۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ روزی بود که دو هواپیما مستقیم وارد دو برج دوقلو در ایالات متحده شدند. در مدت یک ساعت و ۴۲ دقیقه، هر دو برج ۱۱۰ طبقه ویران شد. هزاران نفر جان شان را از دست دادند و افراد زنده مانده هنوز به خاطر دود ناشی از آن ویرانه های سمی و استنشاق آنها در معرض بیماری هستند.
به گفته محققان، خطر بلندمدت ممکن است ناشی از قرار گرفتن در معرض برخی از مواد پرفرولاوآلکیل (PFAS) باشد؛ مواد شیمیایی ای که به دلیل سوختن وسایل الکترونیک و اسباب و مبلمان در آن فاجعه در هوا منتشر شدند.
محققان دانشگاه نیویورک آمریکا آزمایش خون ۳۰۸ کودک را بررسی کردند؛ ۱۲۳ نفر از این کودکان در تماس مستقیم با غبار و دود ناشی از آن فاجعه در روز ۱۱ سپتامبر بودند.
آنها دریافتند کودکان دارای میزان بالای ماده شیمیایی مرتبط با دود آن روز در خون شان، دارای میزان بالای چربی های سخت کننده عروق در خون شان نیز بودند. کودکان آن زمان، در حال حاضر افراد بزرگسال جوانی هستند.
اسید پرفلووروکاتانیک (PFOA) به طور گسترده ای برای انعطاف پذیری بیشتر پلاستیک استفاده می شد تا اینکه در سال ۲۰۱۴ به دلیل تاثیرات سلامت آن، از جمله زایمان نوزاد کمتر از وزن عادی و آسیب مغزی، منجر به منع استفاده تولیدکنندگان ایالات متحده از آن شد.
آخرین نتایج نشان می دهد تقریبا به ازای هر سه برابر افزایش میزان PFOA خون به طور متوسط ۹ تا ۱۵ درصد افزایش در چربی خون وجود دارد.
میزان چربی افزایش یافته در خون، به ویژه کلسترول LDL (چربی لیپوپروتئین کم)، از عوامل پرخطر بیماری قلبی محسوب شده و می تواند منجر به انسداد رگ های خونی و حمله قلبی شود.
