گروه‌های بزرگ حمایت از بیماران همیشه در صف اول بحث و گفت‌وگوهای سلامت و درمان بوده‌اند، از قیمت رو به افزایش داروهای نسخه‌ای بگیرید تا اینکه فلان دارو چگونه و چطور تایید شده.
شفا آنلاین:این گروه‌ها که باید نماینده منافع
بیماران باشند همواره در عرصه سلامت برای خود جایگاهی داشته‌اند، اما
تحقیقات نشان می‌دهد 80درصد از گروه‌هایی که در اصل باید دغدغه‌ای جز منافع
بیماران نداشته باشند، از شرکت‌های دارویی و تجهیزات پزشکی پول‌هایی
می‌گیرند.
به گزارش شفا آنلاین:براساس مطالعه‌ای که در نشریه پزشکی نیوانگلند منتشر شده، در برخی از این گروه‌ها این وجوه تا نیمی از درآمدهای سالانه را شامل می‌شود و در 40درصد از موارد هم مدیران شرکت‌های دارویی و تجهیزات پزشکی در هیئت‌های مدیره گروه‌های حمایت از بیماران جایی دارند.
دکتر ازکیل امانوئل، نایب رئیس دانشگاه پنسیلوانیا که همراه دیگر محققان این مقاله وضعیت 104 گروه از بزرگ‌ترین گروه‌های هوادار بیماران را بررسی کرده، می‌گوید: «از هر 10 گروه 9 تا از شرکت‌های دارویی پول گرفته‌اند.» به گزارش وی مقدار پولی که این گروه‌ها از این راه به دست آورده‌اند، بیش از 5/7میلیون دلار در سال 2014 بوده: «به نظرم این یک رسوایی و یک شوک است.»
محققان علوم پزشکی ازجمله گروه‌هایی هستند که وقتی مطلبی را منتشر می‌کنند یا ارائه می‌دهند برای افشای روابط مالی خود با شرکت‌های داروسازی و تجهیزات پزشکی تحت فشارند و گزارش‌هایی درباره همسویی اعلام نتایج تحقیقات آنها با منافع این شرکت‌ها همواره مطرح بوده است، اما دکتر امانوئل که از مشاوران اوباما برای راه‌اندازی لایحه درمان قابل‌خرید، اوباماکر بوده، می‌گوید: «شفافیت گروه‌های هوادار بیماران درباره تضاد منافع بسیار کمتر از محققان علوم پزشکی است. آنچه محققان دریافت می‌کنند، درمقایسه با دریافتی گروه‌های حمایت از بیماران ناچیز است، اما این گروه‌ها خود را در هاله‌ای از پاکی پیچیده‌اند که انگار هیچ خلافی مرتکب نمی‌شوند.»
از سوی دیگر، گروه‌های حمایت از بیماران ادعا می‌کنند، در چند سال گذشته، برای افزایش شفافیت مالی خود و سیاست‌های تضاد منافع قدم‌هایی برداشته‌اند و پیشنهادات کمک‌کنندگان دارویی را که به نوعی بر کار آنها اثر می‌گذاشته، نپذیرفته‌اند.
دکتر مارک بونیت، مدیرعامل شورای ملی سلامت که گروه‌های حمایت از بیمار را زیر چتر خود دارد، می‌گوید: «سازمان‌های حمایتی بیماران با این شعار کار خود را آغاز کرده‌اند: بیمار بر هر چیزی اولویت دارد. اگر جور دیگری بخواهیم ببینیم، دستاوردهای بزرگ این سازمان‌ها برای بیماران را نفی کرده‌ایم.» شورای سلامت قبلا اعلام کرده بود که 62درصد از بودجه 5/3میلیون دلاری شورا در سال 2015 توسط شرکت‌های دارویی تامین شده است.
محققان علاوه بر این‌ها، به این نکته پی برده‌اند که گروه‌های حمایتی طوری درباره پول‌هایی که قبول کرده‌اند، گزارش‌های پیچیده و ضد و نقیض می‌دهند که کمتر کسی از مردم عادی می‌تواند سر از گزارش آنها دربیاورد. داده‌های ارائه‌شده در گزارش را محققان از بررسی وب‌سایت گروه‌های غیرانتفاعی، پرونده‌های مالیاتی و گزارش‌های سالانه آنان از سال 2014 استخراج کرده‌اند.
ازجمله، محققان به بنیاد ملی هموفیلی آمریکا اشاره کرده‌اند که هرچند شرکت‌های کمک‌کننده را فهرست کرده، اما درباره منابع مالی خود همچنان مبهم‌گویی می‌کند. در سال 2014 که محققان بررسی کرده‌اند، داروسازان از 5/8میلیون تا 14میلیون دلار به بودجه 8/16میلیونی این بنیاد کمک کرده‌اند. بزرگ‌ترین کمک‌کنندگان باکستر، بیوژن و نووونوردیسک بوده‌اند که مصرف‌کننده تولیدات آنها بیماران هموفیلی هستند. به گفته محققان هر یک از این شرکت‌ها بین 2-3میلیون دلار به این بنیاد کمک کرده‌اند.
