شفا آنلاین:سمعک
یک وسیله الکترونیکی بسیار کوچک است که فرد کم شنوا آن را داخل یا روی گوش
خود قرار می دهد. سمعک بعضی از صداهای محیطی را ( بسته به نوع کم شنوایی)
بلندتر می کند. در نتیجه فرد مبتلا به کم شنوایی می تواند صدا ها را بهتر
شنیده در نتیجه بهتر ارتباط برقرار کند و در فعالیت های روزانه خود به طور
موثر ایفای نقش کند. به گزارش شفا آنلاین:سمعک می تواند به استفاده کننده خود در درک صدا ها چه در محیط پرسر و صدا و چه در محیط ساکت کمک کند. هر چند به دلیل باورهای غلط یا عدم تنظیم درست سمعک در وهله اول فقط دو نفر از هر ده نفر از سمعک استفاده می کنند.
هر سمعک دارای سه بخش اساسی و مقدماتی است که مبنای کار آن موارد زیر می باشد :
میکروفون :
که صدا های محیطی را دریافت کرده و به انرژی الکتریکی تبدیل می کند.
تقویت کننده :
انرژی الکتریکی دریافت شده راتقویت کرده و در واقع صدا را بلندتر می کند.
بلندگو ( رسیور ) :
که برعکس میکروفون عمل کرده و انرژی الکتریکی تقویت شده را به صوت تبدیل کرده و به مجرای گوش می فرستد.
در سال های اخیر با پیشرفت تکنولوژی سمعک های جدید و کار آمد تری به بازار عرضه شده و امکانات فروانی در اختیار کاربر می گذارند ولی اساس عملکرد آن ها نیز مشابه سیستم توضیح داده شده می باشد.
سمعک های آنالوگ و دیجیتال
سمعک ها بر اساس نوع عملکرد پردازش صدا طبقه بندی می شوند. دو مورد از عمده ترین این عملکرد ها آنالوگ و دیجیتال است.
آنالوگ :
مدارات
آنالوگ امواج صدا را به امواج الکتریکی تبدیل می کنند تا تقویت صورت گیرد.
مدارات آنالوگ قابل تنظیم بر اساس نیاز های فرد مراجع و منحصرا برای او
تنظیم می گردند. ادیولوژیست بر اساس میزان کم شنوایی و نیازهای فرد، مشخصات
را به شرکت تولید کننده سمعک داده و شرکت سمعک را برای فرد مورد نظر طراحی
می کند. سمعک های آنالوگ به دلیل مداراتی که دارند ساده بوده و امکانات
محدودی را می توانند فراهم کنند. از سوی دیگر قیمت آن ها در مقایسه با سایر
سمعک های پیشرفته کمتر می باشد.
دیجیتال :
مدارات
دیجیتال امواج صوتی را قبل از تقویت به کد های دیجیتال کامپیوتری تبدیل می
کنند. چون کد های دیجیتال شامل اطلاعاتی در باره بلندی و فرکانس صدا
هستند، پس در نتیجه می توان طوری برنامه ریزی کرد که تقویت صدا در برخی
فرکانس ها بیشتر یا کمتر از بقیه باشد. با توجه به اینکه افت شنوایی بیمار
در فرکانس های مختلف معمولا متفاوت است، این ویژگی بسیار پر اهمیت می باشد.
تنظیم دیجیتال این توانایی را به ادیولوژیست می دهد که انعطاف بیشتری در
تنظیم داشته و محیط های مختلفی را برای سمعک فرد کم شنوا تعریف کند. این
سمعک ها همچنین این قابلیت را دارند که طوری برنامه ریزی شوند که فقط صدا
هایی را که از یک جهت خاص می آیند را دریافت و بلندتر کنند.
امکانات جانبی :
کاهش نویز ( noise reduction ) :
اکثر سمعک ها مدار کاهش نویز محیط را دارند. بسته به نوع سمعک و توانایی های سمعک این مدارها متغییر اند.
میکروفون های جهت دار ( directional microphones ) :
این
قابلیت در سمعک ها طراحی شده که سمعک صدا هایی که از رو برو می آیند را
بیشتر از صدا های پشت سر تقویت کند. در برخی از سمعک ها نیز این جهت داری
هوشمند بوده و خود جهت دریافت صدا را تشخیص می دهد. قابلیت جهت داری به
خصوص در محیط های داری نویز زمینه ای بسیار کمک کننده است.
تله کویل ( telecoils ) :
این
قطعه امکان صحبت کردن شما را با تلفن فراهم کند و باعث می شود صدای محیط
اطراف حذف شده و شما فقط صدای تلفن را دریافت کنید. همچنین در برخی مکان
های عمومی مثل مساجد، سالن های سینما و یا کنسرت ها به شما در شنیدن بهتر
صدای گوینده کمک می کند.
اتصال بی سیم ( wireless connectivity ) :
قابلیت
اتصال سمعک به تلفن همراه، دستگاه پخش موزیک و حتی تلوزیون را فراهم می
کند. البته دربیشتر موارد یک دستگاه رابط سوم نیز مورد نیاز است.
ریموت کنترل ( remote control ) :
بعضی از سمعک ها داری ریموت هستند که شما می توانید برنامه و ولوم سمعک را بدون تماس مستقیم با آن عوض کنید.
اتصال مستقیم ( direct audio input ) :
قابلیت اتصال مستقیم سمعک به تلوزیون یا ضبط صوت توسط یک سیم ارتباطی نازک
برنامه های متنوع ( variable programing ) :
اکثر
سمعک های جدید توانایی ذخیره برنامه های متعدد را دارند. در نتیجه فرد کم
شنوا در محیط های مختلف می تواند برنامه ها تقویت متفاوتی را بر اساس نیاز
خود اجرا کند.
کاهش نویز محیطی ( environmental noise reduction ) :
حذف صدا های محیطی ناخواسته مثل حذف صدای باد
برای افرادی که از دو سمعک استفده می کنند هماهنگی آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است. با این ویژگی دو سمعک به صورت هماهنگ با هم تغییر یافته و با تغییر برنامه یا افزایش صدا در یکی، دیگری هم تغییر می کند.
پزشک آنلاین
دکتر سعید ملایری [ شنوایی شناسی ]
