نماد رنگ‌ها در نقاشی کودکان

شفا آنلاین:انتخاب رنگ از نظر روان‌شناسی مفهومی بی‌چون و چرا دارد، ولی برای تجزیه و تحلیل و نتیجه‌گیری از آن حتما باید عامل سن کودک را در نظر داشت. در حال کلی، دو گروه رنگ وجود دارد: رنگ‌های گرم، رنگ‌های سرد.

به گزارش شفا آنلاین:رنگ‌های گرم عبارتند از قرمز، زرد و نارنجی. این رنگ‌ها تحریک کننده و سبب فعالیت و جنب و جوش، الهام دهنده روشنی و شادی زندگی و مولد حرکت هستند. در حالی که رنگ‌های آبی (سبز، آبی و بنفش) موجد حالت‌های انفعالی، سکون، بی‌حرکتی و تلقین کننده غم و اندوه هستند. به نظر کاندینسکی، اگر رنگ زرد در یک شکل هندسی قرا گرفته باشد، وقتی به‌طور مستقیم به آن نگاه شود، موجد هیجان، ناراحتی، کوفتگی و برانگیزاننده حالتی غضبناک می‌شود. اگر شدت این رنگ تشدید شود، ممکن است برای چشم و مغز غیرقابل تحمل باشد.

رنگ آبی، برعکس، انسان را به سوی دقیق شدن در بی‌نهایت سوق می‌دهد و اگر هر قدر بیشتر روشن باشد، انعکاس موجی خود را بیشتر از دست می‌دهد تا آنجا که به آرامش خاموش رنگ سفید می‌رسد.
به نظر کاندینسکی، رنگ سبز مطلق، آرام‌بخش‌ترین رنگ‌ها است. این رنگ هیچ انعکاس موجی حاوی شادی و رنج یا ترس ندارد و به هیچ طرفی در حرکت نیست، بلکه آرام و ساکن و راضی از خود است.
رنگ قرمز، رنگی قرمز و منبسط است، برخلاف رنگ زرد که سبک و سطحی است. قرمز رنگی زنده و در عین حال، پر نیرو و مصمم به‌نظر می‌رسد.
رنگ نارنجی، حرکت رنگ زرد و قدرت رنگ قرمز را دارد و رنگی زنده و چابک است.
بنفش، برعکس، سیر‌شده یعنی هوسی مهار شده یا انتهای یک رویا. در این رنگ، یک احساس درونی غم و تنهایی نهفته است.

رنگ سفید که مجموع رنگ‌ها است، احساس سکوت می‌دهد، زیرا همه چیز در آن محو می‌شود. این رنگ در خود حاوی بی‌نهایت امکانات و رنگی معرف سکوت است، نه مرگ. در واقع، سفید نماد جوانی و عدمی است قبل از نیست‌شدن.

به نظر کاندینسکی، رنگ سیاه، برعکس، نشانگر عدم و نیستی و مانند سکوتی ابدی بدون آینده و امید است. بدین معنی که پایان راه یا آن توافقی را می‌نمایاند که در پایان کامل نطق پدید می‌آید.
تعادل بین سفید و سیاه، در اصل رنگ خاکستری است که نه صدا و نه حرکتی دارد و دارای سکوتی تسلی‌ناپذیر است که با سکون سبز که از رنگ‌های زنده به وجود آمده، تفاوت دارد.

عامل‌های شناختی و ادراکی در نقاشی‌های کودک
در نقاشی‌های کودک، تفاوت بسیار گسترده‌ای در میزان تفکر منطقی و آگاهانه و رفتار ناخودآگاه، همچنین بین ظاهر و باطن اشیاء و خودمحوری و مردم‌دوستی کودک، به چشم می‌خورد. در سنین زیر 7 سال، کودک چیزی را می‌کشد که فکر می‌کند باید باشد، بدون توجه به اینکه در عمل، آن را ببیند.

سپید