مسافرت کوله‌پشتی شکلی از مسافرت مستقل در سطحی بین‌المللی با مخارج کم است. این مسافرت با یک کوله‌پشتی یا هر ساک و چمدانی انجام می‌شود که به آسانی و برای مسافرت‌های دور و دراز قابل جابه‌جایی باشد
شفاآنلاین>سلامت> مسافرت کوله‌پشتی شکلی از مسافرت مستقل در سطحی بین‌المللی با مخارج کم است. این مسافرت با یک کوله‌پشتی یا هر ساک و چمدانی انجام می‌شود که به آسانی و برای مسافرت‌های دور و دراز قابل جابه‌جایی باشد.
به گزارش شفاآنلاین، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، اقامت در مهمانخانه‌های ارزان، مسافرت در یک دوره زمانی طولانی‌تر در مقایسه با تعطیلات معمولی و قاعده‌دار و علاقه به ارتباط با محلی‌ها در کنار بازدید از دیدنی‌های کشور مقصد از ویژگی‌های این نوع سفر است.
وقتی «کوله به‌دوشی» شغل شد
همزمان با دیدار مسافران(passengers) از سرزمین‌ها و فرهنگ‌های مختلف با هم، تعریف بک‌پکر(کوله به‌دوشی) هم تکامل پیدا می‌کند. سال 2007 روزنامه‌ای در تعریف این عبارت نوشت: «بک‌پکرها گروه ناهمگنی را تشکیل می‌دهند، همراه با احترام به تنوع منطق‌ها و معناهایی که به تجربیات هرکدامشان از سفر مربوط است.
آنها تعهد مشترکی به نمایش نوع نهادینه نشده‌ای از سفر دارند که هسته مرکزی تعریف شخصی آنها را از بک‌پکر تشکیل می‌دهد.»
کوله به‌دوشی به عنوان یک سبک زندگی و به عنوان یک شغل از سال 2000 و به دنبال راه‌اندازی خطوط هوایی ارزانقیمت، مهمانخانه‌های مقرون به‌صرفه و اقامت کم‌هزینه در بسیاری از بخش‌های جهان رشد قابل توجهی کرده است.
فناوری در خدمت کوله به‌دوشان
پیشرفت‌های تکنولوژیکی هم به تحولاتی در مسافرت کوله به‌دوشی کمک کرده‌اند. بک‌پکرها به شکل سنتی با وسایل الکترونیکی گرانقیمتی مثل لپ‌تاپ(Laptop)، دوربین یا آیپاد سفر نمی‌کرده‌اند، به خاطر ترس از دزدی و آسیب‌هایی که ممکن است به وسایل وارد شود و همچنین اضافه وزنی که باید با خودشان حمل کنند. با این حال تمایل به در ارتباط ماندن و اختراع وسایل الکترونیکی کم وزن به فلش‌پکرها امکان بیشتری برای سفر داده است.
نه تنها در این که بک‌پکرها چه چیزهایی را با خودشان حمل می‌کنند تغییراتی ایجاد شده، بلکه در حال حاضر کوله به‌دوشی در معنای درونی خود هر چه کمتر به مفهوم فیزیکی کوله وابسته است. آنچه اهمیت دارد اصالت و اعتبار این نوع سفر است. حالا کوله به‌دوشی مفهومی فراتر از گذراندن تعطیلات دارد و به سمت آموزش و یادگیری پیش رفته است. این مسافران حالا در پی آن هستند حقیقت مکانی را که به آن سفر کرده‌اند دریابند و آن را بر بسته پیشنهادی که تورها به انبوه توریست‌ها پیشنهاد می‌کنند ترجیح می‌دهند. همین مساله این ادعا را به همراه داشته که بک‌پکرها ضدتوریست هستند.
جوانان، هواداران کوله به‌دوشی
مسافرت کوله به‌دوشی همان‌طور که انتظارش می‌رود معمولا میان جوانان طرفداران بیشتری دارد؛ آنها که با محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های کمتری در زندگی دست به گریبانند و به تبع آن از زمان بیشتری برای سفرهای دور و طولانی برخوردارند. این گروه از گردشگران برای پرداختن هزینه هتل یا کرایه اتومبیل‌های خصوصی پول کمتری دارند. این نوع سفر تنها محدود به گشت و گذارهای شهر به شهر نیست و می‌تواند متنوع‌تر از اینها باشد. گستره این تنوع از کوهنوردی، پیاده روی‌های سنگین و فعالیت‌های ورزشی از این دست تا مسافرت به مکان‌های ثابت و اقامت در شهرها را شامل شود.
