شاید در آینده ربات‌ها به خاطر استفاده از ماده‌ای مشابه پوست انسان، بتوانند از عهده برداشتن اجسام باریک هم برآیند
شفاآنلاین>سلامت> پژوهشگران چینی، نوعی پوست رباتیک ابداع کرده‌اند که حساسیت آن، از پوست انسان هم بیشتر است.
به گزارش شفاآنلاین، شاید در آینده ربات‌ها به خاطر استفاده از ماده‌ای مشابه پوست انسان، بتوانند از عهده برداشتن اجسام باریک هم برآیند.
متخصصان، یک حسگر لمسی ابداع کرده‌اند که می‌تواند فشار را تشخیص دهد و در پاسخ به لمس شدن، پالس‌های الکتریکی ارسال کند.
شاید این فناوری غیرمنتظره، علاوه بر کاربردهایش در دستگاه‌های هوشمند، به ساخت اندام‌های مصنوعی که به افراد ناتوان کمک می‌کنند، منجر شود.
این فناوری که ابداع یک گروه پژوهشی از اعضای "آکادمی علوم چین" (CAS) است، گام مهمی به سوی پیشرفت پروتزهای هوشمند محسوب می‌شود که می‌توانند جایگزین توانایی حسی اندام طبیعی شوند.
با لمس کردن پوست انسان، کمی فشار به آن وارد می‌شود که با سیگنال‌هایی به عصب‌ها انتقال می‌یابد و سرانجام به مغز می‌رسد و احساسی مانند وارد شدن پالس الکتریکی ایجاد می‌کند.
این پوست الکتریکی نیز می‌تواند فشار حاصل از لمس کردن را به سیگنال‌های الکتریکی داخلی تبدیل کند. در برخی موارد، پالس‌ها، به فشار واکنش نشان می‌دهند؛ در نتیجه آستانه احساس افزایش(Increase) می‌یابد و میزان حساسیت آن، از پوست انسان هم بیشتر می‌شود.
در مقاله این پژوهش آمده است: عملکرد این حسگر، کاربردهای احتمالی مربوط به حوزه پروتزهای هوشمند را نشان می‌دهد. بازخورد حسگرهای لمسی با حساسیت بالا، محدودیت تشخیص پایین و سیگنال‌های فرکانس دیجیتال، به عملکرد بهتر اندام مصنوعی در آینده منجر می‌شود.
این فناوری، یک حسگر مغناطیسی است شامل یک لایه پلیمر توخالی است که روی سطح آن را ذرات مغناطیسی پوشانده‌اند.
به گزارش شفاآنلاین، شاید در آینده ربات‌ها به خاطر استفاده از ماده‌ای مشابه پوست انسان، بتوانند از عهده برداشتن اجسام باریک هم برآیند.
متخصصان، یک حسگر لمسی ابداع کرده‌اند که می‌تواند فشار را تشخیص دهد و در پاسخ به لمس شدن، پالس‌های الکتریکی ارسال کند.
شاید این فناوری غیرمنتظره، علاوه بر کاربردهایش در دستگاه‌های هوشمند، به ساخت اندام‌های مصنوعی که به افراد ناتوان کمک می‌کنند، منجر شود.
این فناوری که ابداع یک گروه پژوهشی از اعضای "آکادمی علوم چین" (CAS) است، گام مهمی به سوی پیشرفت پروتزهای هوشمند محسوب می‌شود که می‌توانند جایگزین توانایی حسی اندام طبیعی شوند.
با لمس کردن پوست انسان، کمی فشار به آن وارد می‌شود که با سیگنال‌هایی به عصب‌ها انتقال می‌یابد و سرانجام به مغز می‌رسد و احساسی مانند وارد شدن پالس الکتریکی ایجاد می‌کند.
این پوست الکتریکی نیز می‌تواند فشار حاصل از لمس کردن را به سیگنال‌های الکتریکی داخلی تبدیل کند. در برخی موارد، پالس‌ها، به فشار واکنش نشان می‌دهند؛ در نتیجه آستانه احساس افزایش(Increase) می‌یابد و میزان حساسیت آن، از پوست انسان هم بیشتر می‌شود.
در مقاله این پژوهش آمده است: عملکرد این حسگر، کاربردهای احتمالی مربوط به حوزه پروتزهای هوشمند را نشان می‌دهد. بازخورد حسگرهای لمسی با حساسیت بالا، محدودیت تشخیص پایین و سیگنال‌های فرکانس دیجیتال، به عملکرد بهتر اندام مصنوعی در آینده منجر می‌شود.
این فناوری، یک حسگر مغناطیسی است شامل یک لایه پلیمر توخالی است که روی سطح آن را ذرات مغناطیسی پوشانده‌اند.
هنگامی که به لایه مغناطیسی فشار وارد شود، لایه وارونه می‌شود و ذرات مغناطیسی روی آن، به داخل حسگر مغناطیسی انتقال می‌یابند. انتقال مقاومت ایجاد شده، با سیگنال‌ها صورت می‌گیرد و سیگنال‌ها به پالس‌هایی با فرکانس‌های متفاوت تبدیل می‌شوند که با فشار(Pressure) بیشتر، افزایش می‌یابند.
با نصب این حسگر روی یک دست مصنوعی، انگشتان می‌توانند ظریف‌ترین لمس‌ها مانند وزش باد را درک کنند.
نتایج این پژوهش، در مجله " Science Robotics" به چاپ رسید.
با نصب این حسگر روی یک دست مصنوعی، انگشتان می‌توانند ظریف‌ترین لمس‌ها مانند وزش باد را درک کنند.
نتایج این پژوهش، در مجله " Science Robotics" به چاپ رسید.
نظرشما
آخرین اخبار