مطالعات نشان می‌دهد فعالیت نوعی از سلول‌های مغزی به نام میکروگلیا منجر به کاهش حافظه و دیگر اختلالات شناختی در بسیاری از بیماران مبتلا به لوپوس نوع SLE می‌شود
شفاآنلاین>سلامت> مطالعات محققان موسسه تحقیقاتی فاینشتاین در نیویورک نشان می‌دهد با استفاده از برخی داروهای کاهش دهنده فشار خون می‌توان از کاهش حافظه و اختلالات شناختی بیماران مبتلا به لوپوس جلوگیری کرد.
به گزارش شفاآنلاین، مطالعات نشان می‌دهد فعالیت نوعی از سلول‌های مغزی به نام میکروگلیا منجر به کاهش حافظه و دیگر اختلالات شناختی در بسیاری از بیماران مبتلا به لوپوس نوع SLE می‌شود.
لوپوس یک بیماری خودایمنی است که 90 درصد مبتلایان را زنان تشکیل می‌دهند. لوپوس به دو نوع DLE و SLE تقسیم بندی می‌شود.نقطه هدف نوع DLE معمولا پوست است و روی ارگان‌های دیگر بدن تاثیر نمی‌گذارد. نوع SLE جدی‌تر است و علاوه بر پوست، اندام‌های حیاتی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.
نوع شدید بیماری موجب می‌شود تا بافت مفاصل و عضلات و غشای ریه، قلب، کلیه‌ها و مغز آسیب ببیند. تشنج، افسردگی(Depression)، گیجی و سکته مغزی، از عوارض لوپوس محسوب می‌شوند.
براساس این مطالعه با استفاده از گروهی از داروهای کاهش دهنده فشار خون که اصطلاحا مسدودکننده ACE نام دارند، می‌توان فرآیند کاهش حافظه در بیماران مبتلا به لوپوس را متوقف کرد. مراحل اولیه این پژوهش در مدل‌های حیوانی موفقیت آمیز گزارش شده است.
مطالعات قبلی نشان داد بیماران مبتلا به لوپوسی که از کاهش حافظه رنج می‌برند، معمولا آنتی‌بادی‌هایی به نام DNRAb تولید می‌کنند. آنتی‌بادی‌ها معمولا توانایی ورود به مغز را ندارند، ولی در صورت بروز آسیب یا عفونت، می‌توانند وارد مغز شوند. در این حالت آنتی بادی DNRAb به نورون‌هایی (سلول‌های عصبی) حمله می‌کند که مسئول بیان یک پروتئین حیاتی در مغز به نام NMDAR هستند. منظور از بیان ژن فرآیندی است که در آن زاطلاعات درون ژن برای دستیابی به محصولی دیگر استفاده می‌شود.
ورود آنتی‌بادی به مغز موجب از بین رفتن سیناپس‌هایی می‌شود که مسئول اتصال سلول‌های عصبی مجاور هم هستند و این امر عامل بروز کاهش حافظه و اختلال شناختی است. مطالعات جدید نشان می‌دهد داروهای مسدودکننده ACE که برای کاهش فشار خون استفاده می‌شوند، از این فرآیند جلوگیری می‌کنند و می‌توانند در بیماران(patients) مبتلا به لوپوس مورد استفاده قرار گیرند.
به گزارش بنیاد لوپوس آمریکا، خستگی و ناتوانی از مهمترین و اولین نشانه‌های لوپوس است. در مراحل بعدی علایمی مانند سر درد، درد مفاصل، تب، کم خونی، ریزش مو، تورم در ناحیه دست و پا و اطراف چشم، لخته شدن غیر طبیعی خون، سفید شدن یا آبی شدن انگشتان در سرما، حساسیت پوست نسبت به نور خورشید و زخم‌های پروانه ای شکل روی بینی و گونه دیده می‌شود. افراد مبتلا به لوپوس در ظاهر خوب دیده می‌شوند، در حالیکه مبارزه سختی در بدنشان وجود دارد و همین امر منجر به منزوی شدن بیمار می‌شود.
