سندرم گیلبرت یک اختلال ارثی آنزیمی کبد است که در آن کمبود آنزیم خاصی در کبد (UDPGT)، باعث افزیش خفیف بیلی روبین در سرم خون و زردی صلبیه چشم می‌شود
شفاآنلاین>سلامت> سندرم گیلبرت اختلالی شایع بوده كه حدود 7درصد جمعیت جهان به آن مبتلا هستند اگرچه این بیماری در میان هر دو جنس دیده می‌شود اما تمایل چشمگیری به جنس مذكر دارد. این سندرم كاملا خوش خیم است و جان فرد را در معرض خطر قرار نمی‌دهد.
به گزارش شفاآنلاین، سندرم گیلبرت یک اختلال (Disorder)ارثی آنزیمی کبد است که در آن کمبود آنزیم خاصی در کبد (UDPGT)، باعث افزیش خفیف بیلی روبین در سرم خون و زردی صلبیه چشم می‌شود.برای ایجاد این سندرم لازم است از هر والد یک ژن معیوب به ارث برسد، البته فشارهای عصبی، فعالیت فیزیکی شدید و سرماخوردگی نیز در برخی افراد می‌تواند باعث ابتلا به این بیماری شود.
نشانگان ابتلا به این بیماری از تولد با فرد همراه است اما علایم آن ممکن است تا سنین ۴۰-۲۰ سالگی آشکار نشوند.اکثر افراد مبتلا به سندرم گیلبرت بدون علامت هستند و شایع‌ترین علامت این بیماری زردی صلبیه چشم است، تشخیص این بیماری با معاینه کبد، طحال و انجام برخی آزمایش‌های خونی قابل تشخیص است.
پرهیز از گرسنگی، مصرف مایعات و مواد قندی بیشتر و کاهش فشارهای عصبی، در پیشگیری از ابتلا به این بیماری موثر است.
درمان این بیماری(Sickness)، با شناسایی علت بروز بیماری در فرد و رفع آن، امکان‌پذیر است، به عنوان مثال در صورتی که علت بروز بیماری، فعالیت شدید فیزیکی باشد کاهش میزان فعالیت فیزیکی برای درمان بیماری و بهبود فرد ضروری است، همچنین مصرف اسید فولیک نیز در درمان این بیماری نقش موثری دارد.
برای کاهش عوامل تشدید کننده این بیماری باید به این نکات توجه کرد: پرهیز از ناشتا ماندن، پرهیز ازخستگی مفرط، اجتناب از فشارهای عصبی ، اضطراب و افسردگی، پرهیز از مصرف دخانیات ، الکل و مواد مخدر و برطرف کردن تب در صورت تب‌دار بودن.
این سندرم یک اختلال خوش خیم ارثی است و رابطه‌ای با کاهش طول عمر ندارد، افراد مبتلا به این بیماری همانند افراد دیگر می‌توانند زندگی طبیعی (ازدواج ، تولد فرزند ) داشته و جای هیچ نگرانی وجود ندارد. حتی به علت اثرات آنتی اکسیدانتی بیلی روبین ممکن است خطر حوادث قلبی عروقی و آترواسکلروزیس و سرطان‌های کولورکتال کمتر از مردم عادی باشد.طبنا
به گزارش شفاآنلاین، سندرم گیلبرت یک اختلال (Disorder)ارثی آنزیمی کبد است که در آن کمبود آنزیم خاصی در کبد (UDPGT)، باعث افزیش خفیف بیلی روبین در سرم خون و زردی صلبیه چشم می‌شود.برای ایجاد این سندرم لازم است از هر والد یک ژن معیوب به ارث برسد، البته فشارهای عصبی، فعالیت فیزیکی شدید و سرماخوردگی نیز در برخی افراد می‌تواند باعث ابتلا به این بیماری شود.
نشانگان ابتلا به این بیماری از تولد با فرد همراه است اما علایم آن ممکن است تا سنین ۴۰-۲۰ سالگی آشکار نشوند.اکثر افراد مبتلا به سندرم گیلبرت بدون علامت هستند و شایع‌ترین علامت این بیماری زردی صلبیه چشم است، تشخیص این بیماری با معاینه کبد، طحال و انجام برخی آزمایش‌های خونی قابل تشخیص است.
پرهیز از گرسنگی، مصرف مایعات و مواد قندی بیشتر و کاهش فشارهای عصبی، در پیشگیری از ابتلا به این بیماری موثر است.
درمان این بیماری(Sickness)، با شناسایی علت بروز بیماری در فرد و رفع آن، امکان‌پذیر است، به عنوان مثال در صورتی که علت بروز بیماری، فعالیت شدید فیزیکی باشد کاهش میزان فعالیت فیزیکی برای درمان بیماری و بهبود فرد ضروری است، همچنین مصرف اسید فولیک نیز در درمان این بیماری نقش موثری دارد.
برای کاهش عوامل تشدید کننده این بیماری باید به این نکات توجه کرد: پرهیز از ناشتا ماندن، پرهیز ازخستگی مفرط، اجتناب از فشارهای عصبی ، اضطراب و افسردگی، پرهیز از مصرف دخانیات ، الکل و مواد مخدر و برطرف کردن تب در صورت تب‌دار بودن.
این سندرم یک اختلال خوش خیم ارثی است و رابطه‌ای با کاهش طول عمر ندارد، افراد مبتلا به این بیماری همانند افراد دیگر می‌توانند زندگی طبیعی (ازدواج ، تولد فرزند ) داشته و جای هیچ نگرانی وجود ندارد. حتی به علت اثرات آنتی اکسیدانتی بیلی روبین ممکن است خطر حوادث قلبی عروقی و آترواسکلروزیس و سرطان‌های کولورکتال کمتر از مردم عادی باشد.طبنا
نظرشما
آخرین اخبار