این روز برای بزرگداشت دستاوردهای کسانی که نابینا یا دچار اختلالات بینایی هستند و همچنین نماد مهم نابینایی و ابزار استقلال مهم این افراد یعنی عصای سفید، اختصاص داده شده است.
شفا آنلاین:روز عصای سفید یا ایمنی نابینایان، روزی جهانی است که از سال ۱۹۶۴ میلادی، هر سال در پانزدهم ماه اکتبر در ایالات متحده آمریکا و سایر کشورهای جهان برگزار می‌شود. در ایران نیز روز بیست و سوم مهر ماه به عنوان روز عصای سفید<White cane day> نامگذاری شده است. این روز برای بزرگداشت دستاوردهای کسانی که نابینا یا دچار اختلالات بینایی هستند و همچنین نماد مهم نابینایی و ابزار استقلال مهم این افراد یعنی عصای سفید، اختصاص داده شده است. باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا در ۲۰۱۱، این روز را «روز برابری نابینایان» نامید.به گزارش شفا آنلاین:در سال ۱۹۵۰، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) و شورای جهانی نابینایان در جلسه‌ای مشترک، قانون «عصای سفید» را بررسی و تصویب کردند. قانون عصای سفید، تصویری جدید از نابینایان را در جامعه ترسیم می‌کند و از افراد نابینا می‌خواهد که به خاطر حمایت از منافع خود، از تمام مفاد این قانون مطلع باشند.
شاید بسیاری زمانی که نام این روز را برای نخستین بار می‌شنوند، فکر کنند این هم یکی دیگر از همان مناسبت‌های سنتی عجیب دیگر است؛ اما موضوع بسیار جدی‌تر است. روز عصای سفید، پیامی برای کمک و جلب توجه تمام جهان نسبت به این معضل عمومی و به ویژه کسانی که دارای ناتوانی هستند، است. هنگامی که افراد نابینا یا کم‌بینا با یک عصای سفید در میان محیط اطراف خود رهسپار می‌شوند و برای استفاده درست از آن آموزش دیده‌اند، می‌توانند به طور کامل در جامعه حرکت کنند. عصای سفید از سال‌های دهه ۱۹۳۰ میلادی به وسیله افراد نابینا در سراسر دنیا استفاده می‌شود.
توانایی حرکت همراه با ایمنی و به صورت مستقل، یک مسئله حیاتی برای هر شخصی در جامعه است. همه ما می‌خواهیم برای رسیدن به مقصدمان، از امن‌ترین و سریع‌ترین راه ممکن برویم. این موضوع هیچ تفاوتی در افراد نابینا یا کم‌بینا ندارد. اگرچه فناوری‌های جدید برای یاری به هدایت مردم در اطراف خود در حال ظهور است. این فناوری‌ها جایگزینی برای عصای سفید به عنوان یک روش قابل اتکا برای راه رفتن نخواهند شد؛ زیرا این ابزارهای جدید متکی به سیستم‌های الکتریکی هستند که ممکن است از کار بیفتد.
تخمین میزان دسترسی یا استفاده از عصای سفید در میان ۳۹ میلیون فرد نابینا و ۲۸۵ میلیون نفر دارای اختلالات بینایی، دشوار است. سازمان‌های جهانی تلاش می‌کنند تا این وسیله در همه کشورهای در حال توسعه همراه با توانبخشی و آموزش استفاده مناسب از آن‌ها بیشتر در دسترس باشد.
تبدیل جهان به مکانی امن‌تر برای کسانی که از عصای سفید بهره می‌گیرند، مستلزم همکاری دولت‌های محلی برای اطمینان از تصویب قوانین برای حمایت از این افراد در رفت‌وآمد است. خیابان‌های شهر نیاز به پیاده‌رو دارند تا نابینایان مجبور به اشتراک گذاشتن فضا با دوچرخه، ماشین و سایر وسایل نقلیه نشوند. این بخشی از اصول جهانی راهنمای طراحی است که در کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق افراد دارای ناتوانی وضع شده است.
در صورت استفاده صحیح، یک عصا می‌تواند اطلاعات و حفاظت لازم را صرف‌نظر از رنگش فراهم کند و برای اثرگذاری لزومی به سفید بودن آن نیست. اغلب عصاهای مورد استفاده توسط افراد نابینا سفید است؛ اما آنان به رنگ قرمز، سیاه، زرد و آبی نیز در دسترس هستند.
با این حال، تنها یک عصای سفید نشان‌دهنده نابینایی یا کم‌بینایی کاربر است. این مسئله می‌تواند یک نکته مهم در زمان عبور از خیابان‌ها و درخواست اطلاعات از کارمندان فروشگاه، رانندگان اتوبوس و عموم باشد. این احتمال وجود دارد که مردم در صورت اطلاع از نابینایی یا کم‌بینایی فرد، تمایل بیشتری برای کمک کردن پیدا کنند.
قانون عصای سفید در ایالت‌های مختلف آمریکا، متفاوت است. وقتی که رانندگان با عابران حامل عصای سفید برخورد می‌کنند: در برخی ایالت‌ها باید به آن‌ها راه بدهند. در بعضی دیگر نیاز به توقف کامل وجود دارد. در برخی ایالت‌ها نیز فقط باید احتیاط کرد یا قانون خاصی وجود ندارد.
همچنان عصای سفید، پرمصرف‌ترین ابزار کمکی جهت‌یابی در سراسر جهان است. حتی عصای سفید ساده متحمل تغییرات شده است. این تغییرات موجب شده است اکنون عابران نابینا بتوانند فناوری را به آن بیفزایند تا با استفاده از ارتعاشات، میزان فاصله با یکشی را تشخیص دهند. با این وجود، این عصاها برای اکثریت نابینایان در دسترس نیستند؛ چراکه ۹۰ درصد از همه آن‌ها در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند. در واقع، بسیاری از افراد نابینا در این کشورها نمی‌توانند یک عصای سفید برای حرکت در محیط خود تهیه کنند.
اتحادیه جهانی نابینایان (WBU)، سازمانی جهانی به نمایندگی از حدود ۲۸۵ میلیون نفر نابینا یا کم‌بینا در سراسر دنیا است. اعضای تشکیل‌دهنده این سازمان عبارت‌اند از: افراد نابینایی که سازمان‌هایی برای دفاع از حقوق خود اداره می‌کنند، نهادهایی که در بیش از ۱۹۰ کشور در خدمت نابینایان هستند و همچنین سازمان‌های بین‌المللی که در زمینه اختلالات بینایی فعالیت دارند.
پیش از رایج شدن عصای سفید، زمانی بود که مشاهده افراد نابینا در خیابان، پیدا کردن یک نابینا در محل دفتر یا دیدن کار با ماشین‌آلات در یک کارخانه توسط شخص نابینا، بسیار غیر معمول بود. البته این اتفاق امروز هم خیلی شایع نیست؛ اما به مرور بسیار بیشتر رخ می‌دهد و نماد این استقلال، عصای سفید است. نابینایان قادر به رفتن، حرکت، بودن و رقابت با دیگران در جامعه هستند. وسیله‌ای که با آن این کار انجام شد، ابزاری ساده به نام عصای سفید است. با افزایش استفاده از عصای سفید، یک عنصر دیگر نیز به دنیای این افراد اضافه شد: آرزو و خواسته آزادی. با این اراده، زندگی نابینایان تغییر کرد و مناظر دیگری برای آنان روشن شد. روز عصای سفید، روزی برای همه این اتفاقات است.سپید
NFB.org – WHO.in
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار