هر آسیب و نقص عملکرد در آن نیز میتواند به شدت عملکرد باقی اعضای اعضا و اندامها و حتی رفتار و کنشهای فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
شفا آنلاین:مغز
آخرین سنگر و آخرین پشتیبان حیات و بقا است. اگر این عضو بدن از کار
بیفتد، دیگر امیدی به فرد یا بقای او نیست.
به گزارش
شفا آنلاین:به نقل از سپید هر آسیب و نقص عملکرد در آن نیز
میتواند به شدت عملکرد باقی اعضای اعضا و اندامها و حتی رفتار و کنشهای
فرد را تحت تاثیر قرار دهد. بیماریهای زیادی هستند که در کمین مغز و
اعصاب آن، میتوانند راهی برای غلبه بر این ارگان پیدا کنند. اما از بین
آنها، ضربه، تومور و مشکلات عروقی همیشه خطرناکترین آنها بوده است
طبق
آماری که سایت جهانی ضربههای مغزی (traumatic brai- injury) سالیانه 52
هزار نفر بر اثر صدمات و ضربههای وارد شده به مغز جان خود را از دست
میدهند، 257 هزار نفر به این علت در بیمارستان بستری میشوند و یک میلیون و
365 هزار نفر برای درمان سرپایی، به خدمات اورژانسی احتیاج پیدا میکنند.
نزدیک به نیمی از این ضربهها به علت تصادفات جادهای یا ضربههای تصادفی
حین کار به وجود میآید. بخش بزرگ دیگر، تلفات و مصدومان جنگی هستند و تنها
درصد کوچی را ضربههای عمدی یا درگیریهای جنایی و خیابانی تشکیل میدهد.
البته باید در نظر داشت آمار اصلی بسیار بیشتر از آمار گزارش شده است، چرا
که صدمات بسیاری گزارش نمیشود و افراد بخاطر آن به بیمارستان گزارش
نمیدهند.
در
رابطه با آمار مرگهای مغزی این تعداد در جهان خوشبختانه رو به کاهش است.
چرا که با افزایش اقدامات و تجهیزات پزشکی، خدمات لازم به موقع به بیمار
ارائه میشود و مغز از کار نمیافتد. در سال 2002، گزارش شده بود بین 8 تا 9
درصد آسیبهای مغزی به مرگ مغزی منجر میشد که این آمار در سال 2010 به
چهار درصد تقلیل پیدا کرده بود. هرچند آمار مرگ مغزی در کشورهایی که جنگ یا
نامنیهای داخلی یا خارجی در آنها رخ میدهد، همچنان بالا است و باید
اشاره کرد یکی از اصلیترین عواملی که مردم در ایران به مرگ مغزی دچار
میشوند، وجود آمار بالای تصادفات جادهای و درون شهری است.
با
این همه آمار در مورد تومورهای مغزی و سرطانهای بخش مغز و اعصاب،
خوشبینانه نیست. تعداد مبتلایان هر ساله رو به افزایش است و دانش پزشکی
تنها در تلاش است، بتواند با مداوای این افراد، میزان درصد مرگ و میر در
این زمینه را ثابت نگه دارد. بنیاد تومورهای مغزی کشورهای آمریکای شمالی در
سایت خود طی گزارشی که در سال گذشته منتشر شد، به صورت میانگین، هر سال 78
هزار مورد تومور مغزی بیماران گزارش میشود که متاسفانه چیزی حدود 4 هزار و
600 نفر آنها را تنها بین سنین صفر تا 19 سال تشکیل میدهد. هرچند در بین
انواع تومورها، تعداد آنهایی که میتوان با یک جراحی و کمی درمانهای
رادیوتراپی زندگی را به بیمار ببخشند، بالا است، اما تعداد بالای این
بیماران مبتلا به تومورها (چه خوشخیم و چه بدخیم) میتواند زنگ خطری برای
سیاستگذاران سلامت به حساب آید. آمار بالای تومورهای مغزی خبر از تهدیدی
آرام ولی خطرناک میدهد که میتواند نسل آینده و بقای با کیفیت آنها را
تهدید کند. جدی گرفتن عوامل خطر برای مغز میتواند سالیانه جان بسیاری را
از مرگ حتمی نجات دهد.