انگلیسی ها به قدری علاقه به نوشیدن چای دارند که بخشی جدا نشدنی از فرهنگ آن هاست، و در همه جای دنیا هم فرهنگ آن ها را همین طور تصور می کنند
شفاآنلاین>سلامت> انگلیسی ها به قدری علاقه به نوشیدن چای دارند که بخشی جدا نشدنی از فرهنگ آن هاست، و در همه جای دنیا هم فرهنگ آن ها را همین طور تصور می کنند.
به گزارش شفاآنلاین، انگلیسی ترین فردی که به ذهنتان می آید را تصور کنید. به احتمال زیاد هر تصویری که به ذهن شما خطور کند، آن فرد دارای چهره ای عبوس به همراه یک فنجان چای در دستش است. چرا که واقعاً هم همینطور است، انگلیسی ها به قدری علاقه به نوشیدن چای دارند که بخشی جدا نشدنی از فرهنگ آن هاست، و در همه جای دنیا هم فرهنگ آن ها را همین طور تصور می کنند.
با اینکه اکثر مردم تصور می کنند که انگلیسی ها کشت چای را اولین بار از چینی ها آموختند، ولی شاید کمتر کسی بداند که در واقع این پرتغالی ها بودند که محبوبیت چای(Tea) را در انگلیس رواج دادند، به خصوص یک زن پرتغالی.
در زمان به سال 1662 به عقب بر می گردیم، وقتی که کاترین براگانزا (دختر ژان چهارم پادشاه پرتغال) به کمک مهریه ای سنگین شامل پول، ادویه جات، جواهرات و بنادر سودآور تانگیر و بمبئی با چارلز دوم انگلستان ازدواج(Marriage) کرد. این وصلت او را تبدیل به بانویی مهم کرد: ملکه انگلیس، اسکاتلند و ایرلند.
گفته می شود وقتی او به شمال رفت تا به شاه چارلز ملحق شود، برگ چای را نیز به عنوان بخشی از اثاثیه خود به همراه برد که احتمالاً بخشی از جهیزیه او هم بود. روایت جالبی هم وجود دارد که می گوید روی جعبه آن نوشته شده بود Transporte de Ervas Aromaticas (انتقال گیاهان معطر) که بعداً به T.E.A کوتاه شد.
البته این روایت احتمالاً صحت ندارد (زبان شناسان معتقدند که کلمه tea در انگلیسی از ترجمه یک حرف چینی گرفته شده است)، ولی چیزی که مسلم است این است که چای از قبل میان اشراف زادگان پرتغالی به خاطر تجارت مستقیم این کشور با چین از طریق مستعمره ماکائو، محبوب بوده است. پرتغال اولین بار در میانه های قرن 1500 وارد ماکائو شده بود.
وقتی کاترین وارد انگلیس شد، چای فقط به عنوان دارو مصرف می شد و ظاهراً گمان می شد که بدن را تقویت می کند و جلوی انسداد مجاری طحال را می گیرد. ولی از آنجایی که ملکه جوان عادت داشت چای را به عنوان نوشیدنی روزانه خود مصرف کند، جای شک نیست که این عادت را در انگلستان نیز ادامه داد و آن را به عنوان نوعی نوشیدنی اجتماعی و نه فقط به عنوان دارو، رواج داد.
سارا بث واتکینز نویسنده کتاب «کاترین براگانزا: ملکه تجدید قوای چارلز دوم» می گوید: «زمانی که کارتین با چارلز ازدواج کرد، در کانون توجه قرار داشت؛ همه چیز از لباس هایش گرفته تا وسایل او منبعی برای صحبت و شایعه پراکنی بود. نوشیدن مرتب چای به وسیله او، دیگران را ترغیب کرد که آن ها نیز به نوشیدن چای روی بیاورند. زنان دربار تلاش می کردند تا کارهای او را تقلید کنند و بخشی از حلقه نزدیک اطرافیانش باشند.»