اولین کوله به‌دوشی تاریخ
اگر بخواهیم کسی را به عنوان اولین مسافر کوله به‌دوش تاریخ مدرن معرفی کنیم، معمولا جیوانی فرانسیسگو کریر ایتالیایی این افتخار را نصیب خود می‌کند. می‌گویند او اولین مسافری بود که کوله‌اش را برداشت تا تنها برای خاطر خود و نه هیچ چیز دیگری دنیا را بگردد. گویا کتاب «دور دنیا در هشتاد روز» براساس مسافرت‌ها و ماجراجویی‌های او در اواخر قرن هفدهم میلادی نوشته شده است. این پیشقراول گشت و گذار در جهان، شهر محل زندگی‌اش را ترک کرد تا دور دنیا را فقط به قصد خوش‌گذراندن در هشتاد روز بگردد.
او اولین اروپایی بود که دور دنیا را به تنهایی و با وسایل نقلیه عمومی گشت. شایعاتی هست که جیوانی مخارج سفر خود را از طریق قاچاق اجناس و کالاهای ارزشمند از کشوری به کشور دیگر تامین می‌کرده است. در جاهایی خود را به عنوان شفابخش معرفی کرده و بابت سرویس‌هایی که از این جهت به مردم ارائه می‌کرده از آنها پول گرفته است. مانند بک‌پکرهای امروزی، او هم با محلی‌ها گرم می‌گرفته، از کشاورزان و دهقانان گرفته تا اشرافی که در مسیر می‌دیده، خلاصه هر کسی که پای حرف‌هایش می‌نشسته را به عنوان مصاحب انتخاب می‌کرده است. برخلاف بک‌پکرهای امروزی که شرح سفرهایشان را در وبلاگ‌هایشان می‌نویسند او ماجراجویی‌هایش را در کتابی با عنوان «در سراسر دنیا» جمع‌آوری و چاپ کرده که در فرانسه، ایتالیا و انگلستان یکی از پرفروش‌ترین‌ها بوده است.
برنامه‌ریزی و تحقیقات
برنامه‌ریزی برای سفر که تحقیقات یکی از مهم‌ترین بخش‌های آن است می‌تواند سفر بک‌پکری را ساده‌تر و خطرهای آن را کمتر کند. برای پیدا کردن اطلاعات مربوط به شهر و کشور مقصد، منابع اینترنتی و کتاب‌های راهنمای سفر گزینه‌های در دسترسی هستند که می‌توان اطلاعات ضروری را از آنها بیرون کشید.
لونلی پِلَنِت و راف گایدز، دو نمونه از کتاب‌های راهنمای سفرند که به شکل گسترده‌ای مورد استفاده کوله به‌دوش‌ها قرار می‌گیرند. اطلاعاتی که می‌توان از این کتاب‌ها به دست آورد زبان، فرهنگ، غذا، تاریخچه و از این دست را شامل می‌شود. در این کتاب‌ها فهرستی از محل اقامت‌های مقرون به صرفه یافت می‌شود، مجموعه‌ای از رستوران‌ها، کافه‌ها و نقشه‌های گوناگونی که کلید یافتن مکان‌هایی هستند که لازم دارید. در حال حاضر کتاب‌های راهنمای سفر دیجیتال، جای خود را میان مسافران باز کرده و گوشی‌های تلفن هوشمند و لپ‌تاپ‌های سبک‌وزن به همگانی شدن این کتاب‌ها سرعت داده‌اند. در این میان اطلاعاتی که می‌توان از اینترنت به دست آورد قابل اعتماد و استفاده بسیار است.
آینده و تکنو پکرها
فیسبوک، آیفون، آیپاد، ام اس‌ان، وبلاگ‌های مسافرتی، اسکایپ، توییتر و... به کوله به‌دوش‌های آینده این اطمینان را می‌دهد که می‌توانند24ساعت روز در هفت روز هفته را با دنیایی که جایش گذاشته‌اند در ارتباط باشند، با کوله‌ای مجهز به همه این وسایل بعلاوه یک دوربین دیجیتال و یک آیپاد.
پیشرفت در ارتباط دنیا را کوچک‌تر کرده و بدون شک گروه بزرگی از مردمی را که لزوما هم اهل سفر نبوده‌اند به جاده‌ها کشانده‌است. اما به خاطر داشته باشید بعضی از این مسافران مدرن بیشتر از آن که به فکر بیرون رفتن و کسب تجربه‌های جدید باشند به دنبال به روز کردن هر دقیقه و هر روزه وبلاگ‌هایشان هستند.
