پیشرفت های عمده در نورولوژی 2016

شفا آنلاین:در این نوشتار سعی بر آن است تا 5 پیشرفت عمده و غیرمنتظره را که در حوزه دانش نورولوژی در سال 2016 رخ داده، با هم از نظر بگذرانیم.

اکریلیزوماب برای MS پیشرونده اولیه
به گزارش شفا آنلاین:متخصصین مالتیپل اسکلروزیس امیدوار داروی جدیدی که نه‌تنها می‌تواند MS عودکننده را، که فرم پیشرونده آن را نیز درمان کند، تا پایان سال جاری مورد تائید سازمان غذا و داروی آمریکا قرار گیرد. البته این اتفاق رخ نمی‌دهد، زیرا کمپانی Genentech اطلاع داد این سازمان بررسی داده‌های کارآزمایی PDUFA را که در مورد داروی اکریلیزوماب ocrelizumab با نام تجاری Ocrevus است، تا 3 ماه به تعویق انداخته است.
البته همگان امیدوارند این دارو که سلول‌های B را هدف قرار می‌دهد، نخستین دارویی باشد که تائیدیه خود را از سازمان غذا و دارو برای MS پیشرونده دریافت کند. هرچند درمان‌های مختلفی برای بیماری عودکننده وجود دارد، تاکنوم درمانی برای فرم پیشرونده این بیماری تائید نشده است.
داده‌های به روز شده از مطالعات OPERA و ORATORIO، در طول سال 2016 در کنگره‌های مختلفی ارایه شده‌اند. شرکت سازنده مدعی است اکریلیزوماب می‌تواند خطر نسبی پیشرفت ناتوان کننده را در MS پیشرونده اولیه 24 درصد کاهش دهد، البته بعضی نگران هستند که اثربخشی اکریلیزوماب در فرم عود کننده مالتیپل اسکلروزیس از اثربخشی آن در MS پیشرونده اولیه بیشتر باشد.
نکته مهمی که در مورد نخستین درمان موثر در MS پیشرونده اولیه وجود دارد، آن است که مزایای آن در بیماران مبتلا به التهاب فعال در ابتدای کارآزمایی ماندگار است، در حالی که مزایای اندکی از آن در بیماران بدون التهاب فعال در ابتدای مطالعه دیده می‌شود. این کارآزمایی پیشنهاد می‌کند که بیماران مبتلا به MS پیشرونده و التهاب فعال ممکن است از درمان ضدالتهابی سود ببرند، اما یک درمان برای پیشرفت تدریجی و موذی که در اغلب این دسته از بیماران دیده می‌شود، دست‌نیافتنی باقی مانده است.
محققان معتقدند، حتی اگر اکریلیزوماب برای فرم پیشرونده MS اولیه تائید نشود، اثرات آن در فرم‌های عودکننده بیماری چشمگیر است و دوباره این مساله را بیان می‌کند که باید به سلول‌های B به عنوان عامل اصلی در ایمونوپاتوژنز این بیماری، بیش از پیش توجه داشت.
سولانزوماب: طلسم پایانی برای فرضیه آمیلوئید
داروی آنتی‌آمیلوئید سولانزوماب Solanezumab در کارآزمایی فاز 3 EXPEDITION3 نشان داد که برای آهسته کردن پیشرفت بیماری آلزایمر نمی‌تواند کاری از پیش ببرد. بعضی فکر می‌کنند که شاید طلسم پایانی برای فرضیه آمیلوئید در بیماری آلزایمر باشد. محقق ارشد این مطالعه از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی با این ایده که «قوی‌ترین تائید تا به امروز» برای این تئوری به دست آمده، مخالف است، زیرا در این مطالعه نشان داده شده که سولانزوماب در مقایسه با پلاسبو، توانسته پیشرفت بیماری را کند کند، هرچند از نظر آماری معنی‌دار نبوده است.
دیگران تصور می‌کنند که کارآزمایی مذکور پیامدهایی برای تئوری آمیلوئید دارد. در واقع، شکست داروی شرکت Eli Lilly در بیماری آلزایمر خفیف که آمیلوئید را هدف قرار می‌دهد، میخی بر تابوت درمان‌های مبتنی بر آمیلوئید در بیماری آلزایمر هستند.
