کد خبر: ۱۳۶۷۷۵
تاریخ انتشار: ۰۰:۵۹ - ۱۴ دی ۱۳۹۵ - 2017January 03
ضددردهای نامبرده در اغلب ترکیبات دارویی موجود در بازار برای کنترل علائم سرماخوردگی و آنفلوانزا موجود هستند، اما در واقع جایگاه ضددردها در درمان سرماخوردگی و آنفلوانزا مورد تردید است.
 شفا آنلاین: ضددردهایی نظیر آسپیرین، استامینوفن و ایبوپروفن به‌طور گسترده برای کنترل علائم معمول سرماخوردگی و آنفلوانزا از جمله تب، گلودرد، درد عضلانی، سردرد، درد سینوس‌ها، لرز و بی‌حالی عمومی تجویز می‌شوند. از مجموع 263 داروی ثبت شده در فهرست داروهای FDA برای درمان سرفه، سرماخوردگی و آنفلوانزا، 113 مورد بی‌نیاز از نسخه پزشک از داروخانه‌ها قابل تهیه هستند.

به گزارش شفا آنلاین:      ضددردهای نامبرده در اغلب ترکیبات دارویی موجود در بازار برای کنترل علائم سرماخوردگی و آنفلوانزا موجود هستند، اما در واقع جایگاه ضددردها در درمان سرماخوردگی و آنفلوانزا مورد تردید است. یک توضیح برای این وضعیت، کم بودن مطالعات انجام شده در زمینه اثربخشی و ایمنی ضددردها در درمان سرماخوردگی و آنفلوانزاست. مطالعات انجام شده روی مصرف ضددردهای غیرنسخه‌ای برای درمان درد و تب بسیار است؛ اما اطلاعات اختصاصی در مورد نقش ضددردها در کنترل علائم عفونت‌های فوقانی مجاری تنفسی نظیر سرماخوردگی و آنفلوانزا اندک‌اند.

       آسپیرین: سابقه یکصد ساله استفاده از آسپیرین در درمان عفونت‌های بخش فوقانی دستگاه تنفسی، منتهی به قبول آسپیرین و ضددردهای مشابه به‌عنوان درمانی موثر و بی‌خطر شده است؛ هرچند که مطالعات بالینی موجود در این زمینه چندان زیاد نیستند. دوز متداول آسپیرین در بزرگسالان 325 تا 1000 میلی‌گرم هر 4 تا 6 ساعت و حداکثر دوز مجاز برای مصرف آسپیرین در شبانه‌روز 4 هزار میلی‌گرم است. اغلب مطالعات موجود در مورد اثربخشی آسپیرین در درمان گلودرد ناشی از عفونت‌های بخش فوقانی مجاری تنفسی است. 2 مطالعه انجام شده توسط اسچاچتل (Schachtel) و همکاران، نشان داده‌اند که آسپیرین در مقایسه با دارونما در درمان گلودرد ناشی از عفونت‌های تنفسی فوقانی ارجح است. دوز آسپیرین تجویز شده در این مطالعات 650 تا 800 میلی‌گرم بوده است. کلیه بیماران شرکت یافته در این مطالعات،از گلودرد شدید شکایت داشتند. کشت گلوی گرفته شده از حلق 13 نفر از 150 بیمار شرکت‌کننده در این مطالعات برای استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A مثبت بود؛ اما شدت گلودرد آنها ارتباطی با عامل عفونی فارنژیت نداشت. در یک مطالعه دوسوکور انجام شده روی 279 بیمار مبتلا به گلودرد ناشی از عفونت تنفسی فوقانی، تک دوز 800 میلی‌گرم آسپیرین در مقایسه با دارونما در درمان گلودرد ارجح بود. در این مطالعه علاوه بر گلودرد، سایر شکایت‌های بیماران نیز به میزان قابل‌توجهی کاهش یافتند. در 38 درصد از بیماران سرماخورده به دنبال مصرف آسپیرین از سردرد و 38 درصد از آنان از درد عضلانی‌شان کاسته شد. در این مطالعات گلودرد به‌عنوان نمونه درد حاد با شدت خفیف تا متوسط در نظر گرفته شده است. اثربخشی آسپیرین در کودکان زیر 16 سال به‌دلیل خطر ابتلا به سندرم ری مورد مطالعه قرار نگرفته است.

       استامینوفن: دوز مجاز استامینوفن در بزرگسالان 325 تا هزار میلی‌گرم هر 4 تا 6 ساعت یکبار است و دوز مصرفی روزانه نباید از 4 هزار میلی‌گرم در روز تجاوز کند. هرچند که ضددردهای متعددی پس از استامینوفن به بازار آمدند، اما هنوز هم این دارو به‌عنوان یکی از پرمصرف‌ترین داروهای ضددرد و ضدتب تجویز می‌شود. برای بسیاری از پزشکان استامینوفن خط اول درمان درد و کنترل تب در گروه‌های مختلف بیماران از کودکان گرفته تا زنان باردار و سالمندان مبتلا به استئوارتریت محسوب می‌شود. به اعتقاد برخی از متخصصان، بهتر است در خط اول درمان تب در نوزادان و کودکان ایبوپروفن جایگزین استامینوفن شود. در مطالعات بالینی گسترده‌ای استامینوفن در محدوده دوز 650 تا 1300 میلی‌گرم در درمان دردهای خفیف تا متوسط نظیر سردرد، درد دندان، دیسمنوره و انواع مختلف دردهای پس از جراحی موثر شناخته شده است. همچنین استامینوفن در درمان علائم گلودرد و تب ناشی از عفونت‌های تنفسی فوقانی موثر است. استامینوفن در مقایسه با آسپیرین در درمان درد و تب نوزادان و کودکان ارجح است.

       ایبوپروفن: این دارو در درمان درد و تب در کودکان به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مطالعات متعدد اثربخشی آن با پاراستامول مقایسه شده است. در یک مطالعه دوسوکور دوز 20 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در شبانه روز سوسپانسیون ایبوپروفن در مقایسه با 50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در شبانه روز استامینوفن در درمان تب کودکان 2 تا 12 سال موثر شناخته و به خوبی تحمل شد. در یک مطالعه گسترده روی 1705 بیمار مشاهده شد که در دوزهای معمول برای داروهای سرماخوردگی، ایبوپروفن بهتر از آسپیرین تحمل می‌شود.

       ایبوپروفن سابقه کوتاهی در درمان عفونت‌های تنفسی فوقانی دارد اما همین مدت زمان نه‌چندان طولانی، اثربخشی مطلوب آن را در مونوتراپی یا ترکیب درمانی با سودوافدرین در بزرگسالان و کودکان نشان داده است. محدوده دوز درمانی ایبوپروفن در بزرگسالان 200 تا 400 میلی‌گرم هر 4 تا 6 ساعت یکبار تا حداکثر 1200 میلی‌گرم در روز است. در یک مطالعه بالینی روی 80 بیمار مبتلا به عفونت تنفسی فوقانی، 400 میلی‌گرم ایبوپروفن 3 بار در روز به میزان قابل‌توجهی از شدت سردرد، گوش‌درد، دردهای عضلانی و مفصلی و تب کاست.سپید
منبع: US.Pharmacist
نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: