به گزارش شفا آنلاین،احمد موذن زاده در پاسخ به این سئوال که آیا دکترای حرفه ای فیزیوتراپی می تواند فیزیوتراپیست ها را تبدیل به پزشک کند، اظهارداشت: فیزیوتراپیست ها در مقاطع لیسانس، فوق لیسانس، دکترای حرفه ای و دکترای تخصصی، فیزیوتراپیست تلقی می شوند و شاغلین مستقل حرفه پزشکی هستند ولی پزشک نیستند و البته در حیطه کاری خودشان مستقل و خودکفا عمل می کنند.
وی ادامه داد: از نظر تعریف جهانی رشته فیزیوتراپی(Physiotherapy)، فیزیوتراپیست ها متخصصینی هستند که در ارتباط با مشکلات و اختلالات حرکتی و هر بیماری که منجر به بروز محدودیتهای عملکردی در بیمار شود نقش خودشان را ایفا می کنند و در واقع متخصصین درمان مشکلات حرکتی بیماران هستند.
بازرس انجمن علمی فیزیوتراپی ایران در واکنش به نگرانی جامعه پزشکی، گفت: همکاران پزشک اطمینان داشته باشند که لزوم مرزبندیهای بین رشته ای مورد تاکید تمامی انجمنهای علمی بوده و انجمن فیزیوتراپی ایران نیز در این مورد حساسیت ویژه ای دارد.
وی افزود: در حال حاضر در کشور امریکا در زمینه آموزش آکادمیک رشته فیزیوتراپی از سال ۲۰۰۰ تا به امروز، پذیرش لیسانس و فوق لیسانس متوقف شده و فقط دکترای حرفه ای و مقاطع بعد از دکترا به صورت رزیدنسی و دکترای تخصصی فیزیوتراپی تربیت می شوند و در آمریکا از سال ۲۰۲۰ فقط فیزیوتراپیست هایی مجاز به فعالیت هستند که مدرک دکترای حرفه ای فیزیوتراپی داشته باشند و این نشان می دهد سطح پایه فیزیوتراپی ارتقاء پیدا کرده و مقطع دکترای حرفه ای فیزیوتراپی یا DPT کماکان یک مقطع مربوط به رشته فیزیوتراپی است و فارغ التحصیلان این مقطع طبیعتا پزشک تلقی نمی شوند.
موذن زاده اظهار داشت: در فیزیوتراپی ارجاع بیمار توسط همکاران پزشک به فیزیوتراپیست ها انجام می شود و کار تشخیصی فیزیوتراپیست ها متعاقب این ارجاع و همراه با تشخیص مشکلات عملکردی و محدودیت های حرکتی است که طبیعتا نیازمند بررسی و ارزیابی و برنامه ریزی جداگانه ای است که توسط فیزیوتراپیست انجام می شود و این بررسی و مداخلات به دنبال ارجاع توسط پزشک است.
وی افزود: در ارتباط با ارائه خدمات درمانی فیزیوتراپی هم طبیعتا فردی که در مقطع دکترای حرفه ای فیزیوتراپی فارغ التحصیل می شود از آنجا که آموزش های بهتری در ارتباط با فیلدهای تخصصی و تشخیصی فیزیوتراپی و نحوه ارائه خدمات فیزیوتراپی خصوصا درمان های دستی و نوین فیزیوتراپی دریافت می کند، می تواند خدمات بهینه ای را به بیمار ارایه دهد پس می توان گفت آموزش های ما در این مقطع نیز بیمار محور و مبتنی بر شواهد است و فیزیوتراپیستی که در مقطع دکترای حرفه ای فیزیوتراپی تحصیل میکند، خدمات به روز فیزیوتراپی را آموزش دیده و می تواند ارائه خدمات فیزیوتراپی را مطلوب تر و تخصصی تر برای بیمار انجام دهد.
این فیزیوتراپیست در مورد قیاس صورت گرفته در مورد مشکلات اخیر بین پاتولوژیست ها و دکترای تخصصی علوم پایه آزمایشگاه با ارتقا فیزیوتراپیست ها، گفت: این قیاس اصلا درست نیست، چرا که فیزیوتراپیست ها همین الان هم تنها ارائه دهنده خدمات فیزیوتراپی در سطح کشور هستند و رویکرد ما در درمان های فیزیوتراپی یک رویکرد «هالستیک» یا کل نگراست یعنی فقط توجه به تشخیص و درمانهای رایج پزشکی یا آلوپاتیک نمی کنیم بلکه از روش های دیگر درمانی مثل درمان های دستی و ورزش درمانی و امواج الکترومغناطیسی مثل لیزر و مگنت و اولتراسوند هم استفاده می شود و این رویکردی است بسیار اثربخش و جایگاه فیزیوتراپی را در تکمیل درمان های پزشکی اثبات می کند و خوشبختانه در تعامل کامل با تمامی گروه های پزشکی مانند متخصصین ارتوپدی، جراحان مغز و اعصاب، متخصصین نورولوژی(Neurology)، طب ورزشی و پزشکان عمومی هستیم.
عضو هیات مدیره انجمن علمی فیزیوتراپی ایران، ادامه داد: اصرار و تاکید مسئولین انجمن فیزیوتراپی و بورد فیزیوتراپی بر این است که مرزبندی های بین رشته ای در علوم پزشکی حتما باید حفظ شود و امیدواریم با توجه به اقدامات انجام شده و یک دوره پایلوت برگزاری دکترای حرفه ای فیزیوتراپی در دانشگاه تهران و با عنایت ویژه کمیسیون بهداشت مجلس و معاونت آموزشی وزارت بهداشت در آینده نزدیک شاهد پذیرش همکاران کارشناس و کارشناسی ارشد فیزیوتراپی در دوره دکترای حرفه ای فیزیوتراپی باشیم.