حتی ادموند والر شاعر نامی آن زمان، مدت کوتاهی بعد از ورود کاترین به انگلستان قصیده ای در مورد او سرود که برای همیشه ملکه و پرتغال را با وضعیت چای در انگلیس پیوند داد.
البته واقعیت این است که حتی پیش از ورود کاترین هم چای در انگلستان یافت می شد، ولی خیلی محبوب نبود. مارکمن الیس استاد مطالعات قرن هجدهم در دانشگاه کوئین مری لندن و نویسنده کتاب «امپراتوری چای: برگ آسیایی که دنیا را فتج کرد» می گوید: طبق اسناد ثبت شده، والر در سال 1657 چای نوشید، که شش سال پیش از زمانی است که کاترین وارد انگلستان شد. او طرفدار سرسخت چای بود، که کمی عجیب بود چرا که چای بسیار گران بود و در آن زمان همه قهوه می نوشیدند.»
قیمت بالای چای در انگلستان سه دلیل داشت: انگلیس تجارت مستقیم با چین نداشت، چای هندی هنوز شناخته نشده بود، و مقادیر کمی که هلندی ها وارد می کردند با قیمت بسیار بالایی فروخته می شد.»
جین پتیگرو نویسنده کتاب «تاریخ اجتماعی چای»، برنده جایزه جهانی چای در سال 2014 به عنوان بهترین معلم چای و مدیر مطالعات آکادمی چای انگلستان می گوید: «چای بسیار گران قیمت بود چرا که از چین می آمد و مالیات بسیار سنگینی روی آن قرار داده شده بود.»
در واقع چای به قدری گران بود (نیم کیلو چای به اندازه درآمد یک سال مردم طبقه کارگر قیمت داشت) که مارکمن الیس معتقد است: «یه جز طبقه اشرافی و ثروتمند جامعه، هیچ کس دیگر نمی توانست از آن استفاده کند. چای نماد زنان اشرافی در دربار شد، و کاترین مشهورترین نماد بود.»
برای افراد مشهور چه اتفاقی می افتد؟ افراد غیر مشهور از آن ها تقلید می کنند. پتیگرو می گوید: «وقتی ملکه کاری انجام می دهد، همه می خواهند دنباله روی او باشند. به همین خاطر به تدریج تا پایان قرن هفدهم، طبقه اشراف شروع به نوشیدن مقادیر کم چای کرد.»
البته، طبقه اشراف آداب و رسوم مراسم نوشیدن چای را ابداع نکرد، چرا که آن ها خودشان هم در این مورد مقلد بودند. تا زمانی که هلندی ها چای را به انگلستان آوردند، انگلیسی ها هیچ چیزی در مورد آن نمی دانستند. هیچ قاشق شکرخوری، هیچ فنجان و هیچ کتری چای وجود نداشت. پس انگلیسی ها تمام آداب و رسوم را از چینی ها تقلید کردند. آن ها کاسه کوچک مخصوص چای، نعلبکی، ظرف هایی برای شکر و قوری های کوچک را از چین وارد کردند.
کشور کاترین در رواج دادن این جنبه از تجریه چای نیز نقش داشت. پرتغال یکی از مسیرهایی بود که ظروف چینی از طریق آن به اروپا می آمد. این ظروف بسیار گران و زیبا بودند، و یکی از مواردی که نوشیدن چای را جذاب می کرد تمام چیزهایی بود که همراه با آن قرار داشت، درست مثل داشتن آخرین مدل آیفون.
از آنجایی که ظروف چینی بسیار با ارزش بود، آن نیز بخشی از جهیزیه کاترین بود و استفاده از آن مخصوص بانوهای دربار و ثروتمندان بود. فقرا مجبور بودند با ظروف سفالی سر کنند. همه چیزهای گران مربوط به اشرافیان بود. درست مثل امروز، که مردم وسایل گران می خرند تا نشان بدهند چقدر مهم هستند.
