کـاهـش اشتـها از طـریـق سلـول‌هـای استخـوانـی‌

شفا آنلاین:مطالعات اخیر محققان در مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا نشان می‌دهد که یک مکانیسم ناشناخته کاهش اشتها توسط سلول‌های استخوانی ترشح می‌شود.

به گزارش شفا آنلاین:سلول‌های استخوانی<Bone Cells> هورمونی را آزاد می‌کنند که استئوکلسین نامیده می‌شود و کار آن تنظیم قند خون است. به‌تازگی تحقیقات بسیاری وجود داشته است که بر روی این موضوع تمرکز کرده‌اند که چگونه باکتری روده شما می‌تواند با پیام رساندن به مغزتان اشتها را کنترل کند و احساس سیری را نشان دهد، اما کشف جدیدی توسط محققان از مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا نشان داد که یک اشتهای ناشناخته قلبی<Unknown appetites heart> مکانیسمی را تنظیم می‌کند که توسط سلول‌های استخوانی ترشح می‌شود.


گروه CUMC در طول سال‌های زیادی بر روی عملکرد استخوان‌ها تحقیق کرده‌اند و در سال ۲۰۰۷ به کشف بزرگی دست یافتند. آن‌ها نحوه عملکرد اسکلت ما را آشکار کردند به طوری که یک ارگان غدد درون ریز به همراه سلول‌های استخوانی، هورمون‌هایی را آزاد می‌کنند که در تنظیم متابولیسم انرژی بسیار اهمیت دارند.
طبق مطالعات داخلی گروه مشخص شد که سلول‌های استخوانی هورمونی را آزاد می‌کنند که استئوکلسین نامیده می‌شود و کار آن تنظیم قند خون است. محققان با ناتوان ساختن یک ژن خاص در تشکیل سلول‌های استخوانی (استئوکلسین) موش یافتند که اشتهای حیوانات به طور چشمگیری کاهش می‌یابد.
اگر استئوکلسین مسئول تنظیم اشتها نباشد پس باید هورمون دیگری در این فرایند دخیل باشد.
این هورمون مرموز ثانویه به تازگی با نام لیپوکالین ۲ آشکار شده است، پروتئینی که به چاقی کمک می‌کند و قبلا به فعالیت نورون‌هایی در مغز متصل بوده که در ارتباط با جلوگیری از اشتها نقش ایفا می‌کنند. تا به امروز تصور می‌شد که لیپوکالین ۲ عمدتا توسط سلول‌های چربی (ادیپوسیت) پنهان می‌شده اما محققان CUMC یافتند که مقادیر هورمون در استئوبلاست ۱۰ برابر بیشتر از مقادیری است که در ادیپوسیت قبلا یافت شده است.
بعد از اصلاح موش‌هایی فاقد لیپوکالین ۲، به این نتیجه رسیدند که حیوانات در صورت نداشتن این هورمون، اشتهای بیشتری دارند و این امر می‌تواند میزان سوخت و ساز بدن آن‌ها را به خطر بیاندازد.
محققان کشف کردند که لیپوکالین ۲، ملانوکورتین ۴ که گیرنده نرون در هیپوتالاموس می‌باشد را فعال می‌کند و این منطقه خاصی است که در کاهش اشتها نقش دارد.
به نظر می‌رسد که هورمون‌های استخوانی دارای دامنه‌ای از تاثیرات سیستمیک می‌باشد، و این دامنه از باروری مردان گرفته تا نوع و عملکرد کلیه را در بر می‌گیرد. دکتر کوستنی می‌گوید: « یافته‌های ما یک عملکرد جدید بحرانی از هورمون‌های استخوانی را به کاهش اشتها اضافه می‌کند، که ممکن است یک روش کاملا جدید برای درمان اختلالات متابولیسمی یا همان اختلالات سوخت ساز بدن، ایجاد کند.»
جای امیدواری است که اکتشافات انجام شده پیرامون تاثیرات هورمون‌های آزاد شده توسط سلول‌های استخوانی، بتواند منجر به روش‌های درمانی جدید برای انواع مختلف اختلالات سوخت و ساز دیابت نوع ۲ شود.
محققین به تازگی مطالعات و پژوهش‌های خود را بر روی نمونه‌های انسانی با بررسی مقادیر لیپوکالین ۲ در خون بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ آغاز کرده‌اند. نتایج اولیه مثبت بوده است که نشان دهنده یک رابطه معکوس بین مقادیری از هورمون و وزن بیماران دارد، به این معنا که هرچه میزان لیپوکالین ۲ بالاتر باشد، وزن بیمار کمتر و تعادل گلوکوز بهتر است.سپید
منبع: Click