زنی که به طلا «نه» گفت

به گزارش شفا آنلاین،بعضی فکر می کنند اگر کسی ثروتمند باشد، حتما امانتدار و باانصاف است؛ در حالی که آدم های پاک دستی که تا به حال اموال گمشده مردم را به صاحبانش برگردانده اند، نشان داده اند که رابطه ای میان وجدان آدم ها و میزان دارایی آنها وجود ندارد.

نمونه اش زینب زاهدی ، خدمتگزار دبستان شهید کاظمی شهرستان پلدختر لرستان که یک قطعه طلای دو و نیم میلیون تومانی را به صاحبش برگرداند.

صاحب این گردنبند از مسافران نوروزی اسکان یافته در مدرسه شهید کاظمی بود که نمی دانست طلایش در مدرسه جامانده، ولی زینب زاهدی آن را پیدا کرد و به دستش رساند. حتما او برای پیدا کردن صاحب گردنبند وقت زیادی گذاشته و تماس های زیادی گرفته، ولی همه زحمت ها را به جان خریده تا به قول خودش، خدا را از خود راضی کند.

زینب زاهدی اما می توانست این همه به خودش زحمت ندهد، می توانست بدون این که کسی باخبر شود، گردنبند را برای خودش بردارد یا برای این که ردی باقی نگذارد، طلا را بفروشد و پولش را خرج کند یا بعد از چند تلاش مختصر، مسئولیت پیدا کردن صاحب طلا را به گردن دیگران بیندازد، ولی او هیچ کدام از این کارها را انجام نداد.

او پای کار ایستاد تا حق را به حقدار برساند و این همان چیزی است که این زن و همه هم مسلکان او را از دیگران جدا می کند.

هنوز یادمان نرفته چندی پیش یک کارتن خواب معتاد، 60 میلیون تومان پول نقدی را که اتفاقی پیدا کرده بود به صاحبش برگرداند، هنوز به خاطر داریم آن چند رفتگری را که در شهرهای مختلف، کیف هایی پر از پول و چک پیدا کردند و به صاحبانش رساندند، هنوز راننده اتوبوسی را که کیفی که 300 میلیون تومان می ارزید، به دست صاحبش رساند، فراموش نکرده ایم.

همه اینها آدم هایی بودند که چرخ مالی زندگی شان می لنگید. همه آنها انسان بودند و ممکن بود پایشان بلغزد، همه آنها گرفتار وسوسه بودند، ولی پا روی نفس شان گذاشتند، چون باور دارند سهمی از مال مردم ندارند و اموال به ناحق تصرف شده مردم، نکبت می آورد.

رمز موفقیت این آدم ها، وجدان بیدار است که این تئوری را که اگر نیازمند بودی، لغزیدن جایز است، بشدت به چالش می کشد.

جام جم