شفا آنلاین-سلنیوم یک عنصر معدنی است که در خاک و مواد غذایی وجود دارد. سلنیوم یک ماده غیرفلزی با علامت اختصاری Se است.
به گزارش شفا آنلاین،سلنیوم خاصیت آنتی‌اکسیدانی قوی دارد و در پیشگیری از سرطان، سلامت قلب، تنظیم تیرویید و بهبود عملکرد ذهنی نقش دارد.
مبارزه با سرطان
به نظر می‌رسد که سلنیوم نقش بسزایی در سلامتی بدن داشته باشد. این ماده شیمیایی در بهبود متابولیسم بدن نقش دارد و به‌طور خاص بر تیرویید اثر می‌گذارد. به‌دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی قوی، برای سلامت قلب و عروق، مبارزه با سرطان و از بین بردن سلول‌های رادیکال آزاد مفید شناخته شده است. سلنیوم در بدن برای ساختن سلنوپروتیین نیز استفاده می‌شود که در کاهش اکسیداسیون سلولی نقش دارد. اما شواهدی هست که نشان می‌دهد میزان بیش از حد سلنیوم در بدن، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهد.
سلنیوم در زنجیره غذایی
میزان سلنیوم در خاک‌های مناطق مختلف، یکسان نیست. میزان تجمع سلنیوم در گیاهانی مانند حبوبات، بستگی به نوع خاکی دارد که در آن رشد کرده‌اند اما بدن حیوانات میزان سلنیوم را تنظیم می‌کند و به یک حد تقریبا ثابت می‌رساند. بنابراین جوامعی که رژیم غذایی گیاهی دارند و سلنیوم در خاک آنها کم یافت می‌شود، مانند کشور چین، معمولا مقدار سلنیوم کمی از طریق غذا دریافت می‌کنند. غذاهایی که سلنیوم بالایی دارند عبارتند از: گوشت، غذاهای دریایی، حبوبات، تخم‌مرغ و اسفناج.
میزان مصرف
میزان سلنیوم تقریبا ۵۵ میکروگرم در روز توصیه می‌شود. اما میزان مصرف روزانه سلنیوم برای یک آمریکایی حدود ۱۰۸ میکروگرم است.
به‌دلیل وجود سلنیوم زیاد در خاک آمریکای شمالی و رژیم پرگوشت مردم آن، احتمال کمبود سلنیوم در این منطقه بسیار کم است. گاهی میزان سلنیوم در بدن به بیش از حد مجاز می‌رسد که به دلیل وجود بیش از حد سلنیوم در خاک آن منطقه است.
علایم آن عبارتند از ریزش مو، خشکی ناخن، خستگی و تحریک‌پذیری عصبی. برای جلوگیری از این حالت بهتر است مکمل‌های سلنیوم بیشتر از ۴۰۰میکروگرم در روز مصرف نشوند.
مبارزه با سرطان
به نظر می‌رسد که سلنیوم نقش بسزایی در سلامتی بدن داشته باشد. این ماده شیمیایی در بهبود متابولیسم بدن نقش دارد و به‌طور خاص بر تیرویید اثر می‌گذارد. به‌دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی قوی، برای سلامت قلب و عروق، مبارزه با سرطان و از بین بردن سلول‌های رادیکال آزاد مفید شناخته شده است. سلنیوم در بدن برای ساختن سلنوپروتیین نیز استفاده می‌شود که در کاهش اکسیداسیون سلولی نقش دارد. اما شواهدی هست که نشان می‌دهد میزان بیش از حد سلنیوم در بدن، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهد.
سلنیوم در زنجیره غذایی
میزان سلنیوم در خاک‌های مناطق مختلف، یکسان نیست. میزان تجمع سلنیوم در گیاهانی مانند حبوبات، بستگی به نوع خاکی دارد که در آن رشد کرده‌اند اما بدن حیوانات میزان سلنیوم را تنظیم می‌کند و به یک حد تقریبا ثابت می‌رساند. بنابراین جوامعی که رژیم غذایی گیاهی دارند و سلنیوم در خاک آنها کم یافت می‌شود، مانند کشور چین، معمولا مقدار سلنیوم کمی از طریق غذا دریافت می‌کنند. غذاهایی که سلنیوم بالایی دارند عبارتند از: گوشت، غذاهای دریایی، حبوبات، تخم‌مرغ و اسفناج.
میزان مصرف
میزان سلنیوم تقریبا ۵۵ میکروگرم در روز توصیه می‌شود. اما میزان مصرف روزانه سلنیوم برای یک آمریکایی حدود ۱۰۸ میکروگرم است.
به‌دلیل وجود سلنیوم زیاد در خاک آمریکای شمالی و رژیم پرگوشت مردم آن، احتمال کمبود سلنیوم در این منطقه بسیار کم است. گاهی میزان سلنیوم در بدن به بیش از حد مجاز می‌رسد که به دلیل وجود بیش از حد سلنیوم در خاک آن منطقه است.
علایم آن عبارتند از ریزش مو، خشکی ناخن، خستگی و تحریک‌پذیری عصبی. برای جلوگیری از این حالت بهتر است مکمل‌های سلنیوم بیشتر از ۴۰۰میکروگرم در روز مصرف نشوند.
نظرشما
آخرین اخبار