به گزارش شفاآنلاین،پژوهشگران در این پروژه، با اسکن مغز 27 داوطلب مشاهده کردند که فرآیند اشتباه گرفتن واژه‌ها، با فعالیت کمتر مغز در ناحیه‌ای که برای تفسیر کلام به کار می‌رود همراه است. این پژوهشگران معتقدند که یافته‌هایشان به درمان از دست رفتن شنوایی وابسته به سن کمک خواهد کرد.
نظر به این مطالعه تصویربرداری عصبی انسان، اشتباه در صحبت کردن از ارائه ضعیف تفاوت میان آنچه ما انتظار شنیدن آن را داریم و آنچه که واقعاً گفته می‌شود، نشأت می‌گیرد. این پژوهش موفق به یافتن شواهدی جدید برای پاسخ به چگونگی عملکرد مغز در افراد مسن ، زمانی که کلام در ترانه‌ها به بخش‌های کوچک می‌شکند و ساخت توهمات ادراکی را سبب می‌گردد، شده است.
در محیط‌های شلوغ که صدای صحبت به سختی شنیده می‌شود، توانایی پیش‌بینی کلمات یک مکالمه از میان تجربیات، برای ادامه دادن آن بسیار مهم است. با این حال، این پیش‌بینی‌ها با متقاعد کردن شنوندگان به شنیدن چیزی که گوینده در حقیقت نگفته است، گاهی اوقات آن‌ها را به اشتباه می‌اندازند.
هلن بلنک، مت داویس و همکارانشان، برای بررسی پایه‌های اشتباه کلامی، جفت‌هایی از کلمات نوشته و گفته شده‌ای که در حقیقت تکه‌تکه شده‌اند را به داوطلبان شرکت کننده ارائه کردند. کلمات ارائه شده در سه بخش کاملاً یکسان، کاملاً متفاوت یا بصورت مشابه بودند.
با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، محققان دریافتند که اشتباه شنیداری با کاهش فعالیت در سولکوس تمپورال فوقانی سمت چپ، یعنی ناحیه‌ای از مغز که برای پردازش صدای صحبت دیگران ضروری است، مرتبط هستند. به‌علاوه، زمانی که ادراک کلام موفقیت‌آمیزتر است، درست شبیه k/p اولیه در kick-pick، مغز مابین پیش‌بینی‌ها و صحبت شنیده شده، تفاوت قائل می‌شود.
این نتایج دستاورد جدیدی فراهم کرده که نشان می‌دهد فرآیند درک صحبت، شامل کنار هم قرار دادن آنچه که می شنویم با آنچه که انتظار داریم است.
این ساز و کار یا رمزگذاری پیشگویانه، فوایدی برای درمان کاهش شنوایی وابسته به سن یا ادراک توهمات شنیداری در اختلالاتی شبیه اسکیزوفرنی با خود به همراه دارد.
