تاثیر بازی دالی موشه بر کودکان

به گزارش شفا آنلاین:دالی موشه نوعی بازی است که از موانع زبانی و فرهنگی سراسر دنیا عبور کرده و به یک بازی جهانی تبدیل شده است. یکی از ما چشم‌هایش را مخفی کرده سپس یواش یواش آنها را آشکار می‌کند. این کار موجب خنده شدید نوزادان می‌شود که به دنبال آن، ما را هم به خنده وا می‌دارد و بارها و بارها این بازی تکرار می‌شود. 

دالی موشه هیچ وقت کهنه نمی‌شود و از نسلی به نسل بعد منتقل می‌شود. اما ما انسان‌ها با ویژگی‌های منحصر به فرد در مکان‌های منحصر به فرد و با ژن‌های خاص خود متولد می‌شویم، پس چرا کودکان سراسر دنیا این بازی را دوست دارند؟

کودکان نمی توانند کتاب بخوانند و همچنین افراد زیادی را نمی‌شناسند، بنابراین تداوم شگفتی و فراگیری فرهنگی دالی موشه شاید اشاره‌ای است به این موضوع که این بازی چیزی اساسی در ذهن نوزادان را فعال می‌کند و صرفا نوعی عادت یا مد روز نیست. این بازی می‌تواند به ما اساس چیزی که افکار یک انسان بزرگسال برآن بناشده است را نشان دهد.

تئوری اولیه مبنی براینکه چرا نوزادان از دالی موشه لذت می‌برند تعجب و شگفتی‌شان از دیدن دوباره چیزهایی است که ناپدید شده‌اند. البته از نظر ما بزرگسال‌ها این موضوع دلیل خوبی برای خندیدن نیست. اما وقتی از دید کودکان به این مساله فکر کنید می‌توانید این موضوع را بپذیرید.

کودکان در ابهامی یکنواخت و دایمی قراردارند و باید به تدریج اتفاقاتی که اطراف‌شان رخ می‌دهد را بشناسند و درک کنند. شما وقتی صدای کسی را درخانه بشنوید، می‌دانید او دور نیست و اگر آن فرد از پشت مبل صدای‌تان کند می‌دانید که او هنوز وجود دارد، اما با خود لحظه‌ای فکر کنید که با چه دلایلی و چگونه به این درک و اطمینان رسیده‌اید.

ژان پیاژه، روانشناس سوئیسی، این اصل را تداوم شی ء نامیده است. این اصل در واقع درک وجود جسمی است حتی وقتی دیده نمی‌شود و بنابر گفته او دو سال اول زندگی کودکان طول می‌کشد تا این اصل را درک کنند و مسلما در این دو سال، بازی دالی موشه برای آنها بسیار جالب و مهم است.

وقتی از این نگاه به بازی دالی موشه بنگرید دیگر تنها سرگرمی و شوخی به نظر نمی‌آید، بلکه به کودکان کمک می‌کند اصول اساسی وجود چیزی را بارها بیازمایند و همینطور یاد بگیرند ممکن است اطراف شان چیزهایی وجود داشته باشد.ثابت شده است که دالی موشه می تواند در سال های اولیه زندگی کودک در رشد شناختی او بسیار مفید باشد. اما تردیدهایی نیز وجود دارد مبنی براینکه لذت بردن از این بازی صرفا آموزشی نیست و موضوعی عمیق تر پشت آن نهفته است که محققان با تحقیقات خود به توضیح آن پرداخته‌اند.

تعجب و شگفتی در بازی دالی موشه

بازی دالی موشه از ساختار اساسی تمام شوخی های خوب مانند تعجب و سپس توضیح آن برخوردار است. 

ژرود پروت و هنری گلیتمن دو محقق، این مساله را با آزمایشی که بیشتر به نظر تفریح می‌آمد روی یک گروه نوزاد ۶، ۷ و ۸ ماهه نشان دادند. بیشتر وقت آزمایش بازی دالی موشه به طور معمول انجام شد، اما هرازگاهی یک بزرگسال مخفی می‌شد و بزرگسالی دیگر خود را نشان می‌داد و یا درمکانی مخفی و در مکانی دیگر ظاهر می‌شدند. تصاویر ویدیویی نوزادن نسبت به اینکه تک تک آنها چقدر لبخند می‌زدند یا می‌خندیدند درجه‌بندی شد. 

نوزادان هنگام آزمایش‌های مخفی و ظاهر شدن لبخند می زدند، اما کمتر می خندیدند حتی زمانی که نتیجه شگفت آورتربود.علاوه برآن تفاوت لذت بردن آنها از دالی موشه معمولی با مخفی و ظاهرشدن با افزایش سن شان افزایش می‌یافت. (هشت ماهه ها از بازی مخفی و ظاهر شدن لذت کمتری می بردند.)

تعبیر محققان در این خصوص این است که این بازی به پیش‌بینی نتیجه، وابسته است و هرچه کودک بزرگتر باشد قدرت پیش بینی اش بیشتر است، بنابراین میزان اختلاف با آنچه که واقعا رخ می‌دهد بیشتر می شود و برایشان لذت کمتر و کمتری می‌آورد. راز نهایی محبوب ماندن بازی دالی موشه این است که آن صرفا یک بازی نیست.

کودکان هرچه بزرگ تر می‌شوند راحت تر اجازه می دهند این بازی با توانایی‌های جدیدشان تطبیق پیدا کند و کمک می‌کنند که خود به همراه بزرگسالان یک بازی همیشگی را با روش‌های متفاوتی انجام دهند و از لحظات‌شان لذت ببرند.

قدیمی‌ترین شکل دالی موشه به تدریج ظاهر شدن است. بدین ترتیب که بزرگسال قبل از اینکه خود را نشان دهد اعلام می کند که دارد می آید و سپس درمرکز توجه کودک قرار می‌گیرد. هر قدر کودک بزرگتر می شود از بازی مخفی و ظاهر شدن بزرگسال بیشتر لذت می‌برد. اما بعد از یک یا چند سال کودکان یاد می گیرند که خودشان با مخفی و ظاهر شدن، کنترل اوضاع را به دست گیرند.