درآمدهای نجومی را نباید به کل جامعه پزشکی تعمیم داد

از ویزیت رایگان در شمال پایتخت تا مطب سیار در بین عشایر !

چند وقت پیش و در میان هیاهو و جنجال های رسانه ای پیرامون پزشکان و حقوق نجومی آنها ، مطلبی را خواندم درباره پزشکی سرشناس در شمال شهر تهران، که سر در ورودی مطبش نوشته ای به این مضمون آویزان بود : " ویزیت برای افراد کم درآمد رایگان است " . این یک جمله ساده در روی کاغذ شاید بسیار زیبا و جذاب باشد ولی در دنیای واقعیت ، مطمئناً هزینه زیادی را برای نگارنده آن نوشته تحمیل خواهد کرد و انتظارات از وی را در بین مردم افزایش خواهد داد، علی الخصوص که این سخن از زبان فردی بیان شود که خود یک پزشک با سابقه است. مردم انتظار دارند که همانطور که خودش خواسته آنها را بصورت رایگان درمان کند و این کار به خودی خود، حجم کاری این پزشک و تیم همراهش را به صورت صعودی بالا خواهد برد.

کنجکاو شدم ببینم که ایشان از روی چه منطقی این همه حجم کاری را با این سن و سال پذیرفته اند. بعد از مدتی تحقیق و پرس و جو دریافتم که هیچ دلیلی و منطقی جز عشق به کار و خدمت به مردم نمی تواند پشت آن نوشته نهفته باشد. دلایل من هم برای اثبات این حرف بسیار واضح است، اجاره یک مطب در آن موقعیت مکانی آن هم در شمال شهر تهران، هزینه زیادی را به او تحمیل خواهد کرد و اگر هم مطب در تملک خودش باشد باز هم هیچ توجیه اقتصادی ندارد . شاید باور آن برای هر کسی براحتی گفتن آن نباشد. او بخوبی به اینن امر آگاه است که هر کسی می تواند خود را جای قشر کم درآمد جا بزند و او مجاز به تحقیق و تفحص از مردم نیست !. او به حکم نامه ای که روی در ورودی مطبش چسبانیده باید به مردم بی بضاعت و کم توان مالی، خدمات رایگان ارائه دهد.

مدتی از این داستان گذشت و من هم کماکان در پی یافتن دلیلی برای این کار بودم، تا اینکه از یکی از دوستان ، خبری را شنیدم از پزشکی که بطور رایگان و در مناطق عشایری اطراف خوزستان و چهارمحال و بختیاری مریض می بیند. آنطور که می گفت این خبر در صدا و سیما هم پخش شد و اتفاقاً نظر بسیاری از بینندگان را نیز به خود جلب کرد. عشق این پزشک به خدمت رسانی و درمان مردم آن دیار تا بدانجا بود که زندگی در شهر و موطن خود را رها کرده و دل در گروی محبت ایل بختیاری و لر بسته بود. او با یک شماره نظام پزشکی در دست!، شهر به شهر، آبادی به آبادی می گشت و مطب سیار او کوله پشتی اش بود که پر بود از وسایل طبابت . از صبح زود تا پاسی از شب در روستاهای اطراف سرک می کشید و به ویزیت در مطب و درمانگاه هم بسنده نمیکرد چون می دانست که خیلی ها حتی توان جسمی و مالی رساندن خود به مطب وی را ندارند !

