مروری بر تازه‌های دارودرمانی نقرس

شفا آنلاین>سلامت>نقرس، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مفصلی روماتیسمی در آمریکاست. در مبتلایان، لازمه پیشگیری از حملات آتی نقرس، کاهش سطح سرمی اورات است که با کاهش تولید اسید اوریک سرمی یا افزایش ترشح آن ممکن می‌شود.

به گزارش شفا آنلاین:مهارکننده‌های گزانتین اکسیداز شامل، آلوپورینول (Allopurinol) و فبوکسوستات (Febuxostat)، داروهای خط اول برای پیشگیری از حملات حاد نقرس هستند. پروبنسید (Probenecid)، یک داروی اوریکوزوریک و درمان همراه یا خط دومی است که وقتی مهارکننده‌های گزانتین اکسیداز ممنوعیت مصرف دارند یا به خوبی تحمل نمی‌شوند تجویز می‌شود. اخیرا، داروهای خط سوم متعددی نظیر پگلوتیکاز (Pegloticase) و لزینوراد (Lesinurad) برای درمان نقرس عودکننده در بازارهای مصرف وارد شده‌اند.

به‌طور معمول، کریستال‌های اورات در فضای مفصلی رسوب می‌کنند. این وضعیت، واکنش‌های التهابی را موجب می‌شود که درد شدید در اطراف مفصل درگیر ایجاد می‌کند. درد نقرس اغلب در مفاصل دیستال بروز می‌کند. اهداف دارویی نقرس عبارتند از به حداقل رساندن التهاب و درد یک حمله حاد و پیشگیری از شعله‌ور شدن بعدی نقرس. شروع درمان کاهنده اورات، معمولا از طریق تعدیل عادات غذایی میسر است. درمان‌های دارویی نقرس با کاهش تولید یا افزایش ترشح اورات از بدن، موجب کاهش سطح اورات سرمی می‌شوند.


انجمن روماتولوژی آمریکا، در تمام مبتلایان به نقرس به تعدیل عادات غذای توصیه کرده است. اسید اوریک، حاصل متابولیسم پورین‌هاست. در مبتلایان، غذاهای حاوی مقادیر فراوان پورین نظیر گوشت قرمز (جگر و قلوه) باید پرهیز شود. فروکتوز تنها هیدرات کربنی است که با افزایش سطوح اسید اوریک ارتباط دارد و اعتقاد بر این است که موجب افزایش ساخت یا متابولیسم پورین‌ها می‌شود. مطالعات نشان داده‌اند که مصرف فروکتوز مرتبط است با سطوح افزایش یافته اورات. الکل نیز در هر شکلی باعث افزایش تولید و کاهش ترشح اسید اوریک می‌شود.

 افزایش مصرف محصولات لبنی کم‌چرب و سبزیجات، کاهش سطح سرمی اسید اوریک را باعث می‌شود. به علاوه، افزایش مصرف سبزیجات با کاهش خطر سنگ‌های کلیوی مرتبط است. مطالعات اخیر نشان داده‌اند که تعدیل عادات غذایی موجب کاهش اسید اوریک سرم تا 18 درصد می‌شود. هر چند، برای بیماران با سطح سرمی اسید اوریک بیشتر از 7 میلی‌گرم در دسی لیتر، تعدیل عادات غذایی به تنهایی برای رسیدن به سطح هدف اسید اوریک کمتر از 6 میلی‌گرم در دسی لیتر کافی نیست.

 در این بیماران، درمان‌های دارویی توصیه می‌شود. مدیریت درمان نقرس بر 2 رویکرد استوار است: درمان حمله حاد نقرس و پیشگیری از شعله‌ور شدن مجدد حملات. هدف درمان حملات حاد نقرس، از بین بردن درد مفصلی و التهاب است. به‌طور معمول، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی خوراکی یا تزریقی، کورتیکواستروئیدها یا کلشی سین خوراکی تجویز می‌شوند. درمان پیشگیرانه نقرس شامل کاستن از سطح سرمی اورات، با کاهش تولید اسید اوریک یا افزایش ترشح اورات از بدن است. تجمع اسید اوریک سرمی اغلب مرتبط است با عدم ترشح آن از کلیه‌ها و نه تولید زیاد آن. درمان‌های کاهنده اورات در شرایطی توصیه می‌شوند که سابقه نقرس وجود دارد به علاوه حداقل یکی از این دو مورد: توفوس یا توفی، سابقه سنگ کلیه یا حداقل دو حمله نقرس در طی یک سال. شروع درمان کاهنده اورات، همچنین با درنظر گرفتن‌هایپراوریسمی (سطح سرمی اورات بیشتر از 8/6 میلی‌گرم در لیتر) و بیماری مزمن کلیوی مرحله 2 یا بیشتر (بیماری مرحله آخر کلیوی) انتخاب می‌شود. درمان کاهنده اورات باید طی یک حمله حاد نقرس همراه با یک رژیم ضدالتهابی شروع شود. سطح سرمی اورات کمتر از 6 میلی‌گرم در دسی لیتر، موجب انحلال تدریجی کریستال‌های اورات می‌شود. برخی از بیماران ممکن است نیاز به سطح سرمی اورات کمتر از 5 میلی‌گرم در دسی لیتر داشته باشند تا علائمشان برطرف شود. اورات سرم باید در شروع درمان کاهنده اورات سرم، هر 2 تا 5 هفته مانیتور شود.

 وقتی که سطح سرمی اورات به میزان مطلوب رسید، مانیتورینگ بیمار را باید هر 6 ماه یکبار ادامه داد. برخلاف انتظار، شروع درمان کاهنده اسید اوریک سرمی مرتبط است با شعله‌ور شدن نقرس.

در شرایطی که مکانیسم عمل مسبب این پدیده مشخص نشده، فرضیه بر این است که شروع کاهنده اورات سرم می‌تواند با فعال کردن انحلال کریستال‌های از پیش تشکیل شده، این وضعیت را موجب شود. ممکن است همین دلیل باعث شده باشد که در حدود 56 درصد از مبتلایان به نقرس طی یک سال اول شروع درمان، به درمان‌های کاهنده اسید اوریک ادامه ندهند. پس از گذشت یک سال از شروع درمان کاهنده اورات، خطر شعله‌وری حاد ناشی از درمان کاهنده اوره معمولا کاهش می‌یابد و در نهایت، شعله‌وری نقرس حاد ناشی از درمان کاهنده اورات، پس از گذشت 5 سال از شروع درمان بسیار نادر است.سپید
US.Pharmacist,March2017