البته بعضی مایل نیستند که از این جلوتر بروند و ترجیح می‌دهند نتیجه‌گیری خود را به وضعیت این دارو به تنهایی محدود کنند. نتایج کارآزمایی سولانزوماب، اگرچه در اغلب مقیاس‌های بالینی قابل قبول بود، نتوانست به اندازه کافی اثرات بالینی قابل توجهی را از سولانزوماب به نمایش بگذارد که از تجویز گسترده آن حمایت کند.
نتایج مثبت برآمده از یک مطالعه قبلی از داروی آنتی‌آمیلوئید دیگری به نام آدوکانوماب aducanumab، همچنان امیدها را در مورد فرضیه آمیلوئید روشن نگاه داشته است.
کانابیدیول برای اپی‌لپسی مقاوم
یک فرمولاسیون برند شده کانابیدیول با نام Epidiolex، در 3 کارآرمایی تصادفی سازی شده و کنترل شده نتایج مثبتی را نشان داده است: یکی در سندرم Draveو دو مورد دیگر در بیماری Lennox-Gastaut. یافته‌های به روز شده از دو مورد از این مطالعات در نشست انجمن اپی‌لپسی 2016 آمریکا ارایه شدند.
یکی از محققان این پروژه تحقیقاتی می‌گوید: «آخر خط این است که کانابیدیول کار می‌کند. البته عوارض جانبی هم دارد، اما ایمنی و تحمل‌پذیری کلی آن خوب است، خصوصا آنکه در مقایسه با دیگر داروهای آنتی‌اپیلپتیک سنجیده می‌شود.»
کمپانی دارویی این دارو، GW Pharmaceuticals، انتظار دارد تا فایل جدیدی را از آن برای سازمان غذا و داروی آمریکا در اواسط سال 2017 میلادی بفرستد و امیدوار است تا انتهای سال 2017 آن را وارد بازار دارویی کند.
آیا آمیلوئید یک آنتی‌بیوتیک است؟
مقاله‌ای که در Science Translationa- Medicine منتشر شده، پیشنهاد می‌کند پروتئین‌های آمیلوئید که مغز بیماران مبتلا به آلزایمر را درگیر می‌کند، ممکن است قسمتی از یک پاسخ ضروری ایمنی باشد. محققان دریافته‌اند که بروز آمیلوئید – بتای انسانی در برابر عفونت‌های کشنده در موش‌ها، کرم‌های حلقوی و سلول‌های کاشته شده مغز انسان اثر حفاظتی داشته است.
پژوهشگران همچنین مشاهده کردند که عفونت‌های با شدت کم، که باکتریال، قارچی یا ویروسی هستند، بروز آمیلوئید بتا را تحریک می‌کنند. یکی از نویسندگان این مقاله از مرکز تحقیقات بیماری آلزایمر ماساچوست می‌گوید، مقاله مذکور یکی از مقالات پراستناد آلزایمر در سال 2016 بوده است.
دمانس رو به افول است
2 مطالعه که در سال جاری منتشر شدند، نشان می‌دهند نرخ دمانس در ایالات متحده رو به کاهش است. یکی از این مقالات که در JAMA Interna- Medicine منتشر شده، نشان داد در حدود 25 درصد کاهش در بروز این اختلال بین سال‌های 2000 و 2012 (از 12 درصد به 9 درصد) دیده می‌شود که از داده‌های Health and RetiremenStudy گرفته شده است. دیگر مقاله در New England Journa- of Medicine منتشر و گزارش داد که 20 درصد کاهش در بروز دمانس در طول یک دهه، از سال 1999، رخ داده است. این میزان کاهش مدیون کاهش در دمانس عروقی است.
این میزان کاهش که در بروز دمانس در یک دهه گذشته دیده می‌شود، شاید به دلیل کنترل بهتر عوامل خطر قلبی‌عروقی، سطوح بالاتر آموزش و تحصیلات، و سلامت بهتر مغز در جمعیت عمومی باشد. اما اغلب متخصصان در مورد این وضعیت هشدار می‌دهند که عوامل خطر قلبی‌عروقی مانند فشار خون بالا، دیابت و چاقی (که همگی با سلامت مغز در ارتباط هستند)، همچنان شیوع بالایی دارند.سپید
منبع: Medpage Today