرب، کره، خامه، غذا‌های سرخ شده، گوشت‌های قرمز پرچرب و روغن جامد خودداری کنند.

ساز و کار بیماری دیابت تا حدودی برای همه روشن شده است، بدن یک موجود زنده به علت بیماری دیابت در تولید هورمون انسولین ناتوان است یا در سناریوی وحشتناک‌تر، در بدن انسان مقاومتی نسبت به انسولین ایجاد می‌شود. در هر دو سناریو، هورمون انسولین از لحاظ عملکردی، رویکرد مناسبی نشان نمی‌دهد.
دیابت نوع یک

اگر فرد مبتلا به دیابت نوع 1 باشد، بدن او به هیچ وجه انسولین تولید نمی‌کند. به همین دلیل، نوع 1 بیماری دیابت؛ یک بیماری خود ایمنی است، به نحوی که به سیستم ایمنی بدن حمله می‌کند و سلول‌های سازنده‌ انسولین در پانکراس را از بین می‌برد. هیچ‌کس دقیقاً نمی‌داند چه چیزی باعث آن می‌شود، اما به احتمال زیاد نقش ژنتیک است.
دیابت نوع دو

بدن افراد مبتلا به دیابت نوع 2، انسولین می‌سازند، اما یا مقدار آن کافی نیست یا استفاده از آنچه ساخته می‌شود، مشکل است. عوامل عمده در خطر ابتلا به دیابت نوع 2 چاقی (به ویژه اضافه وزن در ناحیه‌ی اطراف شکم) و کم تحرکی هستند. داشتن پیشینه‌ خانوادگی نیز خطر ابتلا را افزایش می‌دهد.
تشخیص دیابت نوع ۱ و نوع ۲

دیابت نوع ۱ معمولاً در بچه‌ها تشخیص داده می‌شود. اما دیابت نوع ۲ بعداً بوجود می‌آید. اگر چه این احتمال وجود دارد یک بزرگسال نیز به دیابت نوع یک مبتلا شود، اما ابتلا به آن در دوران کودکی بسیار شایع‌تر است. (به همین دلیل به دیابت نوجوانی معروف است.)، اما ابتلا به دیابت نوع  دوم و همچنان که پا به سن می‌گذارید، احتمال بیشتری می‌یابد: خطر ابتلا بعد از سن ۴۵ سالگی بیشتر می‌شود.

صرف نظر از زمانی که متوجه می‌شوید به دیابت مبتلا شده‌اید، یا کدام نوع از دیابت را دارید، جدی گرفتن آن بسیار مهم است. بسیاری از مردم تصور می‌کنند که بیماری دیابت نوع ۱ فقط می‌تواند خطرناک باشد و نوع دو فقط یک ناراحتی جزئی است، اما هر دو می‌توانند به عوارض جدی مانند کوری، قطع عضو و نارسایی کلیه منجر شوند.