در همدلی افراد یاد میگیرند که چگونه احساسات فرد دیگر را درک کنیم بدون آنکه تائید کنیم. درک کردن به این معناست که جا پای احساس فرد مقابل میگذاریم و از نظر شناختی چهارچوب فکری فرد را از نظر ذهنی بر اساس مشکلی که برایش به وجود آمده و دچار این احساس شده را در نظر میگیریم
شفا آنلاین>سلامت>یک روانشناس با اشاره به اینکه قضاوت کردن افراد را از مسیر درست همدلی دور میکند، گفت: در روابط با همسر، فرزند، اطرافیان، دوستان و ... جهت همدلی ابتدا باید شنونده خوبی باشیم.
به گزارش
شفا آنلاین:دکتر فرحناز کیانارثی ، درباره تفاوت همدلی <
Sympathy>با همدردی اظهار کرد: در همدلی افراد یاد میگیرند که چگونه احساسات فرد دیگر را درک کنیم بدون آنکه تائید کنیم. درک کردن به این معناست که جا پای احساس فرد مقابل میگذاریم و از نظر شناختی چهارچوب فکری فرد را از نظر ذهنی بر اساس مشکلی که برایش به وجود آمده و دچار این احساس شده را در نظر میگیریم.
وی افزود: در نهایت با فردی که همدلی میکنیم ممکن است به جایی برسد که برای رفع مشکل یا احساسات ناشی از آن چارهای بیندیشد.این روانشناس خاطر نشان کرد: یکی از خطاهایی که معمولا افراد در هنگام خطا کردن انجام میدهند قضاوت کردن است که معمولا خیلی سریع مداخله میکند و حتی در این مسیر ممکن است به فرد حق این احساس را ندهیم و او را سرزنش کنیم که چرا این کار را انجام دادی یا فردی که مناسب تو نبود را تا این حد دوست داشتی که این مسئله با شروع قضاوت کردن سبب شده تا همدلی از بین برود.
کیانارثی با تاکید بر اینکه در همدلی به هیچ عنوان قضاوت وجود ندارد، گفت: یکی از مهارتهای زندگی که هر فردی باید از آن برخوردار باشد گفتوگوی انعکاسی است که در آن هیچ قضاوتی وجود ندارد؛ به این معنا که در همدلی قضاوت کردن مبنی بر اینکه آیا درست است که تو این احساس را داری یا خیر، وجود ندارد.
وی ادامه داد: گاهی در مرحله حل مسئله میتوان قضاوت را انجام داد ولی در ابتدای کار که فردی شروع به صحبت کردن در مورد موضوعی میکند قضاوت کردن در ابتدای امر سبب شده تا این رابطه متقابل را از بین ببرد.
این روانشناس خاطر نشان کرد: یکی دیگر از خطاهایی که افراد معمولا با آن مواجه میشوند، دادن راهحلهای زود هنگام است که شکننده همدلی است بنابراین افراد باید ابتدا یاد بگیرند برای همسر، کودکان و در روابط خود ابتدا شنونده باشند تا بعد بتوانند همدلی کنند.
کیانارثی یادآور شد: گام اول همدلی خوب شنیدن و گوش دادن است به این معنا که فرد شنونده سکوت کند تا فرد مقابل بتواند صحبت کند همچنین فردی که شنونده است باید از قضاوت کردن در مورد احساس فرد مقابل خود پرهیز کند.
وی ادامه داد: در هنگام گوش دادن باید انعکاسهایی صورت گیرد مبنی بر اینکه فرد شنونده احساس را تائید نکند اما در غالب احساس فرد مقابل قرار گیرد به این معنا که همدلی کردن به طور مثال به این صورت است که هنگام عصبانیت فرد بنابر موقعیت بگوییم من متوجه هستم که در حال حاضر عصبانی هستی اما موافق عصابانیت تو نیستم.
این روانشناس عنوان کرد: گاهی فرد به جای همدلی باید همدردی کند؛ به طور مثال زمانی که فردی عزیز خود را از دست میدهد. همچنین زمانی که فردی حل مسئله اشتباهی را در پیش گرفته است که موجب آسیب به خود یا اطرافیانش میشود، باید بلافاصله پس از همدلی به سراغ همدردی برویم و راهحل درست را به فرد ارائه دهیم اما اگر تخصصی در این زمینه نداریم باید فرد را به یک روانشناس متبحر ارجاع دهیم.طبنا