وقتی حق ضایع شده است، چاره‌ای جز انحلال نیست

در این دوره از انتخابات نظام پزشکی قرار بود که هم رای‌گیری حضوری داشته باشیم، هم الکترونیک. مسئولان وزارت بهداشت بهداشت مثل وزیر، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر تارا و برخی دیگر قول صد در صدی داده بودند که برگزاری انتخابات به روش الکترونیک <Election electronically>شدنی است و باید برای رای‌دهندگان و رای‌آوردندگان امکاناتی که قول‌ آن را داده‌بودند، فراهم می‌کردند.

به خاطر همین قول هم عده‌ای از همکاران ما در این گرمای سی‌ام تیرماه و تعطیلات، به سفر رفتند. این افراد به امید رای‌گیری الکترونیک به این سفر رفتند. تا ساعت دو بعداز ظهر هی وعده دادند که درست می‌شود اما ساعت ۲ تازه اعلام کردند که رای‌گیری الکترونیک لغو شده‌است. همچین کاری نباید اتفاق می‌افتد. با این اتفاق حق و حقوق قشر تحصیل‌کرده و پزشک به سخره گرفته شد. اینگونه رفتارها در قاموس ما و ملت و دولت و حاکمیت مسلمان نیست. مسئولان باید به قولشان عمل کنند. با این کار حدود شصت درصد از افراد را از رای دادن محروم کردند. عده زیادی که در شهرهای اطراف تهران سفر بودند، به سختی خودشان را به صندوق‌های رای‌گیری حضوری رساندند اما کسانی که در شهرهای دورتری در سفر بودند، چگونه می‌توانستند خودشان را به رای‌گیری برسانند؟ تمدید ساعت رای‌گیری مشکلی را حل نمی‌کند. نه تنها در تهران بلکه در خیلی از شهرهای دیگر هم افراد به امید رای‌گیری الکترونیکی به سفر رفته بودند. واضح است که حق و حقوق حقه بسیاری از انتخاب کنندگان را تضییع کردند. طبق قوانین جمهوری اسلامی اگر حق حتی یک نفر هم ضایع شده باشد باید جواب بدهند و جوابی جز منحل کردن انتخابات وجود ندارد. وقتی حقی ضایع شده است، چاره‌ای جز انحلال نیست. کسانی که رای می‌آورند چه جوابی می‌خواهند به کسانی که حق رای از آنها گرفته شده، بدهند؟ از کجا معلوم که اگر همه افراد امکان رای دادن داشتند، باز هم این افراد انتخاب می‌شدند؟ متولی امور درمان کشور به نام وزارت بهداشت چطور وقتی نمی‌تواند امکانات صد در صد را تامین کند، چنین قولی می‌دهد؟ این افراد باید به مجلس، قانون و حتی به مردم کشور جواب بدهند. این افراد به حق وارد نشدند اما حق را از حق‌داران گرفتند. در این انتخابات ناحق عمل شد.

به حق عمل نشد. شرعا، عرفا، قانونا و اخلاقا چطور می‌توانند از کنار این مسئله به سادگی بگذرند؟ خدا شاهد است که من ذره‌ای برای اینکه رای آورده‌ام یا نه، اعتراض ندارم. مسئله من حقوقی است که پایمال شده‌اند. من با توجه به سابقه مدیریت طولانی که در پزشکی قانونی کشور دارم، با قوانین کشور آشنا هستم. در انتخاباتی که به این نحو اجرا می‌شود، منتخبین نمی‌توانند مدافع حقوق جامعه پزشکان باشند. باید نمایندگان واقعی قشر پزشک باشند یا حداقل انتخاباتی که در آن شرکت کرده‌اند، درست باشد. سوال این جاست که این افراد قرار است مدافع قشر پزشکی باشند یا قشر خاصی از پزشکان؟ برخی پزشکان به حضور این افراد در سازمان نظام پزشکی اعتراض دارند، این افراد می‌خواهند در این سازمان چه بگویند و از حقوق چه کسی دفاع کنند؟سپید
حسن توفیقی زواره‌ای
استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران