نیویورک به زیر آب فرو می رود

 شفا آنلاین: نتایج مطالعات تیمی از پژوهشگران بر مبنای مدلسازی شرایط آب و هوائی نشان می دهد که شهر نیویورک طی سه سده آینده با افزایش 15 متری آب دریا و وقوع طوفان هایی بسیار شدیدی رو به رو شده و به زیر آب می رود.

کارشناسان هواشناسی برای ساکنین شهر نیویورک اخباری خوب و بد دارند. خبر خوب این است که این شهر احتمالا طی 300 سال آینده با هیچ طوفان بزرگی رو به رو نخواهد شد. این موضوع نشان می دهد که با توجه به تغییر سطح آب دریا در مجاورت این شهر، خطر بروز طوفان در نیویورک بسیار کمتر از امروز خواهد بود.

    به باور محققان در صورت عدم انجام اقدامات فوری در پیشگیری از گرمایش زمین و تولید گازهای آلایندهف در پایان قرن جاری سطح آب دریاهای جهان 2 متر و 30 سانتیمتر افزایش پیدا کرده و روند ذوب یخ های قطبی همچنان تداوم خواهد داشت. در این شرایط حتی ممکن است روند ذوب یخ ها سرعت و شتاب بیشتری بگیرند.

و اما خبر بد این است که با توجه به عدم توجه جهانی به توقف گازهای گلخانه ای و تداوم شرایط فعلی، سطح آب دریاها همچنان افزایش یافته و می تواند تا 13 متر بالا تر رود و این موضوع با توجه به شرایط شهر نیویورک به گونه ای است که افزایش سطح آب دریا در این شهر می تواند در سال 2300 میلادی در حدود 15 متر باشد.

در همین رابطه آندرا گارنر (Andra Garner) از پژوهشگران دانشگاه روتگرس (Rutgers University) در نیوجرسی آمریکا که در این مطالعات حاضر بود اعلام کرد: «افزایش سطح آب دریاها به نوبه خود بحران بزرگی محسوب می شود و در این شرایط طوفان های موسمی نیز مزید بر علت خواهند بود.»

در این مطالعات پژوهشگران سناریوهای مختلفی را که در صورت تداوم شرایط فعلی رخ خواهد داد بررسی کرده و دریافتند با توجه به روند فعلی تولید گازهای گلخانه ای، طوفان هایی با ارتفاع اب بیش از 15 متر هر 500 سال یکبار در منطقه رخ خواهد داد اما در صورت توقف این روند، احتمال بروز طوفان های موسمی کاهش یافته و همچنین سطح آب حداکثر 5 متر افزایش خواهد یافت.

گارنر و سایر پژوهشگران این تیم تحقیقاتی با شبیه سازی مدل های آب و هوائی در آینده به تخمین نوع و میزان طوفان های احتمالی و همچنین میزان افزایش سطح آب دریاها پرداختند. در این مطالعات مشخص شد پیش از سال 1800 میلادی شهر نیویورک هر 500 سال یکبار با طوفان هایی که موجب وقوع سیل با عمق 2 تا 3 متر می شد، رو به رو شده و این آمار در فاصله سال های 1970 تا 2005 به هر 25 سال یکبار کاهش پیدا کرد. در ادامه پیش بینی می شود این طوفان ها در فاصله سال های 2030 تا 2045 برای بازه زمانی پنج ساله تکرار شود. به باور محققان در صورت عدم انجام اقدامات فوری در پیشگیری از گرمایش زمین و تولید گازهای آلایندهف در پایان قرن جاری سطح آب دریاهای جهان 2 متر و 30 سانتیمتر افزایش پیدا کرده و روند ذوب یخ های قطبی همچنان تداوم خواهد داشت. در این شرایط حتی ممکن است روند ذوب یخ ها سرعت و شتاب بیشتری بگیرند.

از سوی دیگر باید توجه داشت که در این مطالعات تنها وقوع طوفان های قابل پیش بینی در شهر نیویورک لحاظ شده اند و این شرایط در صورت وقوع طوفان های غافل گیر کننده مانند طوفان سندی، می تواند فاجعه آمیز باشد. در حقیقت سطح آب دریاها در طول تاریخ همیشه در نوسان بوده اما این نوسان بیش از 20 سانتی متر افزایش را در طول چندین هزار سال گذشته نشان می دهد. بنابراین می توان ادعا کرد طی شش هزار سال گذشته و پیش از ایجاد دنیای تکنولوژی و تاثیر آن در زندگی بشر، سطح آب دریاها ثابت بوده است.

ما هیچ مدرک و یا شواهدی مبنی بر نوسان آب دریاها در حد و اندازه های 25  تا 30 سانتیمتر طی صد سال گذشته را نداریم اما با صنعتی شدن جهان، بالا رفتن سطح آب دریاها روند رو به رشدی داشته و مسیری صعودی را طی کرده است. این تغییرات دانشمندان را بسیار نگران و شگفت زده کرد چرا که تا پیش از 150 سال گذشته، میزان افزایش سطح آب دریاها تا چند میلی متر در سال بوده است اما در حال حاضر چنین افزایش پیدا کرده است.

دانشمندان افزایش درجه حرارت هوا را دلیل اولیه ذوب یخ های قطبی و انبساط حرارتی دریاها و در نتیجه افزایش سطح آب دریاها دانسته اند. به طور قطع این پدیده غیر معمول به جز برای دوره های یخبندان، بی سابقه است.  

موضوع بسیار مهمی که باید در نظر داشت این است که به گفته دانشمندان اگر حتی همین امروز انتشار کربن در جهان متوقف شود، فرآیند افزایش آب دریاها برای چند سده ادامه پیدا خواهد کرد. در واقع ما نمی توانیم اثرات مخربی که سال ها توسط صنعتی شدن جهان در آب و هوا داشته ایم را یک شبه از بین ببریم.  به این ترتیب به نظر می رسد سرنوشت شهر نیویورک و بسیاری از سایر شهرهای ساحلی جهان، غرق شدن بر اثر افزایش سطح آب دریاها است و احتمال نجات این مناطق با توجه به سیاست ها و روند فعلی تولید گازهای گلخانه ای، گرمایش زمین و ذوب یخ های قطبی، بسیار بعید است.