توجه به بعد روانی بیماران مبتلا به سرطان در کنار درمان جسمانی آنها بسیار ضروری است بنابراین پرداختن به کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان در کنار میزان بقا و طول عمر این بیماران باید مورد توجه قرار گیرد.
شفا آنلاین>سلامت>یک روانشناس گفت: آگاهی از بیماری در افراد مبتلا به سرطان نه تنها برای فرد ضروری است بلکه شیوه درست بیان حقیقت یکی از اصول اخلاقی به شمار رفته و پنهان کردن شدت و نوع بیماری نقض حقوق اولیه بیمار تلقی می‌شود.
به گزارش شفا آنلاین:رضوان عظیمی‌نیا درباره تاثیر روانشناسی بر بیماران سرطانی<cancer patients> اظهار کرد: توجه به بعد روانی بیماران مبتلا به سرطان در کنار درمان جسمانی آنها بسیار ضروری است بنابراین پرداختن به کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان در کنار میزان بقا و طول عمر این بیماران باید مورد توجه قرار گیرد.
وی با بیان اینکه بیماران سرطانی علاوه بر نشانه‌های بیماری به تبع درمان مسائل جدیدی مانند تهوع و بی اشتهایی، خستگی، اسهال، یبوست و ریزش مو را نیز تجربه می‌کنند، افزود: دشواری، عوارض درمان و مشکلات اقتصادی در این بیماران باعث می‌شود برخی از آنها در نیمه راه درمان را رها کنند در چنین شرایطی اندازه گیری و سنجش کیفیت زندگی و شناسایی دغدغه‌های آنها میتواند بسیار موثر و کمک کننده باشد زیرا اغلب بیماران مایل نیستند در مورد بیماری و نگرانی‌هایشان صحبت کنند.
این روانشناس با اشاره به اینکه بیماران اولین بار با شنیدن اسم سرطان ترس از مرگ و نابودی وجود آنها را فرا می‌گیرد، عنوان کرد: پرداختن به بعد روانی و عاطفی بیمار مبتلا به سرطان و حل مشکلات روانی ناشی از این بیماری توسط روانشناسان فعال در این حوزه میتواند کمک قابل توجهی به این بیماران کند.
وی اضافه کرد: گاهی ممکن است فرد مبتلا به سرطان از لحاظ جسمانی درمان شده باشد ولی احساس خوبی نسبت به زندگی نداشته باشد و این موضوع به کیفیت زندگی فرد مربوط می‌شود همچنین در تحقیقات دیده شده حدود ۵۰ درصد بیماران سرطانی مبتلا به اختلالات اعصاب و روان هم می‌شوند.
این روانشناس با بیان اینکه وقتی فرد متوجه بیماری خود می‌شود واکنش‌های روانشناختی مانند ترس از مرگ، ترس از بدفرم شدن بدن، طرد شدن از سوی اطرافیان، ترس از نقص عضو و افسردگی در آن بروز می‌کند، یادآور شد: سایکوانکولوژی فقط به بیمار اختصاص ندارد بلکه خانواده بیمار و گروه پزشکی درگیر با بیمار نیز مد نظر هستند و بیشتر به جنبه‌های اجتماعی و روانی سرطان می‌پردازد.
عظیمی نیا افزود: از جمله مسائلی که خانواده و پزشک با آن روبرو هستند این است که چگونه بیمار را از این واقعیت تلخ مطلع کنند. برخی از خانواده‌ها معتقدند که بیماری را از فرد پنهان کنند و اجازه ندهند فرد از بیماری خود اطلاع پیدا کند درحالی که این کار اشتباه است زیرا دانستن بیماری نه تنها برای فرد ضروری است بلکه شیوه درست بیان حقیقت یکی از اصول اخلاقی است و پنهان کردن شدت و نوع بیماری نقض حقوق اولیه بیمار تلقی می‌شود.
وی تصریح کرد: پنهان کاری خانواده و پزشکان درباره بیماری فرد مشکلات روانی دوچندان برای بیمار دارد اگر شخص از وخامت بیماری‌اش نا آگاه باشد ممکن است به دنبال درمان نرود و آن را بی‌اهمیت بداند همچنین نا اگاهی از شرایط دشوار درمان باعث شده فرد بدون آمادگی روانی وارد شرایط درمان شود و به علت شرایط تحمیلی شوکه و گاهی درمان را ادامه ندهد.
این روانشناس با بیان اینکه بیماران سرطانی که دچار یاس و ناامیدی می‌شوند به دنبال آن مبتلا به افسردگی نیز می‌شوند، گفت: بیمار پزشک خود را یکی از مهمترین منابع حمایت عاطفی می‌پندارد، رفتار محبت آمیز پزشک اگر با مهارت‌های بین فردی همراه شود نه تنها میتواند به او در انتقال خبر بد کمک کند بلکه میتواند برای بیمار نیز بسیار ارزنده باشد بنابراین تشخیص بیماری توسط سایر افراد توصیه نمی‌شود و بهتر است همراهان و سایر اعضا کادر درمان برای تسریع روند سازگاری بیمار خود با پزشک معالج هماهنگ باشند.
عظیمی‌نیا تاکید کرد: همراهی افراد مبتلا به سرطان با کسانی که شرایط مشابه با آنها را دارند با ایجاد حس همزاد پنداری، کمک زیادی در ایجاد آرامش روانی بیمار به همراه دارد و شرکت در فعالیت‌های جسمی و انجام ورزش بخصوص در جمع در آرامش این افراد بسیار موثر است.
این روانشناس با اشاره به اینکه در علم روانشناسی موضوعی با عنوان روانشناسی سرطان وجود دارد که به آن سایکوانکولوژی گفته می‌شود، گفت: همراهی افراد مبتلا به سرطان با کسانی که شرایط مشابه با آنها را دارند با ایجاد حس همزاد پنداری، کمک زیادی در ایجاد آرامش روانی بیمار به همراه دارد.
وی یادآور شد: گاهی ترحم نسبت به بیمار منجر به کاهش مسئولیت پذیری بیمار در قبال خودش می‌شود و فرد را آزرده و وابسته می‌کند بنابراین بیماران در ابتدا به دنبال حمایت علمی و پس از آن همدلی هستند.
این روانشناس در خصوص راه‌های مراقبتی مفید برای آسایش بیمار سرطانی اظهار کرد: همراه بیمار بهتر است با او حرف بزند، فیلم تماشا کند، چیزی برای او بخواند، یا فقط در کنار او باشد همچنین به بیمار باید اجازه داده شود تا ترس‌ها و نگرانی‌های خود را از مرگ ابراز کند.
عظیمی‌نیا درباره فرهنگ سازی در زمینه سرطان گفت: اکثر افراد سرطان را مساوی با مرگ می‌دانند و از بین بردن چنین فرهنگی مستلزم برنامه ریزی و رهبری کلی و اصولی در میان اقشار جامعه است. باید از دوران کودکی به افراد نحوه مقابله با مشکلات را اموزش داد و در کنار آن به ترویج زندگی سالم در جامعه پرداخت.سلامت
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار