به گزارش شفا آنلاین، سید حامد موسوی درباره مزاج از دیدگاه طب سنتی اظهار داشت: برآیند مزاج‌های تمام اعضاء بدن از گرم و سردی یا تری و خشکی, مزاج گفته می‌شود.

وی افزود: مزاج جبلی یا ارثی، مزاجی است که انسانها بدون اینکه مبتلا به بیماری خاصی باشند، به آن مبتلا می‌شوند؛ مزاج عضوی به این معنی است که هر عضوی از اعضا بدن مزاج خاصی دارد مثلا استخوان دارای طبیعتی سرد و خشک‌, پوست دارای طبیعتی معتدل و کبد گرم و تر است.

این دستیار تخصصی طبب سنتی ایران خاطرنشان کرد: مزاج بیماری، مزاجی است که به علت اسباب مختلف دچار عدم تعادل از مزاج عضوی و ارثی می‌شود.

موسوی تصریح کرد: در طبیعت هم، مزاج به وفور مشاهده می‌شود؛ تابستان گرم و خشک، زمستان سرد و تر و پاییز سرد و خشک و بهار معتدل یا گرم و تر, چدن مزاجش سرد و خشک, فولاد رطوبت بیشتری نسبت به چدن دارد به همین علت فولاد در برابر کشش مقاوم و چدن شکننده است.

وی یادآور شد: مزاج گرم و تر یا به اصطلاح دموی، افرادی هستند درشت اندام، با روابط عمومی بالا, مزاج گرم و خشک یا صفراوی افرادی لاغر و گرمایی هستند, رنگ صورتشان به‌زردی می‌زند, دهان خشک و تشنگی شدید دارند و از احساس تهوع صبحگاهی رنج می‌برند.

این دستیار تخصصی طب سنتی ایران متذکر شد: مزاج سرد و خشک‌، افراد نحیف و با رنگ روی تیره که خلوت‌گزین هستند و خواب بد و هولناک می‌بینند و این افراد ریزه‌خواری دارند و به سرعت گرسنه می‌شوند؛ مزاج سرد و تر, افرادی با بدن سفید و سرد، با چاقی و توده‌های چربی، افراد صبور و پرخواب هستند.

موسوی یادآور شد: این مزاج‌های طبیعی یا جبلی هستند البته ممکن است یک بیمار با مزاج گرم و خشک، بیماری سرد و تر بگیرد و بالعکس؛ این شرایط در مواردی ایجاد می‌شد که فرد، اصول ضروری حیات مانند خوردن و آشامیدن و ... را رعایت نکند.