درمان ساده ام اس با استفاده از هورمون بارداری

به گزارش شفاآنلاین از ساینس، بارها در سراسر جهان دیده شده است که علایم ام اس در دوران بارداری فروکش می کند و پس از زایمان، مجدد ظاهر می شود. این موضوع محققان را بر آن داشت تا تحقیقات گسترده ای را در رابطه با بارداری و ام اس آغاز کنند.

نتایج تحقیقات نشان می دهد که در دوران بارداری هورمونی به نام oestriol در بدن ترشح می شود. این هورمون سیستم ایمنی بدن مادران را سرکوب می کند تا به جنین آسیبی وارد نشود.

استاد دانشگاه کالیفرنیا با تزریق این هورمون به مبتلایان ام اس، متوجه شد که علایم بیماری در آنان کاهش یافته است.

در این آزمایش روزانه 8 میلی گرم oestriol به بیماران ام اس تزریق می شود.

عود مجدد بیمارانی که به مدت یکسال توسط این هورمون درمان شده اند، 47 درصد کمتر از افرادی است که با داروهای متداول درمان شده بودند.

نتایج تست های شناختی زنانی که با هورمون بارداری هورمون درمانی می شدند، نسبت به روش های مشابه بالاتر بود؛ به این معنی که احتمال ترمیم سلول های آسیب دیده مغز در این روش وجود دارد.

فروش هورمون Oestriol در آمریکا مجاز نیست ولی در اروپا به عنوان داروی پیشگیری از پوکی استخوان در زنان یائسه استفاده می شود.

محققان بر این باروند که ممکن است این هورمون در مردان مبتلا به ام اس نیز موثر باشد ولی هورمون تستوسترون گزینه بهتری است که در دستور کار پزشکان قرار دارد. تستوسترون در مغز مردان به استروژن تبدیل می شود که ممکن است بدن را در برابر ام اس محافظت کند.

میزان ترشح هورمون تستوسترون در بدن مردان پس از 30 سالگی، هر ساله یک درصد کاهش پیدا می کند؛ بنابراین ممکن است این موضوع پاسخ این سوال باشد که چرا مردان بیشتر در اواسط 30 تا اوایل 40 سالگی به ام اس مبتلا می شوند.

مدیر این پروژه در سال 2007 مقدار کمی از هورمون تستوسترون را روی مردان آزمایش کرد. نتایج نشان داد که این هومون باعث کاهش افسردگی مردان و بهبود فرآیند شناختی مغز می شود. البته بیان نتایج رسمی در این زمینه نیارمند تحقیقات گسترده تری است.

مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) یک فرآیند ایمنی است که که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS ) می دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است.

در این بیماری، سیستم ایمنی به میلین حمله می کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول های عصبی گفته می شود. میلین آسیب دیده باعث بوجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است. زمانی که پوشش میلین یا بافت های عصبی آسیب می بینند، ارسال پیام های عصبی مختل می شود که عوارض مختلفی دارد. در حال حاضر حدود 2.3 میلیون نفر در سراسر جهان به این عارضه مبتلا هستند. علایم این بیماری شامل خستگی شدید، تاری دید، ضعف عضلانی و عدم تعادل است.