این ژن ها خطر ابتلای شخص به سرطان پانکراس را بالا می برد و می توان از آنها به عنوان هدفی جدید در ایجاد روش های تازه درمانی استفاده کرد.
شفاآنلاین>سلامت>محققان علوم پزشکی در کلینیک مایو در روچستر آمریکا اعلام کردند شش ژن را کشف کرده اند که با سرطان لوزالمعده مرتبط اند.
به گزارش شفاآنلاین،محققان علوم پزشکی در کلینیک مایو در روچستر آمریکا اعلام کردند شش ژن را کشف کرده اند که با سرطان لوزالمعده مرتبط اند.در
واقع این ژن ها خطر ابتلای شخص به سرطان پانکراس را بالا می برد و می توان
از آنها به عنوان هدفی جدید در ایجاد روش های تازه درمانی استفاده کرد.
این
ژن ها به خصوص در کسانی که هیچ سابقه خانوادگی از ابتلا به سرطان
لوزالمعده ندارند اهمیت خواهند داشت و با بررسی وجود آنها می توان خطر
ابتلا به سرطان یاد شده را کنترل کرد.دکتر فرگوش کوچ و همکارانش می گویند این نخستین مطالعه درباره دخالت ژن ها در سرطان پانکراس است.
مطالعه
محققان کلینیک معروف مایو بر روی سه هزار و 30 فرد مبتلا به سرطان پانکراس
در سال های 2000 تا 2016 انجام گرفت و نتایج حاصل، با وضعیت 123 هزار فرد
سالم مقایسه شد.
ژن هایی که خطر ابتلا به سرطان پانکراس مرتبط اند عبارتند از:
BRCA1, BRCA2, CDKN2A, TP53, MLH1 و ATM
سرطان
لوزالمعده متاسفانه تا مراحل نهایی، تشخیص داده نمی شود و معمولا هنگامی
شناخته می شود که به دیگر مناطق بدن دست اندازی کرده باشد.هر سال وجود
این سرطان در 55 هزار آمریکایی تشخیص داده می شود و امسال پیش بینی می شود
44 هزار آمریکایی بر اثر ابتلا به این نوع سرطان بمیرند.
به گزارش
پایگاه خبری یورک الرت در اینترنت، سلولهای سرطانی از سازوکارهای عادی
تقسیم و رشد سلولها جدا میافتند. علت دقیق این پدیده نامشخص است ولی
احتمال دارد عوامل ژنتیکی یا عوامل بیرونی همچون ویروس و مواد سرطان زا
موثر باشد.
در یک جاندار سالم، همیشه بین میزان تقسیم سلول، مرگ طبیعی سلولی و تمایز، تعادل وجود دارد.سرطان شامل همه انواع تومورهای بدخیم میشود که در پزشکی آنها را بیشتر با نام نئوپلاسم میشناسند.
احتمال
بروز سرطان در سنین مختلف وجود دارد ولی احتمال بروز سرطان با افزایش سن
زیاد میشود سرطان باعث ۱۳٪ مرگها است بر طبق گزارش انجمن بهداشت آمریکا
سالانه هفت میلیون و ششصد هزار نفر بر اثر سرطان مردهاند.سرطان، ویژه انسان نیست و همه جانوران و گیاهان پرسلولی نیز ممکن است به سرطان دچار شوند.
سرنوشت سلولها کاملاً کنترل شدهاست و براساس نیازهای بدن میباشد. در جنین میزان تکثیر سلولها بیشتر از مرگ طبیعی سلولی است اما در جاندار بالغ میزان مرگ سلولی و تقسیم سلولی به تعادل میرسد.