در جوابی به این موضوع، بنیاد هموفیلی گفته است؛ هرگز اجازه نداده است کمک‌های مالی شرکت‌ها بر سیاست‌گذاری‌هایش تاثیر بگذارد و نیز هرگز محصول خاصی از این شرکت‌ها را تایید یا تجویز نکرده و تمایل خاصی هم نسبت به آنها نشان نداده است. بنیاد با گفتن اینکه دلارهای کمکی شرکت‌ها با استانداردهای مالی مطابقت دارد، از کنار اعلام میزان دقیق این پول‌ها عبور کرده است. پژوهشگران عقیده دارند، همانطور که از پزشکان خواسته می‌شود درباره رابطه مالی با شرکت‌های داروسازی و تجهیزات پزشکی گزارش دهند، از گروه‌های حمایت از بیماران هم باید خواسته شود تا ارتباطات مالی خود را شفاف بازگو کنند.
سایر منتقدان کمک‌های شرکت‌ها هم با این نظر موافقند. دیوید میشل که به‌تازگی گروهی را با نام «بیماران داروهای قابل‌خرید» راه انداخته است و در مطالعه هم دخالتی نداشته، می‌گوید: «فکر می‌کنم روراستی بهترین پادزهر است.» گروهی که وی سرپرستی می‌کند به دنبال کاهش قیمت داروست و از صنایع مرتبط کمک مالی قبول نمی‌کند. به نظر میشل گروه‌های بیماران وقتی اطلاعاتی دراختیار بیماران قرار می‌دهند یا وقتی برای ادای توضیحات در برابر کنگره یا نهادهای دولتی حاضر می‌شوند، درباره کمک‌های مالی که از صنایع گرفته‌اند، صداقت ندارند.
امروز بسیاری از بیماران در معرض افزایش قیمت داروهایی هستند که هرچند تحت پوشش بیمه قرار دارند، اما شرکت‌های بیمه هر روز سهم بیشتری از بیماران طلب می‌کنند. این موضوع با آنکه بیماران را خشمگین کرده، اما بسیاری از گروه‌های حمایت از بیماران که درواقع باید از متولیان تعدیل بازار درمان به سود بیماران باشند، حرفی از گرانی روزافزون دارو نمی‌زنند و درعمل گرانی دارو بیشتر در رسانه‌ها سر و صدا به پا می‌کند تا در گروه‌های حمایت از بیماران.
منبع: New York Times
سپید
به گزارش شفا آنلاین:براساس مطالعه‌ای که در نشریه پزشکی نیوانگلند منتشر شده، در برخی از این گروه‌ها این وجوه تا نیمی از درآمدهای سالانه را شامل می‌شود و در 40درصد از موارد هم مدیران شرکت‌های دارویی و تجهیزات پزشکی در هیئت‌های مدیره گروه‌های حمایت از بیماران جایی دارند.
دکتر ازکیل امانوئل، نایب رئیس دانشگاه پنسیلوانیا که همراه دیگر محققان این مقاله وضعیت 104 گروه از بزرگ‌ترین گروه‌های هوادار بیماران را بررسی کرده، می‌گوید: «از هر 10 گروه 9 تا از شرکت‌های دارویی پول گرفته‌اند.» به گزارش وی مقدار پولی که این گروه‌ها از این راه به دست آورده‌اند، بیش از 5/7میلیون دلار در سال 2014 بوده: «به نظرم این یک رسوایی و یک شوک است.»
محققان علوم پزشکی ازجمله گروه‌هایی هستند که وقتی مطلبی را منتشر می‌کنند یا ارائه می‌دهند برای افشای روابط مالی خود با شرکت‌های داروسازی و تجهیزات پزشکی تحت فشارند و گزارش‌هایی درباره همسویی اعلام نتایج تحقیقات آنها با منافع این شرکت‌ها همواره مطرح بوده است، اما دکتر امانوئل که از مشاوران اوباما برای راه‌اندازی لایحه درمان قابل‌خرید، اوباماکر بوده، می‌گوید: «شفافیت گروه‌های هوادار بیماران درباره تضاد منافع بسیار کمتر از محققان علوم پزشکی است. آنچه محققان دریافت می‌کنند، درمقایسه با دریافتی گروه‌های حمایت از بیماران ناچیز است، اما این گروه‌ها خود را در هاله‌ای از پاکی پیچیده‌اند که انگار هیچ خلافی مرتکب نمی‌شوند.»
