اضطراب و فشارروانی شدید در برخی افراد سبب شده تا به صورت ناخودآگاه قسمتی از موی سر، ابرو یا نواحی بدن خود را بکنند
شفاآنلاین>سلامت> یک روانشناس بالینی با اشاره به اینکه اضطراب و فشارروانی شدید سبب بروز اختلال وسواس مو کنی در نواحی مختلف بدن می‌شود، گفت: شروع اختلال تریکوتیلومانیا از کودکی تا بزرگسالی است.
به گزارش شفاآنلاین، حسین بهلولی، درباره اختلال وسواس موکنی اظهار کرد: اضطراب و فشارروانی شدید در برخی افراد سبب شده تا به صورت ناخودآگاه قسمتی از موی سر، ابرو یا نواحی بدن خود را بکنند.
وی افزود: معمولا افرادی که دچار اینگونه وسواس‌ها هستند برای حالات اضطراب یا فشار روانی که به آنها تحمیل می‌شود از کندن مو برای ایجاد آرامش یا کاهش(Decrease) فشار روانی استفاده می‌کنند.
بهلولی یادآور شد: بعضی اوقات کندن مو به صورت ناخوداگاه و گاهی هم به صورت آگاه در مقابل آینه صورت می‌پذیرد و فرد آگاهی کامل از این موضوع دارد که در حال کندن موی خود است اما به راحتی نمی‌تواند مانع از انجام این کار شود.
وی با بیان اینکه در اختلال تریکوتیلومانیا بیشتر کندن مو در سر، مژه یا ابرو است، اضافه کرد: کندن مو در این نواحی سبب شده تا ظاهر فرد دچار تغییر و به تبع آن نگرش‌های منفی در فرد ایجاد شود بنابراین تلاش می‌کند تا به خاطر مورد قضاوت قرار نگرفتن تعاملات اجتماعی خود را محدود کند همچنین این مسئله سبب شده تا فرد احساس خجالت و شرم با گناه را داشته باشد که در نهایت زمینه بروز افسردگی و اضطراب را در فرد گسترش می‌دهد.
این روانشناس خاطرنشان کرد: وسواس مو کنی در سنین کودکی، نوجوانی و حتی سنین بالاتر شروع می‌شود و علی‌رغم ارثی بودن، تاثیرات محیط و فشارهای خانواده که سطح اضطراب و تنش را در افراد افزایش می‌دهند در بروز این عامل تاثیر گذار هستند.
بهلولی اظهار کرد: برای وسواس موکنی راهکارهای زیادی توصیه شده و تحقیقات بسیاری برای آن صورت گرفته است که نکته حائز اهمیت جهت درمان این اختلال تغییر رفتار در فرد است که درمانگر مربوطه از لحاظ شناختی و هیجانی دربیمار تغییرات را ایجاد می‌کند.
وی ادامه داد: فردی که باورش مبنی براین است که من فقط مقداری از موهای خود یا فقط موهای سفید خود را کنده‌ام باید توجیه شود که باورش اشتباه است و درمانگر یا اطرافیان با چالش کشیدن رفتارهایش سبب شوند تا اینگونه باورها را در خود کاهش یا از بین ببرند.
این روانشناس اضافه کرد: شرطی شدن رفتار در محیط نیز می‌تواند بر روی این وسواس تاثیر داشته باشد همانگونه که افراد دچار بیماری اعتیاد وقتی وارد محیطی که عادت به مصرف مواد داشته‌اند می‌شوند وسوسه شده تا دوباره مواد مصرف می‌کنند بنابراین افراد مبتلا به اختلال کندن موی وسواسی نیز در محیطی که عادت بر عمل موکنی را انجام داده بعد از وارد شدن به آن محیط ناخودگاه این کار را انجام می‌دهند بنابراین توصیه می‌شود وسایل آن محیط را تغییر و ابزاری تیز مانند موچین و آینه از دسترس این افراد خارج شود.
بهلولی افزود: وقتی فرد دچار استرس و اضطراب می‌شود می‌تواند از تکینیک‌های ریلکسیشن و آرام سازی، تنفس عمیق، ترک محل و قدم زدن و راهکاره هایی که باعث کاهش تنش و اضطراب می‌شود استفاده کنند تا دیگر عمل موکنی را انجام ندهند همچنین می‌توان از دستکش ، کلاه و … به عنوان موانع برای جلوگیری از این رفتارها استفاده کرد.
