حضور اسحاق جهانگیری در چادر یکی از زلزله زدگان کرمانشاه حاشیه ساز شد. او با کفش پا روی فرشی گذاشته بود که نشیمن اهالی آن چادر بوده. همین ماجرا پر رنگ شد تا جایی که جهانگیری مجبور به عذرخواهی شد.
شفا آنلاین:ایمان عبدلی در برترین ها نوشت: حضور اسحاق جهانگیری در چادر یکی از زلزله زدگان کرمانشاه حاشیه ساز شد. او با کفش پا روی فرشی گذاشته بود که نشیمن اهالی آن چادر بوده. همین ماجرا پر رنگ شد تا جایی که جهانگیری مجبور به عذرخواهی شد.
به گزارش شفا آنلاین:حضور اسحاق جهانگیری در چادر یکی از زلزله زدگان کرمانشاه حاشیه ساز شد. او با کفش پا روی فرشی گذاشته بود که نشیمن اهالی آن چادر بوده. همین ماجرا پر رنگ شد تا جایی که جهانگیری مجبور به عذرخواهی شد.
واقعیت مساله این است که اسحاق جهانگیری از مناظره های انتخابات ریاست جمهوری به بعد دارای موقعیتی متفاوت با گذشته شد. مردم او را در سطحی وسیع و فراگیر شناختند و ازهمه مهم تر این که موقعیت او را به عنوان یک اصلاح طلب راستین باور کردند. شکل موضع گیری های جهانگیری در میان مناظره ها حتی در مقطعی او را محبوب تر از روحانی قرار داد و جوان ترهای اصلاح طلب اصلا مناظره ها را به شوق مواضع او دنبال می کردند. حتی در همان روزها طیف های تندرو تر اصلاح طلب، ماندن جهانگیری و کناره گیری روحانی را ترجیح می دادند. میلی که علنی نشد و ریسک شکست مقابل رئیسی چنین تمایلاتی را رسمی نکرد.
غرض از این مقدمه این که تخریب و زدن جهانگیری حالا فقط تخریب دولت روحانی و یا معاون اول رئیس جمهور نیست. او در زمره‌ی بالقوه ترین کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری بعدی قرار دارد و پس از گذر سال ها و تجربیات مختلف در عرصه سیاسی کاملا در شرایطی قرار گرفته که استعداد رای آوری را دارد. مقصود این که اگر جهانگیری نزد مردم بد سابقه شود، نه تنها از وزن دولت روحانی کاسته می شود، بلکه سرمایه‌ی اصلاحات سوخت می شود و خب برای رقبا چه چیزی بیشتر از این؟
این کلمات قصد مظلوم نمایی و قدیس سازی ندارند، اما هر چه که کند و کاو کنیم از این داستان کفش و ...چیزی در نمی آید و صرفا حکایت یک سهل انگاری است. همان طور که خودِ جهانگیری هم در نامه‌ی عذرخواهی اش نوشته که روز شلوغِ کاری منجر به این اشتباه شده است. حالا این که عده ای از کنار این سهل انگاری داستان ها می سازند حکایت دیگریست.
به هر حال هستند آدم هایی رسانه شناس و موج ساز که در بزنگاه های مختلف با استفاده از قابلیت تکثیر در فضای مجازی، جریان سازی می کنند. آن ها مردم را به دقت و به اندازه می شناسند. می دانند، مردم به واسطه اختلاف طبقاتی و خصوصیات فرهنگی که از دهه های پیش به ارث رسیده، دائما در ستایش فقر و مظلوم هستند و این آمادگی ذهنی را دارند که هر رفتار بی ملاحظه را تعبیر به اشرافی گری کنند.
این خصوصیات رفتاری به واسطه حفره هایی است که فقط کمی رندی می خواهد تا تبدیل به چاهی برای یک جریان سیاسی شود. پس سر بزنگاه یک جفت کفش، تبدیل به فریاد وامصیبتای دلواپسان می شود. آن ها البته این را هم می دانند که نمایش و تظاهر در سطح جامعه ایرانی به شدت مورد پسند است. از روابط خانوادگی تا کاری اصل تظاهر بسیار پسندیده است. پس میل به ستایش فقر را با بی توجهی امثال جهانگیری به ارتکاب رفتار متظاهرانه ترکیب می کنند و به نقطه ی عطفی می رسند. نقطه‌ی عطف، همان خماری مردمی است که از یاد می بَرند که صرفا از یک جفت کفش نمی شود به خوی اشرافی گری رسید.
نظرشما
آخرین اخبار