بالاخره طبقات پایین تر جامعه موفق شدند چای را به نوشیدنی عمومی تری در جامعه تبدیل کنند. ولی امروز، مسافران به لندن همچنان می توانند نوشیدن چای به سبک و سیاق اشراف زادگان را در هتل های گران قیمت این شهر تجربه کنند.
به گزارش شفاآنلاین، انگلیسی ترین فردی که به ذهنتان می آید را تصور کنید. به احتمال زیاد هر تصویری که به ذهن شما خطور کند، آن فرد دارای چهره ای عبوس به همراه یک فنجان چای در دستش است. چرا که واقعاً هم همینطور است، انگلیسی ها به قدری علاقه به نوشیدن چای دارند که بخشی جدا نشدنی از فرهنگ آن هاست، و در همه جای دنیا هم فرهنگ آن ها را همین طور تصور می کنند.
با اینکه اکثر مردم تصور می کنند که انگلیسی ها کشت چای را اولین بار از چینی ها آموختند، ولی شاید کمتر کسی بداند که در واقع این پرتغالی ها بودند که محبوبیت چای(Tea) را در انگلیس رواج دادند، به خصوص یک زن پرتغالی.
در زمان به سال 1662 به عقب بر می گردیم، وقتی که کاترین براگانزا (دختر ژان چهارم پادشاه پرتغال) به کمک مهریه ای سنگین شامل پول، ادویه جات، جواهرات و بنادر سودآور تانگیر و بمبئی با چارلز دوم انگلستان ازدواج(Marriage) کرد. این وصلت او را تبدیل به بانویی مهم کرد: ملکه انگلیس، اسکاتلند و ایرلند.
گفته می شود وقتی او به شمال رفت تا به شاه چارلز ملحق شود، برگ چای را نیز به عنوان بخشی از اثاثیه خود به همراه برد که احتمالاً بخشی از جهیزیه او هم بود. روایت جالبی هم وجود دارد که می گوید روی جعبه آن نوشته شده بود Transporte de Ervas Aromaticas (انتقال گیاهان معطر) که بعداً به T.E.A کوتاه شد.
البته این روایت احتمالاً صحت ندارد (زبان شناسان معتقدند که کلمه tea در انگلیسی از ترجمه یک حرف چینی گرفته شده است)، ولی چیزی که مسلم است این است که چای از قبل میان اشراف زادگان پرتغالی به خاطر تجارت مستقیم این کشور با چین از طریق مستعمره ماکائو، محبوب بوده است. پرتغال اولین بار در میانه های قرن 1500 وارد ماکائو شده بود.
وقتی کاترین وارد انگلیس شد، چای فقط به عنوان دارو مصرف می شد و ظاهراً گمان می شد که بدن را تقویت می کند و جلوی انسداد مجاری طحال را می گیرد. ولی از آنجایی که ملکه جوان عادت داشت چای را به عنوان نوشیدنی روزانه خود مصرف کند، جای شک نیست که این عادت را در انگلستان نیز ادامه داد و آن را به عنوان نوعی نوشیدنی اجتماعی و نه فقط به عنوان دارو، رواج داد.
سارا بث واتکینز نویسنده کتاب «کاترین براگانزا: ملکه تجدید قوای چارلز دوم» می گوید: «زمانی که کارتین با چارلز ازدواج کرد، در کانون توجه قرار داشت؛ همه چیز از لباس هایش گرفته تا وسایل او منبعی برای صحبت و شایعه پراکنی بود. نوشیدن مرتب چای به وسیله او، دیگران را ترغیب کرد که آن ها نیز به نوشیدن چای روی بیاورند. زنان دربار تلاش می کردند تا کارهای او را تقلید کنند و بخشی از حلقه نزدیک اطرافیانش باشند.»
حتی ادموند والر شاعر نامی آن زمان، مدت کوتاهی بعد از ورود کاترین به انگلستان قصیده ای در مورد او سرود که برای همیشه ملکه و پرتغال را با وضعیت چای در انگلیس پیوند داد.