به گزارش شفاآنلاین، حسین بهلولی، درباره اختلال وسواس موکنی اظهار کرد: اضطراب و فشارروانی شدید در برخی افراد سبب شده تا به صورت ناخودآگاه قسمتی از موی سر، ابرو یا نواحی بدن خود را بکنند.
وی افزود: معمولا افرادی که دچار اینگونه وسواس‌ها هستند برای حالات اضطراب یا فشار روانی که به آنها تحمیل می‌شود از کندن مو برای ایجاد آرامش یا کاهش(Decrease) فشار روانی استفاده می‌کنند.
این روانشناس بالینی با اشاره به اینکه این حالات رفتاری یا وسواس موکنی (تریکوتیلومانیا) نام دارد، عنوان کرد: افرادی که دچار این اختلال(Disorder) هستند بعد از کندن مداوم مو در آن قسمت از بدن خود که باعث از دست رفتن مقادیر زیادی از مو و خالی شدن محرز آن ناحیه می‌شود به دلیل خجالت یا شرم‌زدگی فرد سعی در مخفی کردن آن قسمت از بدن خود می‌کند.
بهلولی یادآور شد: بعضی اوقات کندن مو به صورت ناخوداگاه و گاهی هم به صورت آگاه در مقابل آینه صورت می‌پذیرد و فرد آگاهی کامل از این موضوع دارد که در حال کندن موی خود است اما به راحتی نمی‌تواند مانع از انجام این کار شود.
وی با بیان اینکه در اختلال تریکوتیلومانیا بیشتر کندن مو در سر، مژه یا ابرو است، اضافه کرد: کندن مو در این نواحی سبب شده تا ظاهر فرد دچار تغییر و به تبع آن نگرش‌های منفی در فرد ایجاد شود بنابراین تلاش می‌کند تا به خاطر مورد قضاوت قرار نگرفتن تعاملات اجتماعی خود را محدود کند همچنین این مسئله سبب شده تا فرد احساس خجالت و شرم با گناه را داشته باشد که در نهایت زمینه بروز افسردگی و اضطراب را در فرد گسترش می‌دهد.
این روانشناس خاطرنشان کرد: وسواس مو کنی در سنین کودکی، نوجوانی و حتی سنین بالاتر شروع می‌شود و علی‌رغم ارثی بودن، تاثیرات محیط و فشارهای خانواده که سطح اضطراب و تنش را در افراد افزایش می‌دهند در بروز این عامل تاثیر گذار هستند.
بهلولی اظهار کرد: برای وسواس موکنی راهکارهای زیادی توصیه شده و تحقیقات بسیاری برای آن صورت گرفته است که نکته حائز اهمیت جهت درمان این اختلال تغییر رفتار در فرد است که درمانگر مربوطه از لحاظ شناختی و هیجانی دربیمار تغییرات را ایجاد می‌کند.
وی ادامه داد: فردی که باورش مبنی براین است که من فقط مقداری از موهای خود یا فقط موهای سفید خود را کنده‌ام باید توجیه شود که باورش اشتباه است و درمانگر یا اطرافیان با چالش کشیدن رفتارهایش سبب شوند تا اینگونه باورها را در خود کاهش یا از بین ببرند.
این روانشناس اضافه کرد: شرطی شدن رفتار در محیط نیز می‌تواند بر روی این وسواس تاثیر داشته باشد همانگونه که افراد دچار بیماری اعتیاد وقتی وارد محیطی که عادت به مصرف مواد داشته‌اند می‌شوند وسوسه شده تا دوباره مواد مصرف می‌کنند بنابراین افراد مبتلا به اختلال کندن موی وسواسی نیز در محیطی که عادت بر عمل موکنی را انجام داده بعد از وارد شدن به آن محیط ناخودگاه این کار را انجام می‌دهند بنابراین توصیه می‌شود وسایل آن محیط را تغییر و ابزاری تیز مانند موچین و آینه از دسترس این افراد خارج شود.
بهلولی افزود: وقتی فرد دچار استرس و اضطراب می‌شود می‌تواند از تکینیک‌های ریلکسیشن و آرام سازی، تنفس عمیق، ترک محل و قدم زدن و راهکاره هایی که باعث کاهش تنش و اضطراب می‌شود استفاده کنند تا دیگر عمل موکنی را انجام ندهند همچنین می‌توان از دستکش ، کلاه و … به عنوان موانع برای جلوگیری از این رفتارها استفاده کرد.
نظرشما
آخرین اخبار