واقعیت را برایتان بگویم اینکه، خودم کمی گیج شدم که آیا حرف های رایج در مردم و برخی رسانه ها را قبول کنم یا چیزی که خودم دیدم و یا اخبارش از منبع موثق به من می رسید. بر آن شدم تا ببینم انعطاف پزشکان در تعامل با مردم جامعه چقدر و چگونه است و آیا پزشکان آنطور که به ناحق در اذهان جامعه شکل گرفته، تافته های جدا بافته نشسته در اتاق های شیک و پر زرق و برق هستند، یا اینکه واقعیت مساله چیز دیگری است.
بعد از چندین روز مطالعه و تحقیق در دنیای حقیقی و مجازی و زیر و رو کردن وقایع و اتفاق رخ داده فی ما بین پزشکان و صنوف مختلف مردم در جامعه در سال های دور و نزدیک، به داستان چوپانی رسیدم که حدود پنجاه سال پیش پزشکی را که در حال غرق شدن در رودخانه تجن ساری بود، نجات داد. این پزشک در حال گذر از رودخانه خروشان کوهستان های ساری به سمنان بود که در دام سیل گیر افتاده بود. او قرار بود که به روستاهای آن طرف رودخانه برود تا مردم آنجا را مداوا نماید که به ناگاه خود را در میان سیل خروشانی یافت. فرزندان آن گله دار اینطور بیان می دارند که پدر ما به هر ترفند و تجربه ای که بود اورا نجات داد چون او را می شناخت.او حاضر شد جان خود را برای این پزشک به خطر بیندازد و این کار را با میل و اراده خودش انجام داد.
حال سوالی که مدتی است ذهنم را به خودش مشغول کرده این است که براستی چه ارتباطی می تواند بین یک پزشک و یک چوپان وجود داشته باشد ؟ و اساساً چرا یک چوپان حاضر شده تا جان خود را برای نجات آن پزشک به خطر اندازد ؟
و دیگر سوال اینکه آیا اینهمه هجمه هایی رسانه ای که در برخی موارد به ناحق به جامعه پزشکی وارد می شود، می تواند درست و واقعی باشد و آیا اهمال و کم وکاری یک پزشک را می توان به کل جامعه پزشکی تعمیم داد ؟
و سوال آخر و مهم دیگر این است که آیا حاضریم حتی برای یک بار هم که شده جای خود را با آن پزشکی که 24 ساعت شبانه روز در بیمارستان ها با آن حجم مراجعه مریض می بیند، بگذاریم ؟

به واقع، شاید بسیاری از کسانی که این متن را می خوانند بخوبی به این امر واقف باشند که یکی از اهداف مهم و والای هر کسی برای پزشک شدن، سوای بحث امرار و معاش زندگی ، خدمت به مردمش است که این شغل پر ریسک و البته ارزشمند را انتخاب نموده است. او با جان مردم سر و کار دارد و این امر بالذات دارای استرس فراوان است. بسیاری از آنها با سختی های فراوان در کشور، متخصص در رشته ای خاص می شوند و برخی ها هم رنج و مشقت های دوری از وطن را در راه کسب علم در خارج از کشور به جان می خرند تا آن اندوخته ها را برایگان درخدمت مردمی قرار دهند که به آنها تعلق دارند.
از یک منظر واقع بینانه تر می توان گفت شایسته نیست که براحتی و با استناد به چند تحلیل و تحقیق رسانه ای، کل یک مجموعه صنفی، آن هم صنف حساس و پر ریسکی چون پزشکی را زیر سوال برد و زحمات و مرارت های شغلی آنها را نادیده گرفت.اگر چنین تفکری عام شود، مطمئناً این قضاوت ها ی ناعادلانه دامان صنوف دیگر جامعه را هم خواهد گرفت و پس از چند سال شاید شاهد جامعه ای باشیم که اعتماد در این زنجیره اجتماعی، به مانند ستاره سهیل، دست نیافتی خواهد بود.باشد که بیشتر و بهتر بیندیشیم.

به امید داشتن جامعه ای آگاه تر و شاداب تر

باسلام
من دختره مجردم معلول ضایع نخای .چند ماهی پریودیم ریخته بهم لکه بینی می شم حمام رفتن برام سخته برای راه حل قرص اچ دی خوردم نشد 43ساله هستم

سلام متشکرم از زحماتتون
من مجرد هستم و واژنم ترشحات بد بو داره میخواستم بدونم برام ضرر نداره که از محلول آب و سرکه برای شستشوی واژن استفاده کنم

سلام
وقت بخیر
توروخدا کمکم کنین من ازکلاس هفتم پریود میشم همیشه هم مدتش 5تا7 روزه
اینبار که مثل همیشه19پریود میشم یعنی یکشنبه پیش تا یک هفته دقیق طول کشید و دوشنبه همین هفته تموم شد
بعداز غسل حتی یک روز پاک بودم اما بازم الان من لکه بینی دارم
البته ازروز 4شنبه شروع شده و من سه شنبه و چهارشنبه خیلی فعالیت داشتم
الان من 2روزه رو شورتم لکه دارم.
چکارکنم؟

با سلام من در ماه اول بارداری هستم ولی متاسفانه یبوست گرفتم باید چیکار کنم