دکتر مسعود اسلامی، درباره وضعیت داروهای قلبی به کشور به خبرنگار شفاآنلاین گفت: فارماکوپه داروهای قلبی در کشور بسیار عقب است برای مثال یکی از داروهای بتابلاکرها که موارد استفاده بسیاری داشت سال پیش وارد بازار شد و شرکت وارد کننده هم جشن گرفت. این در صورتی است که کشورهای اروپایی و آمریکا از ۲۰ سال قبل از این داروی بسیارحیاتی استفاده می کنند ولی در کشور ما به این دارو که داروی بسیار خوبی است سالها اجازه ورود داده نشده بود که بی تردید بیماران به شدت متضررشدند.
وی تأکید کرد: من بارها تکرار کرده ام که فاماکوپه داروهای قلب و عروق در کشور بسیار عقب است و از لحاظ داروهای روز دنیا عقب هستیم.به همین خاطر باید انجمن ها و افراد صاحب نظر در این زمینه مورد مشورت جدی قرارگیرند .تا بتوان بهترین داروها را وارد کرد تا فاصله ما با کشورهای دیگر از لحاظ داروهای روز دنیا زیاد نشود.
متخصص قلب و عروق تصریح کرد: در زمینه وارد کردن دارو مسئله فقط مالی نیست؛ ممکن است دارویی، داروی روز دنیا باشد و قیمت آن هم بالا نباشد. ولی به دلیل نبود آن در کشور بیمار ناچار است که آن را از عراق، پاکستان، بنگلادش و... خریداری کند چرا که به کشور وارد نشده است.
وی درباره انتظارش از رئیس جدید سازمان غذا و دارو گفت: سازمان غذا و دارو باید با انجمن ها در مورد فارماکوپه دارویی همکاری بسیارجدی وتنگاتنگ داشته باشد و از آنان نظر خواهی کند. آن هم توجهی واقعی و جدی نه اینکه ظاهراً ادعای مشورت و نظر خواهی از انجمن ها را داشته باشند و در عمل هیچ توجهی به نظرات آنان نکنند.
دکتر اسلامی گفت: در حال حاضر دارویی به نام آیزوپرل است که باید در اتاق آنژیو استفاده کنیم ولی این دارو یک سال است که وارد ایران نمی شود .چون وارد کننده آن می گوید که مصرف آن سالیانه یک میلیون دلار بیشتر در کشور نیست و وارد کردن آن صرف نمی کند .سازمان غذا و دارو هم از طرق دیگر آنرا وارد نمی کند تا در اختیار دانشگاه های علوم پزشکی قرار گیرد و این سیاست ها بسیار اشتباه است.
وی خاطر نشان کرد: متاسفانه نظر انجمن ها و مراکز دانشگاهی از نظر عملی به هیچ عنوان لحاظ نمی شود و وارد نشدن این داروها مشکلات زیادی را ایجاد می کند. برای مثال وارد نشدن داروی آیزوپرل که البته مصرف آن هم کم است ولی وقتی بیماری نامنظمی ضربان قلب دارد بعد از درمان برای اینکه اطمینان حاصل کنیم که کاملاً بهبود یافته یا خیر باید از آن دارو استفاده کنیم که نداریم .بنابراین مشکل بیمار ممکن است دوبار عود کند و طبیعتاً بستری مجدد بیمار چند ده برابر هزینه تهیه دارو است.