این روزها آن قدر راه‌های متفاوتی برای در ارتباط بودن وجود دارد که ترک کردن خانه دیگر مانند گذشته‌ها نیست. تا وقتی کوله به پشت داشتن به معنای رفتن به سمت ناشناخته‌هاست، ارتباط نداشتن با خانواده و دوستان برای ماه‌ها و برگشتن بعد از مدت زمانی طولانی با انبوهی از ریش‌های به هم ریخته از نشانه‌های یک سفر ماجراجویانه و اصیل بک‌پکرانه است.
به گزارش شفاآنلاین، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، اقامت در مهمانخانه‌های ارزان، مسافرت در یک دوره زمانی طولانی‌تر در مقایسه با تعطیلات معمولی و قاعده‌دار و علاقه به ارتباط با محلی‌ها در کنار بازدید از دیدنی‌های کشور مقصد از ویژگی‌های این نوع سفر است.
وقتی «کوله به‌دوشی» شغل شد
همزمان با دیدار مسافران(passengers) از سرزمین‌ها و فرهنگ‌های مختلف با هم، تعریف بک‌پکر(کوله به‌دوشی) هم تکامل پیدا می‌کند. سال 2007 روزنامه‌ای در تعریف این عبارت نوشت: «بک‌پکرها گروه ناهمگنی را تشکیل می‌دهند، همراه با احترام به تنوع منطق‌ها و معناهایی که به تجربیات هرکدامشان از سفر مربوط است.
آنها تعهد مشترکی به نمایش نوع نهادینه نشده‌ای از سفر دارند که هسته مرکزی تعریف شخصی آنها را از بک‌پکر تشکیل می‌دهد.»
کوله به‌دوشی به عنوان یک سبک زندگی و به عنوان یک شغل از سال 2000 و به دنبال راه‌اندازی خطوط هوایی ارزانقیمت، مهمانخانه‌های مقرون به‌صرفه و اقامت کم‌هزینه در بسیاری از بخش‌های جهان رشد قابل توجهی کرده است.
فناوری در خدمت کوله به‌دوشان
پیشرفت‌های تکنولوژیکی هم به تحولاتی در مسافرت کوله به‌دوشی کمک کرده‌اند. بک‌پکرها به شکل سنتی با وسایل الکترونیکی گرانقیمتی مثل لپ‌تاپ(Laptop)، دوربین یا آیپاد سفر نمی‌کرده‌اند، به خاطر ترس از دزدی و آسیب‌هایی که ممکن است به وسایل وارد شود و همچنین اضافه وزنی که باید با خودشان حمل کنند. با این حال تمایل به در ارتباط ماندن و اختراع وسایل الکترونیکی کم وزن به فلش‌پکرها امکان بیشتری برای سفر داده است.
نه تنها در این که بک‌پکرها چه چیزهایی را با خودشان حمل می‌کنند تغییراتی ایجاد شده، بلکه در حال حاضر کوله به‌دوشی در معنای درونی خود هر چه کمتر به مفهوم فیزیکی کوله وابسته است. آنچه اهمیت دارد اصالت و اعتبار این نوع سفر است. حالا کوله به‌دوشی مفهومی فراتر از گذراندن تعطیلات دارد و به سمت آموزش و یادگیری پیش رفته است. این مسافران حالا در پی آن هستند حقیقت مکانی را که به آن سفر کرده‌اند دریابند و آن را بر بسته پیشنهادی که تورها به انبوه توریست‌ها پیشنهاد می‌کنند ترجیح می‌دهند. همین مساله این ادعا را به همراه داشته که بک‌پکرها ضدتوریست هستند.
جوانان، هواداران کوله به‌دوشی
مسافرت کوله به‌دوشی همان‌طور که انتظارش می‌رود معمولا میان جوانان طرفداران بیشتری دارد؛ آنها که با محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های کمتری در زندگی دست به گریبانند و به تبع آن از زمان بیشتری برای سفرهای دور و طولانی برخوردارند. این گروه از گردشگران برای پرداختن هزینه هتل یا کرایه اتومبیل‌های خصوصی پول کمتری دارند. این نوع سفر تنها محدود به گشت و گذارهای شهر به شهر نیست و می‌تواند متنوع‌تر از اینها باشد. گستره این تنوع از کوهنوردی، پیاده روی‌های سنگین و فعالیت‌های ورزشی از این دست تا مسافرت به مکان‌های ثابت و اقامت در شهرها را شامل شود.
اولین کوله به‌دوشی تاریخ
اگر بخواهیم کسی را به عنوان اولین مسافر کوله به‌دوش تاریخ مدرن معرفی کنیم، معمولا جیوانی فرانسیسگو کریر ایتالیایی این افتخار را نصیب خود می‌کند. می‌گویند او اولین مسافری بود که کوله‌اش را برداشت تا تنها برای خاطر خود و نه هیچ چیز دیگری دنیا را بگردد. گویا کتاب «دور دنیا در هشتاد روز» براساس مسافرت‌ها و ماجراجویی‌های او در اواخر قرن هفدهم میلادی نوشته شده است. این پیشقراول گشت و گذار در جهان، شهر محل زندگی‌اش را ترک کرد تا دور دنیا را فقط به قصد خوش‌گذراندن در هشتاد روز بگردد.
