درباره دیسروفی عضلات بیشتر بدانید

این عارضه پیشرونده درمان قطعی ندارد و تنها می توان با روش های توانبخشی به بهبود کیفیت زندگی مبتلایان کمک کرد.

ضعف بیماری عضلات لگن و ران و بازو در اغلب مبتلایان دیده می شود و علائم بیماری در سنین زیر ۵ سال ظاهر می شوند.

کودک مبتلا به این عارضه توانایی راه رفتن بطور طبیعی را نداشته و در سنین کودکی و یا نوجوانی مجبور به استفاده از ویلچر می شود.
با پیشرفت بیماری و ضعیف شدن شدید عضلات کمر و تنه انحراف ستون مهره بصورت اسکولیوز دور از انتظار نخواهد بود.
بتدریج و با شدت یافتن بیماری عضلات قلب و عضلات تنفسی نیز دچار ضعف شده و در مواردی منجر به مرگ فرد مبتلا می شود.
پزشک معالج پس از معاینه فیزیکی بیمار و بررسی دقیق علائم و مشکلات وی و استفاده از روش ها و تست های آزمایشگاهی به تشخیص دقیق بیماری می پردازد.

علائم دیستروفی عضلانی
ضعف عضلات کودک
عدم توانایی کودک در بلند شدن از روی زمین و حرکت به طور طبیعی
دیر راه افتادن کودک
لنگیدن حین راه رفتن
خم شدن بدن هنگام راه رفتن
اختلال در فعالیت های حرکتی طبیعی
زمین خوردن های مکرر
خستگی شدید
بزرگ شدن عضلات ساق پا
عقب ماندگی ذهنی (در برخی مبتلایان)

درمان دیستروفی عضلانی
همانطور که گفته شد این بیماری درمان قطعی ندارد و راهی برای جلوگیری از ضعف پیشرونده عضلات وجود ندارد ولی با استفاده از روش های توانبخشی از جمله فیزیوتراپی و کاردرمانی می توان به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به انواع دیستروفی عضلانی کمک کرد.
پزشک متخصص ممکن است استفاده از بریس های خاصی برای حمایت از مچ پا یا زانو را بمنظور بهبود وضعیت راه رفتن توصیه کند.

استفاده از وسایل کمکی مانند عصا، واکر یا ویلچر به حرکت راحت تر بیمار کمک می کند.
فیزیوتراپی و انجام نرمش های مخصوص برای کشش عضلات و افزایش قابلیت حرکتی آن ها می تواند وضعیت حرکتی را بهبود بخشد.

کاردرمانی نیز نقش مهمی در توانبخشی دیستروفی عضلانی و کاهش مشکلات بیماران مبتلا دارد.

در مواردی انجام اعمال جراحی روی تاندون ها میتواند وضعیت حرکتی مفاصل را بهبود بخشد.