البته واقعیت این است که حتی پیش از ورود کاترین هم چای در انگلستان یافت می شد، ولی خیلی محبوب نبود. مارکمن الیس استاد مطالعات قرن هجدهم در دانشگاه کوئین مری لندن و نویسنده کتاب «امپراتوری چای: برگ آسیایی که دنیا را فتج کرد» می گوید: طبق اسناد ثبت شده، والر در سال 1657 چای نوشید، که شش سال پیش از زمانی است که کاترین وارد انگلستان شد. او طرفدار سرسخت چای بود، که کمی عجیب بود چرا که چای بسیار گران بود و در آن زمان همه قهوه می نوشیدند.»
قیمت بالای چای در انگلستان سه دلیل داشت: انگلیس تجارت مستقیم با چین نداشت، چای هندی هنوز شناخته نشده بود، و مقادیر کمی که هلندی ها وارد می کردند با قیمت بسیار بالایی فروخته می شد.»
جین پتیگرو نویسنده کتاب «تاریخ اجتماعی چای»، برنده جایزه جهانی چای در سال 2014 به عنوان بهترین معلم چای و مدیر مطالعات آکادمی چای انگلستان می گوید: «چای بسیار گران قیمت بود چرا که از چین می آمد و مالیات بسیار سنگینی روی آن قرار داده شده بود.»
در واقع چای به قدری گران بود (نیم کیلو چای به اندازه درآمد یک سال مردم طبقه کارگر قیمت داشت) که مارکمن الیس معتقد است: «یه جز طبقه اشرافی و ثروتمند جامعه، هیچ کس دیگر نمی توانست از آن استفاده کند. چای نماد زنان اشرافی در دربار شد، و کاترین مشهورترین نماد بود.»
برای افراد مشهور چه اتفاقی می افتد؟ افراد غیر مشهور از آن ها تقلید می کنند. پتیگرو می گوید: «وقتی ملکه کاری انجام می دهد، همه می خواهند دنباله روی او باشند. به همین خاطر به تدریج تا پایان قرن هفدهم، طبقه اشراف شروع به نوشیدن مقادیر کم چای کرد.»
البته، طبقه اشراف آداب و رسوم مراسم نوشیدن چای را ابداع نکرد، چرا که آن ها خودشان هم در این مورد مقلد بودند. تا زمانی که هلندی ها چای را به انگلستان آوردند، انگلیسی ها هیچ چیزی در مورد آن نمی دانستند. هیچ قاشق شکرخوری، هیچ فنجان و هیچ کتری چای وجود نداشت. پس انگلیسی ها تمام آداب و رسوم را از چینی ها تقلید کردند. آن ها کاسه کوچک مخصوص چای، نعلبکی، ظرف هایی برای شکر و قوری های کوچک را از چین وارد کردند.
کشور کاترین در رواج دادن این جنبه از تجریه چای نیز نقش داشت. پرتغال یکی از مسیرهایی بود که ظروف چینی از طریق آن به اروپا می آمد. این ظروف بسیار گران و زیبا بودند، و یکی از مواردی که نوشیدن چای را جذاب می کرد تمام چیزهایی بود که همراه با آن قرار داشت، درست مثل داشتن آخرین مدل آیفون.
از آنجایی که ظروف چینی بسیار با ارزش بود، آن نیز بخشی از جهیزیه کاترین بود و استفاده از آن مخصوص بانوهای دربار و ثروتمندان بود. فقرا مجبور بودند با ظروف سفالی سر کنند. همه چیزهای گران مربوط به اشرافیان بود. درست مثل امروز، که مردم وسایل گران می خرند تا نشان بدهند چقدر مهم هستند.
بالاخره طبقات پایین تر جامعه موفق شدند چای را به نوشیدنی عمومی تری در جامعه تبدیل کنند. ولی امروز، مسافران به لندن همچنان می توانند نوشیدن چای به سبک و سیاق اشراف زادگان را در هتل های گران قیمت این شهر تجربه کنند.
نظرشما
آخرین اخبار