به گزارش شفا آنلاین، پیشتر محققان بر این باور بودند که دویدن علاوه بر داشتن مزایایی مانند کاهش وزن، بهبود شرایط قلب و عروق و تنفس و کاهش خطر ابتلا به سرطان، دارای عوارض مضری برای زانوها و مفاصل است.
اما در این پژوهش جدید آنها به نتیجه‌ای خلاف نتایج پیشین رسیدند.
در این پژوهش که در مقیاس کوچک انجام شد، محققان مایع سینوویال از مفصل زانوی شش نفر از افراد سالم بین سنین 8 تا 35 سال را قبل و بعد از دویدن گرفتند.
مایع سینوویال(Synovial fluid) مایعی شفاف، به رنگ زرد کم رنگ است که توسط سلول‌های غشاء سینوویال در مفاصل سینوویال ترشح می‌گردد. این مایع که تجزیه شده پلاسما است، دارای خاصیت چسبندگی بوده و حاوی پروتئین و اسید هیالورونیک است.
آنها دو نشانگر التهاب به نام‌های GM-CSF و را IL-15 که سیتوکین نام دارند، بررسی کردند.
سیتوکین‌ها دسته‌ای از مولکول‌های پروتئینی محلول در آب هستند که از سلول‌های گوناگون و بیشتر در پاسخ به یک تحریک ترشح می‌شوند و وظیفه انتقال پیام بین سلول‌ها را برعهده دارند.
برخی سیتوکین‌ها دارای خواص ضدالتهابی هستند اما دو نمونه‌ای که در این پژوهش بررسی شدند، باعث التهاب در بدن می‌شوند.
پس از اینکه شرکت‌کنندگان به مدت 30 دقیقه دویدند، محققان دریافتند که سطح GM-CSF و IL-15 در مایع سینوویال کاهش یافته، به این معنی که پاسخ التهابی در این ناحیه کاهش یافته است.
محققان در این پژوهش دریافتند که دویدن اثرات مفیدی بر مشکلات مفصلی زانو داشته و می‌تواند مشکلات دژنراتیو مانند آرتروز را به تاخیر بیاندازد.
پژوهش‌های پیشین نشان دهنده این بود که دوندگان ماراتن بیشتر از افراد دیگر در معرض ابتلا به آرتروز هستند اما در این پژوهش جدید، خلاف این امر ثابت شد و مشخص شد که ورزش می‌تواند مانند یک دارو عمل کند.