از سوی دیگر، گروه‌های حمایت از بیماران ادعا می‌کنند، در چند سال گذشته، برای افزایش شفافیت مالی خود و سیاست‌های تضاد منافع قدم‌هایی برداشته‌اند و پیشنهادات کمک‌کنندگان دارویی را که به نوعی بر کار آنها اثر می‌گذاشته، نپذیرفته‌اند.
دکتر مارک بونیت، مدیرعامل شورای ملی سلامت که گروه‌های حمایت از بیمار را زیر چتر خود دارد، می‌گوید: «سازمان‌های حمایتی بیماران با این شعار کار خود را آغاز کرده‌اند: بیمار بر هر چیزی اولویت دارد. اگر جور دیگری بخواهیم ببینیم، دستاوردهای بزرگ این سازمان‌ها برای بیماران را نفی کرده‌ایم.» شورای سلامت قبلا اعلام کرده بود که 62درصد از بودجه 5/3میلیون دلاری شورا در سال 2015 توسط شرکت‌های دارویی تامین شده است.
محققان علاوه بر این‌ها، به این نکته پی برده‌اند که گروه‌های حمایتی طوری درباره پول‌هایی که قبول کرده‌اند، گزارش‌های پیچیده و ضد و نقیض می‌دهند که کمتر کسی از مردم عادی می‌تواند سر از گزارش آنها دربیاورد. داده‌های ارائه‌شده در گزارش را محققان از بررسی وب‌سایت گروه‌های غیرانتفاعی، پرونده‌های مالیاتی و گزارش‌های سالانه آنان از سال 2014 استخراج کرده‌اند.
ازجمله، محققان به بنیاد ملی هموفیلی آمریکا اشاره کرده‌اند که هرچند شرکت‌های کمک‌کننده را فهرست کرده، اما درباره منابع مالی خود همچنان مبهم‌گویی می‌کند. در سال 2014 که محققان بررسی کرده‌اند، داروسازان از 5/8میلیون تا 14میلیون دلار به بودجه 8/16میلیونی این بنیاد کمک کرده‌اند. بزرگ‌ترین کمک‌کنندگان باکستر، بیوژن و نووونوردیسک بوده‌اند که مصرف‌کننده تولیدات آنها بیماران هموفیلی هستند. به گفته محققان هر یک از این شرکت‌ها بین 2-3میلیون دلار به این بنیاد کمک کرده‌اند.
در جوابی به این موضوع، بنیاد هموفیلی گفته است؛ هرگز اجازه نداده است کمک‌های مالی شرکت‌ها بر سیاست‌گذاری‌هایش تاثیر بگذارد و نیز هرگز محصول خاصی از این شرکت‌ها را تایید یا تجویز نکرده و تمایل خاصی هم نسبت به آنها نشان نداده است. بنیاد با گفتن اینکه دلارهای کمکی شرکت‌ها با استانداردهای مالی مطابقت دارد، از کنار اعلام میزان دقیق این پول‌ها عبور کرده است. پژوهشگران عقیده دارند، همانطور که از پزشکان خواسته می‌شود درباره رابطه مالی با شرکت‌های داروسازی و تجهیزات پزشکی گزارش دهند، از گروه‌های حمایت از بیماران هم باید خواسته شود تا ارتباطات مالی خود را شفاف بازگو کنند.
سایر منتقدان کمک‌های شرکت‌ها هم با این نظر موافقند. دیوید میشل که به‌تازگی گروهی را با نام «بیماران داروهای قابل‌خرید» راه انداخته است و در مطالعه هم دخالتی نداشته، می‌گوید: «فکر می‌کنم روراستی بهترین پادزهر است.» گروهی که وی سرپرستی می‌کند به دنبال کاهش قیمت داروست و از صنایع مرتبط کمک مالی قبول نمی‌کند. به نظر میشل گروه‌های بیماران وقتی اطلاعاتی دراختیار بیماران قرار می‌دهند یا وقتی برای ادای توضیحات در برابر کنگره یا نهادهای دولتی حاضر می‌شوند، درباره کمک‌های مالی که از صنایع گرفته‌اند، صداقت ندارند.
امروز بسیاری از بیماران در معرض افزایش قیمت داروهایی هستند که هرچند تحت پوشش بیمه قرار دارند، اما شرکت‌های بیمه هر روز سهم بیشتری از بیماران طلب می‌کنند. این موضوع با آنکه بیماران را خشمگین کرده، اما بسیاری از گروه‌های حمایت از بیماران که درواقع باید از متولیان تعدیل بازار درمان به سود بیماران باشند، حرفی از گرانی روزافزون دارو نمی‌زنند و درعمل گرانی دارو بیشتر در رسانه‌ها سر و صدا به پا می‌کند تا در گروه‌های حمایت از بیماران.
منبع: New York Times
سپید
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار