مزوتلیوما و جراحی حفظ کننده ریه

شفا آنلاین: یک گروه از این بیماران، شانس بقای بیشتر از 7 سال داشتند. آن گروه از مبتلایان به مزوتلیوما که تحت درمان با شیمی‌درمانی تنها قرار می‌گیرند (استاندارد درمان)، به‌طور متوسط 12 تا 18 ماه زندگی می‌کنند.   روش جراحی که طی آن بافت ریه‌ها حفظ می‌شود، در شرایطی که با درمان‌های دیگر همراه باشد، شانس بقای مبتلایان به نوع نادر و کشنده بدخیمی مزوتلیوما را افزایش می‌دهد

به گزارش شفا آنلاین:در 73 بیمار مبتلا به مزوتلیومای پیشرفته به دنبال درمان با جراحی حفظ کننده ریه، متوسط شانس بقای آنها 3 سال ثبت شد. یک گروه از این بیماران، شانس بقای بیشتر از 7 سال داشتند. آن گروه از مبتلایان به مزوتلیوما که تحت درمان با شیمی‌درمانی تنها قرار می‌گیرند (استاندارد درمان)، به‌طور متوسط 12 تا 18 ماه زندگی می‌کنند. شرکت‌کنندگان در مطالعه جراحی حفظ کننده ریه به همراه یک درمان دیگر، با نام درمان فوتودینامیک (استفاده از نور برای انهدام سلول‌های سرطانی) را تجربه کردند. 92 درصد از بیماران این گروه، شیمی‌درمانی را نیز دریافت کردند. داوطلبان شرکت در این مطالعه، شانس بقای به مراتب بیشتری داشتند.

       فریدبرگ، سرپرست مرکز تحقیق و درمان انکولوژی توراسیک و مزوتلیومای دانشگاه مریلند می‌گوید: «وقتی که کل ریه را برمی‌داریم، کیفیت زندگی بیماران خیلی متفاوت خواهد بود. به دلایل متعدد، جراحی حفظ کننده ریه، مهم‌ترین جراحی حمایتی است. زیرا تغییر بسیار اندکی در خطر پیشرفت مزوتلیوما ایجاد می‌کند. به علاوه، بیشتر این بیماران سالمند هستند؛ بنابراین شرایط و کیفیت زندگی آنان نیز باید در نظر گرفته شود.»

       طبق اعلام انجمن سرطان آمریکا، سالانه در حدود 3 هزار آمریکایی با تشخیص مزوتلیوما مواجه می‌شوند. تعداد قابل‌توجهی از این افراد به‌دلیل شغل خود با ذرات آزبست تماس داشته‌اند. این ذرات در عایق‌های ساختمانی و کفپوش‌ها به کار می‌روند و ممکن است ناخواسته وارد دستگاه تنفس یا گوارش افراد شده و روی ریه‌ها، معده یا سایر مناطق بدن بنشینند. البته طبق اعلام مرکز ملی سرطان آمریکا، معمولا دهه‌ها طول می‌کشد تا این ذرات فرد را به مزوتلیوما مبتلا کنند.

فریدبرگ و گروه همراه، جراحی‌های حفظ کننده ریه را روی شرکت‌کنندگان در مطالعه بین سال‌های 2005 و 2013 میلادی انجام دادند. مطالعه نشان داد که در کل، متوسط شانس بقا، 35 ماه بود اما در 19 بیمار که بدخیمی به ریه‌های آنها گسترش نیافته بود، شانس بقا 2 برابر (3/7 سال) بود. بیشتر بیماران شرکت‌کننده در مطالعه به بیماری در مرحله 3 یا 4 مبتلا بودند. به‌طور معمول، فقط در حدود 15 تا 20 درصد از مبتلایان به مزوتلیوما تحت درمان جراحی قرار می‌گیرند که در اکثریت موارد با برداشتن کامل ریه، دیافراگم و کیسه اطراف قلب همراه است.

فریدبرگ معتقد است که بین 20 و 40 درصد از مبتلایان به مزوتلیومای پلور ممکن است برای جراحی حفاظت کننده ریه مناسب باشند. وی توضیح می‌دهد که این جراحی تمام آثار بر جای مانده از بدخیمی را برمی‌دارد. به دنبال این جراحی، خطر مرگ طی 90 روز پس از جراحی کمتر است. مزوتلیوما، یکی از کشنده‌ترین انواع بدخیمی محسوب می‌شود و نیاز به درمان‌های جدید و مبتکرانه در این عرصه به شدت محسوس است.سپید