به گزارش شفا آنلاین، امروزه با توسعه شهرنشینی و حرکت جوامع به سوی صنعتی شدن، شاهد تاثیر عوامل تنش زای عصبی هستیم که موجب بروز بیش از پیش اختلالات عصبی می شوند. در ایران نیز در صورت عدم پیش بینی تمهیدات و زیرساخت های مراقبتی بیماران اعصاب و روان، شاهد ناامنی در ابعاد فردی و بطور فراگیر در سطح جامعه خواهیم بود.
در حوزه روانپزشکی علاوه بر کمبودهای عمومی و فرسودگی تخت های بیمارستانی، به دلایلی مانند بی بضاعتی بیماران مزمن روان، فقدان اهتمام لازم متولیان امر رفاه اجتماعی، تحت پوشش قرار نگرفتن خدمات عمده این حوزه از سوی بیمه ها، عدم سودآوری فعالیت و سرمایه گذاری در ساخت بخش روان و... نه تنها مورد استقبال سرمایه گذاران بخش خصوصی واقع نشده بود بلکه مدیریت بخش دولتی در دوران گذشته، از پاسخگویی و ورود به این موضوع، طفره می رفتند.
در مسیر اجرای طرح تحول نظام سلامت به بیماران مبتلا به بیماری های روانپزشکی به عنوان یکی از محروم ترین اقشار جامعه، نگاه و توجه ویژه ای شد بگونه ای که مجریان این طرح، با اولویت بخشی به حوزه اعصاب و روان و فراهم آوردن منابع مورد نیاز، نسبت به ایجاد زیرساخت های پیشگیری و مراقبت های درمانی این بیماران، اقدام کردند.
ارائه خدمات بهداشتی به ویژه در حاشیه شهرها در قالب طرح تحول سلامت، عاملی شد تا نظام مراقبت های روانپزشکی به سطح یک خدمات بهداشتی و درمانی در سطح مراکز بهداشتی برده شود و تا کنون بیش از ۸۰۰ کارشناس سلامت روان به کار گرفته شدند تا بتوانند به مردم، خدمات ارزشمندی را ارائه داده و موجب کاهش آسیب های اجتماعی شوند.
در مدتی کوتاه و با عزم و تلاش فراوان، بیش از ۱۰۰۰ تخت روانپزشکی و توسعه امکانات جنبی و وابسته احداث شد که در مقایسه با ۹۵۲۷ تخت فعال کنونی(شامل ۷۵۶۶ تخت دولتی و ۱۹۶۱ تخت بخش خصوصی) شاهد افزایش بیش از ۱۰۵ درصدی در نظام مراقبت های بالینی حوزه روانپزشکی خواهیم بود. این میزان گسترش زیرساخت ها به ویژه در مناطق محروم و کمتر برخوردار کشور در مقایسه با امکانات محدود کنونی، انقلابی در حوزه روانپزشکی کشور محسوب می شود.
در ماه های پایانی سال ۹۵ بطور همزمان در سطح ۳۱ دانشگاه علوم پزشکی کشور، ۵۸ شهرستان و ۶۶ بیمارستان، تخت های جدید روانپزشکی افتتاح می شود و یکی از مهمترین ویژگی های این تخت ها، این است که در زیر مجموعه بیمارستانهای عمومی کشور ایجاد شده اند تا ضمن کاهش بار منفی حضور بیماران در مراکز خاص نگهداری بیماران مزمن روان، آنها بتوانند از سایر امکانات مراقبتی سلامت بهره کافی و وافی را ببرند.
امید است که توسعه زیرساخت های حوزه روانپزشکی و حمایت های مادی و معنوی از بیماران مزمن روان، در دولت های آینده با مشارکت و همراهی مجلس شورای اسلامی در دستور کار قرار گیرد تا مظلوم ترین بیماران، به خدماتی شایسته دسترسی داشته باشند.