او اولین اروپایی بود که دور دنیا را به تنهایی و با وسایل نقلیه عمومی گشت. شایعاتی هست که جیوانی مخارج سفر خود را از طریق قاچاق اجناس و کالاهای ارزشمند از کشوری به کشور دیگر تامین می‌کرده است. در جاهایی خود را به عنوان شفابخش معرفی کرده و بابت سرویس‌هایی که از این جهت به مردم ارائه می‌کرده از آنها پول گرفته است. مانند بک‌پکرهای امروزی، او هم با محلی‌ها گرم می‌گرفته، از کشاورزان و دهقانان گرفته تا اشرافی که در مسیر می‌دیده، خلاصه هر کسی که پای حرف‌هایش می‌نشسته را به عنوان مصاحب انتخاب می‌کرده است. برخلاف بک‌پکرهای امروزی که شرح سفرهایشان را در وبلاگ‌هایشان می‌نویسند او ماجراجویی‌هایش را در کتابی با عنوان «در سراسر دنیا» جمع‌آوری و چاپ کرده که در فرانسه، ایتالیا و انگلستان یکی از پرفروش‌ترین‌ها بوده است.
برنامه‌ریزی و تحقیقات
برنامه‌ریزی برای سفر که تحقیقات یکی از مهم‌ترین بخش‌های آن است می‌تواند سفر بک‌پکری را ساده‌تر و خطرهای آن را کمتر کند. برای پیدا کردن اطلاعات مربوط به شهر و کشور مقصد، منابع اینترنتی و کتاب‌های راهنمای سفر گزینه‌های در دسترسی هستند که می‌توان اطلاعات ضروری را از آنها بیرون کشید.
لونلی پِلَنِت و راف گایدز، دو نمونه از کتاب‌های راهنمای سفرند که به شکل گسترده‌ای مورد استفاده کوله به‌دوش‌ها قرار می‌گیرند. اطلاعاتی که می‌توان از این کتاب‌ها به دست آورد زبان، فرهنگ، غذا، تاریخچه و از این دست را شامل می‌شود. در این کتاب‌ها فهرستی از محل اقامت‌های مقرون به صرفه یافت می‌شود، مجموعه‌ای از رستوران‌ها، کافه‌ها و نقشه‌های گوناگونی که کلید یافتن مکان‌هایی هستند که لازم دارید. در حال حاضر کتاب‌های راهنمای سفر دیجیتال، جای خود را میان مسافران باز کرده و گوشی‌های تلفن هوشمند و لپ‌تاپ‌های سبک‌وزن به همگانی شدن این کتاب‌ها سرعت داده‌اند. در این میان اطلاعاتی که می‌توان از اینترنت به دست آورد قابل اعتماد و استفاده بسیار است.
آینده و تکنو پکرها
فیسبوک، آیفون، آیپاد، ام اس‌ان، وبلاگ‌های مسافرتی، اسکایپ، توییتر و... به کوله به‌دوش‌های آینده این اطمینان را می‌دهد که می‌توانند24ساعت روز در هفت روز هفته را با دنیایی که جایش گذاشته‌اند در ارتباط باشند، با کوله‌ای مجهز به همه این وسایل بعلاوه یک دوربین دیجیتال و یک آیپاد.
پیشرفت در ارتباط دنیا را کوچک‌تر کرده و بدون شک گروه بزرگی از مردمی را که لزوما هم اهل سفر نبوده‌اند به جاده‌ها کشانده‌است. اما به خاطر داشته باشید بعضی از این مسافران مدرن بیشتر از آن که به فکر بیرون رفتن و کسب تجربه‌های جدید باشند به دنبال به روز کردن هر دقیقه و هر روزه وبلاگ‌هایشان هستند.
این روزها آن قدر راه‌های متفاوتی برای در ارتباط بودن وجود دارد که ترک کردن خانه دیگر مانند گذشته‌ها نیست. تا وقتی کوله به پشت داشتن به معنای رفتن به سمت ناشناخته‌هاست، ارتباط نداشتن با خانواده و دوستان برای ماه‌ها و برگشتن بعد از مدت زمانی طولانی با انبوهی از ریش‌های به هم ریخته از نشانه‌های یک سفر ماجراجویانه و اصیل بک‌پکرانه است.
نظرشما
آخرین اخبار