چگونه با خانواده اهدا کنندگان عضو رفتار کنیم؟

شفا آنلاین>اجتماعی>سالانه صدها نفر به لیست انتظار پیوند قلب، کبد و ریه اضافه می شوند؛ مهمترین منبع تامین عضو برای این افراد، بیماران مرگ مغزی هستند.
به گزارش شفا آنلاین:هرچند مرگ مغزی<Brain death> واقعه تلخ و به معنی پایان زندگی است اما می تواند برای بعضی افراد نجات دهنده و مایه امید به زندگی و معنی ادامه یافتن باشد؛ امروزه بسته به نوع ارگان مورد نیاز 15 تا 30 در صد مرگ و میر در لیست انتظار پیوند وجود دارد.

هرچند درک این مساله برای خانواده بیماران مرگ مغزی شده بسیار سخت و دشوار است اما مهمترین و مشکلترین قسمت در مراحل اهدای عضو، مرحله رضایت گیری توسط  کوردیناتورها از اعضای خانواده این بیماران است زیرا اگر رضایت حاصل نشود و بیمار جهت اهدای عضو، منتقل نشود نه چرخه ای فعال می شود و نه پیوندی صورت می گیرد به همین دلیل این قسمت از روند اهدای عضو مساله مهمی است كه می تواند یک دهنده احتمالی را به دهنده واقعی تبدیل کند.

واكنش مثبت به پذیرش اهدای عضو وعمل ایثارگرانه خانواده این بیماران( به ویژه مادر) تنها با آگاهی از واقعیت مرگ مغزی و ارتقای فرهنگ اهدای عضو صورت می گیرد. متاسفانه اغلب مردم اطلاع كافی ازتعریف مرگ مغزی ندارند واطلاعات غلط برخی رسانه ها منجر به افتراق ندادن مرگ مغزی و كما می شود بنابراین ضرورت دارد که خانواده ها بدانند كما درواقع یك نوع اختلال كاركرد مغز است  و شخص دچار  كاهش شدید سطح هوشیاری می شود و به هیچیك از تحریك های پیرامونش، پاسخ نمی دهد. در كما شانس بهبودی برای برخی بیماران وجود دارد اما در مرگ مغزی مرگ حتمی وغیر قابل برگشت است.

اهمیت نقش جامعه و اولیای دم

اگر بدون توجه به خواسته  متوفی ازاعضاء تمام بیماران مرگ مغزی استفاده کنیم با وجود مثبت بودن عمل اهداء عضو واکنش عمومی منفی ایجاد می شود. توجه به این نکته نیز مهم است که برخورد تحمیل کننده با خانواده بیمار هم می تواند منجر به انعکاس منفی در جامعه شود. هیچ قانونی که جامعه را مجبور به پذیرش اهدا کند جای پذیرش همگانی با بالا بردن سطح آگاهی مردم را نمی تواند بگیرد. به طور کلی مردم زمانی احساس خوبی دارند که قادر به ایجاد زمینه ای برای کمک به دیگران هستند. زمانی‌که این مساله اختیاری و داوطلبانه است و نقش خود را در این كمك زیاد می بینند این احساس تقویت می شود. به عبارت دیگر وقتی ما بر خلاف میل‌مان مجبور به کمک باشیم نتیجه بر عکس خواهد بود.

واكنش مثبت به پذیرش اهدای عضو وعمل ایثارگرانه خانواده این بیماران( به ویژه مادر) تنها با آگاهی از واقعیت مرگ مغزی و ارتقای فرهنگ اهدای عضو صورت می گیرد. متاسفانه اغلب مردم اطلاع كافی ازتعریف مرگ مغزی ندارند واطلاعات غلط برخی رسانه ها منجر به افتراق ندادن مرگ مغزی و كما می شود

چه کسی مصاحبه می کند؟

مصاحبه کننده بهتر است متعادل و صبور باشد. تمامی حرکت ها و ارتباطات کلامی و غیر کلامی می تواند در انجام این کار موثر باشد. مصاحبه کننده باید مطمئن شود خانواده از وخامت اوضاع  بیمار از سوی پزشک خود قبلا مطلع شده است. درصورتی‌كه قبلا این اطلاع رسانی صورت نگرفته است باید  فورا با پزشك بیمار و پرستاران در این مورد صحبت و تقاضا کنند كه مرگ مغزی را به اطلاع همراهان بیمار برسانند.

مصاحبه کننده باید اطلاعات کافی از مرگ مغزی و هدف تیم داشته باشد و بهتر است مصاحبه با خانواده در مكان خلوت و مناسب با نور كافی ، لیوان آب ، دستمال كاغذی  ، و.... صورت گیرد.

گاهی اوقات اگر شرایط اجاره دهد می توان همراهان بیمار را بر سر تخت بیمار برده و دستگاه‌های مختلفی که به بیمار متصل هستند را به آنها توضیح داد و حتی قوانین را نادیده گرفت و به خانواده متوفی اجازه دهد بیمار مرگ مغزیشان را ملاقات كنند و با او تنها باشند.

برای کاهش تاثیرهای روانی خانواده متوفی چه باید كرد؟

برای كاهش تاثیرهای روانی خانواده فرد اهدا کننده نیاز به حمایت پرسنل پزشكی است. پزشكان باید تا آنجا كه ممكن است به بیمار اطلاعات دهند. همچنین ابهام های خانواده فرد مرگ مغزی شده در مورد شانس دوباره زندگی این بیمارشان را برطرف كنند. مصاحبه کننده باید در وهله اول مطمئن شود كه همراهان بیمار از مفهوم مرگ مغزی مطلع هستند. آنها هر چند بار که لازم باشد  باید درباره مرگ مغزی برای تك تك اعضاء خانواده شرح دهند و هر چقدر كه لازم است به سوال های آنها پاسخ دهند. آنها باید ضمن توضیح درباره كوتاهی فرصت باقیمانده برای اهداء عضو، به خانواده فرصت دهند تا موضوع را باور كنند و در هر صورت به تصمیم آنها احترام بگذارند. مصاحبه کننده ها باید ضمن همدردی با خانواده ها و درک موقعیت آنها و سوال کردن در مورد علاقه ها و نظر متوفی و همچنین با صحبت کردن از بیماران در لیست پیوند و نیاز آنها و با شرح زندگی اسف‌بار و بسیار مشکل بیماران نیازمند به عضو و تاثیر پیوند در ارتقای سلامت و زندگی این افراد و اینكه ممکن است هر یك از ما در طول زندگی مان نیازمند به پیوند باشیم، زمینه را برای انجام این کار فراهم کنند و تمام پروسه اهداء را شرح دهند.

سایر اقوام بستگان ، دوستان نیز باید با خانواده اعضا دار همدردی كرده به آنها اجازه بیان نگرانی‌هایش را بدهند . گاهی لازم نیست در موقع شنیدن اندوه یك نفر حرف خاصی بزنیم. سكوت، شنیدن صحبت‌های آنها و فشردن دست او كمك بزرگی است كه ارزش آن را غیر قابل توصیف می کند.سیناپرس