نتایج این مطالعه در نشریه Experimental Medicine منتشر شده است.
به گزارش شفاآنلاین، مطالعات نشان می‌دهد فعالیت نوعی از سلول‌های مغزی به نام میکروگلیا منجر به کاهش حافظه و دیگر اختلالات شناختی در بسیاری از بیماران مبتلا به لوپوس نوع SLE می‌شود.
لوپوس یک بیماری خودایمنی است که 90 درصد مبتلایان را زنان تشکیل می‌دهند. لوپوس به دو نوع DLE و SLE تقسیم بندی می‌شود.نقطه هدف نوع DLE معمولا پوست است و روی ارگان‌های دیگر بدن تاثیر نمی‌گذارد. نوع SLE جدی‌تر است و علاوه بر پوست، اندام‌های حیاتی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.
نوع شدید بیماری موجب می‌شود تا بافت مفاصل و عضلات و غشای ریه، قلب، کلیه‌ها و مغز آسیب ببیند. تشنج، افسردگی(Depression)، گیجی و سکته مغزی، از عوارض لوپوس محسوب می‌شوند.
براساس این مطالعه با استفاده از گروهی از داروهای کاهش دهنده فشار خون که اصطلاحا مسدودکننده ACE نام دارند، می‌توان فرآیند کاهش حافظه در بیماران مبتلا به لوپوس را متوقف کرد. مراحل اولیه این پژوهش در مدل‌های حیوانی موفقیت آمیز گزارش شده است.
مطالعات قبلی نشان داد بیماران مبتلا به لوپوسی که از کاهش حافظه رنج می‌برند، معمولا آنتی‌بادی‌هایی به نام DNRAb تولید می‌کنند. آنتی‌بادی‌ها معمولا توانایی ورود به مغز را ندارند، ولی در صورت بروز آسیب یا عفونت، می‌توانند وارد مغز شوند. در این حالت آنتی بادی DNRAb به نورون‌هایی (سلول‌های عصبی) حمله می‌کند که مسئول بیان یک پروتئین حیاتی در مغز به نام NMDAR هستند. منظور از بیان ژن فرآیندی است که در آن زاطلاعات درون ژن برای دستیابی به محصولی دیگر استفاده می‌شود.
ورود آنتی‌بادی به مغز موجب از بین رفتن سیناپس‌هایی می‌شود که مسئول اتصال سلول‌های عصبی مجاور هم هستند و این امر عامل بروز کاهش حافظه و اختلال شناختی است. مطالعات جدید نشان می‌دهد داروهای مسدودکننده ACE که برای کاهش فشار خون استفاده می‌شوند، از این فرآیند جلوگیری می‌کنند و می‌توانند در بیماران(patients) مبتلا به لوپوس مورد استفاده قرار گیرند.
به گزارش بنیاد لوپوس آمریکا، خستگی و ناتوانی از مهمترین و اولین نشانه‌های لوپوس است. در مراحل بعدی علایمی مانند سر درد، درد مفاصل، تب، کم خونی، ریزش مو، تورم در ناحیه دست و پا و اطراف چشم، لخته شدن غیر طبیعی خون، سفید شدن یا آبی شدن انگشتان در سرما، حساسیت پوست نسبت به نور خورشید و زخم‌های پروانه ای شکل روی بینی و گونه دیده می‌شود. افراد مبتلا به لوپوس در ظاهر خوب دیده می‌شوند، در حالیکه مبارزه سختی در بدنشان وجود دارد و همین امر منجر به منزوی شدن بیمار می‌شود.
نتایج این مطالعه در نشریه Experimental Medicine منتشر شده است.
لیدا اسلامیفر
| 
۱۵:۵۴ - ۱۳۹۷/۰۶/۱۹
پاسخ
بسیار عالی ناشناس
| 
۱۷:۱۳ - ۱۳۹۷/۰۶/۱۹
پاسخ
عالی نظرشما
آخرین اخبار