پیرزن فداکار ایلامی قهرمان وجدان کاری شد

به گزارش شفا آنلاین، مدیر روابط عمومی برنامه ˈپایشˈ شبکه یک سیمای جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد: این مادر فداکار با وجود وضعیت نامناسب مالی در طول سالیان زیاد از فرزند روشندل و معلول خود مراقبت کرده بود با رای بینندگان برنامه پایش در شب گذشته به عنوان قهرمان وجدان ملی هفته انتخاب شد.

ˈهادی شریفیˈ روز دوشنبه در گفتگوی تلفنی با خبرگزاری جمهوری اسلامی استان ایلام اظهار کرد: شبکه یک سیما هر هفته در برنامه پایش با معرفی سه سوژه اجتماعی با موضوع فداکاری، رد رشوه و هر گونه کار نیک و خداپسندانه ای اقدام می کند و سپس با برگزاری یک نظر سنجی پیامکی قهرمان وجدان ملی را معرفی می کند.

وی افزود: در برنامه این هفته خانم ˈقدم خیر الله دادیˈ که در طول ۴۶ سال گذشته از فرزند نابینا و ناتوان جسمی خود با وجود مشقت های فراوان مالی مواظبت کرده به عنوان چهره وجدان ملی معرفی شد.

شریفی گفت: این مادر فداکار از بین سه گزینه از سوی بینندگان برنامه پایش در شبکه یک سیما شب گذشته پخش شد، انتخاب شده است.

وی اظهار کرد: این مادر صبور و فداکار از آغاز تولد دخترش معلول و روشندلش تاکنون که ۴۶ سال سن دارد در هر لحظه از زندگی با تحمل رنج و مشقت های زیاد و بضاعت مالی روزگار را سپری کرده است.

روایت مادر فداکار ایلامی، حکایت رنج و بردباری پیرزنی است که در برابر آماج مشکلات کوچک و بزرگ، در روزهای سخت و پر مشقت دوران جنگ تحمیلی و آوارگی که هر کسی به فکر جان خود بود، همه مصائب را به دوش می کشید تا یکه و تنها فرزند نابینا و توانجوی جسمی و حرکتی خویش را در پناه آغوش گرم و مهربان خود گیرد.

داستان تلخ فداکاری این مادر ، واقعیتی مستند و گزنده است که دل برخی ها انسان های آزاده و مهربان را به درد می آورد و برخی دیگر نیز که در هجوم مشکلات کوچک و بزرگ غرق شده اند بی خیال از کنار این موضوع می گذرند.

این پیرزن خسته و تکیده از رنج روزگار، ده هاست که در خانه ای موقر و ابتدایی عصاکش دختر کور و معلولش شده و امروز گذر روزگار قامت رعنایش را خم کرده و خزان پیری شادی را از چهره اش ربوده است.

ˈقدم خیر اله دادیˈ که چند سالی است به علت سختی و سنگینی این بار، خود هم دچار بیماری شده و حتی به علت سکته و بی حسی نیمی از بدنش اکنون نای راه رفتن نیز ندارد آیا وی که هر روز ناتوان تر از دیروز در برآوردن نیارهای دختر با مشکلات دست و پنجه نرم می کنند.

این پیر زن فداکار همراه دختر و عروسش هر سه تنها در خانه ای اجاره ای زندگی و با مستمری ماهانه بهزیستی گذران عمر می کند.

وی مشکلات مالی و نداشتن منزل مسکونی را از جمله مشکلات خود بر می شمارد و می گوید: ˈتنها نگرانیم دختر بیمارم است که اکنون به علت پیری و ناتوانی بدنی نمی توانم آن گونه که باید از او نگهداری کنم.ˈ

وی افزود: ˈبسیار نگرانم که سرنوشت این دختر بینوا پس از مرگم چه خواهد شد، به همین علت آرزو دارم که خداوند عمر ما دو تا را با هم بگیرد.ˈ

به امید اینکه معرفی بیشتر این بانوی بزرگوار و مهربان که تمام زندگی اش را در نبود همسرش وقف فرزند علیل خود کرده باعث شود که دست مهرورزی پر عاطفه همه برای کمک به او دراز شود، زیرا که تحمل رنج روزگار به تنهایی طاقت فرساست و برداشتن باری از روی دوش پیرزنی رنجور و نحیف، موجب برداشتن سنگ های بزرگ از پیش پای زندگی مان می شود.