ویروس هپاتیت سالیانه جان 1.34 میلیون نفر را در سراسر جهان می گیرد و این تعداد به تنهایی بیش از مجموع قربانیان سل، ایدز و مالاریا است.
شفا آنلاین>سلامت>سازمان جهانی بهداشت با انتشارگزارشی
اعلام کرد: ویروس هپاتیت سالیانه جان 1.34 میلیون نفر را در سراسر جهان می
گیرد و این تعداد به تنهایی بیش از مجموع قربانیان سل، ایدز و مالاریا است.
به گزارش شفا آنلاین،
تمرکز این گزارش از بین بردن ویروس هپاتیت(hepatitis) کشنده B و C تا سال 2030 میلادی
با استفاده از استراتژی جهانی است.گزارش سازمان جهانی بهداشت برای
اولین بار در تاریخ، درکی درست و واقعی از تاثیر این بیماری پیش رو قرار
میدهد. در این گزارش اهداف منطقهای، جهانی و مشخصی برای کاهش مرگ و میر
ناشی از ویروس کشنده هپاتیت تا سال 2030 میلادی در سراسر جهان درنظر گرفته
شده است. این گزارش نشان میدهد 325 میلیون نفر، یعنی حدود 4.4 درصد
جمعیت جهان، به این ویروس مبتلا هستند. بخش دیگری از این گزارش نشان میدهد
فقط حدود 9 درصد از مبتلایان به ویروس هپاتیت B و 20 درصد از مبتلایان به
ویروس هپاتیت C از بیماری خود مطلع هستند؛ این درحالیست که مهمترین عامل
عفونت(Infection) نوع C بر اثر تزریق و روشهای نا امن مراقبت های پزشکی بوجود میآید
که عامل ابتلای 1.75 میلیون مورد ابتلای جدید در سال است.از سال 2000
میلادی، مرگ ناشی از هپاتیت 22 درصد افزایش یافته؛ در حالیکه مرگ ناشی از
سل، ایدز و مالاریا کاهش یافته است. استفاده از یک رویکرد جهانی برای کاهش
مرگ و میر ناشی از هپاتیت و افزایش سلامت عمومی جامعه بسیار حائز اهمیت
است.به التهاب کبد هپاتیت گفته می شود. التهاب کبد میتواند به فیبروز،
سیروز یا سرطان کبد(liver cancer) منجر شود. ویروس هپاتیت مهمترین عامل بروز این بیماری
است؛ ولی عفونت های دیگری مانند مواد سمی (مصرف الکل و مواد مخدر) و بیماری
های خود ایمنی نیز جزء دلایل هپاتیت محسوب می شوند. تاکنون پنج ویروس
اصلی هپاتیت شناخته شده است که به عنوان هپاتیت نوع A، B، C، D و E شناخته
می شوند. احتمال سیروز کبدی و سرطان(Cancer) در دو نوع B و C بیشتر است. هپاتیت نوع
A و E معمولا بر اثر مصرف آب و غذای آلوده ایجاد می شوند. هپاتیت نوع B، C
و D معمولا نتیجه تماس با مایعات آلوده بدن هستند.دریافت خون آلوده،
تماس با تجهیزات آلوده، انتقال از مادر به نوزاد و تماس جنسی کنترل نشده
مهمترین روش های انتقال این ویروس کشنده هستند. این بیماری می تواند با
علایمی چون یرقان (زردی پوست و چشم)، تیرگی ادرار، خستگی مزمن، تهوع، درد و
استفراغ همراه باشد یا بدون هیچ علامت اولیه ای بروز کند.