نسخه استاتین را برای چه کسانی بنویسیم؟

 شفا آنلاین: توصیه‌های نهایی اخیر، همخوانی زیادی با پیش‌نویس این توصیه‌ها دارد که در سال 2015 منتشر شده بودند

به گزارش شفا آنلاین: این راهنمای‌بالینی، به‌روز شده توصیه‌های سال 2008 است، اما در سال 2008، استفاده از استاتین‌ها برای پیشگیری اولیه از بیماری قلبی‌عروقی به این گستردگی توصیه نشده بود.

نکات اصلی را که در این راهنمای‌بالینی‌ آمده، می‌توان به صورت زیر خلاصه کرد:
        استاتین‌ها با دوز کم تا متوسط در بزرگسالان 40 تا 75 سال که سابقه‌ای از بیماری قلبی‌عروقی ندارند، اما با یک مورد یا تعداد بیشتری از عوامل خطر بیماری قلبی‌عروقی دست به گریبان هستند (مانند دیس‌لیپیدمی، دیابت، هیپرتانسیون، یا مصرف دخانیات) و با خطر 10 درصدی یا بیشتر برای ابتلا به یک حادثه بیماری قلبی‌عروقی طی 10 سال آینده مواجه هستند (انفارکتوس میوکارد یا استروک)، تجویز شود. (B recommendation) پس از صحبت با بیمار، پزشک باید به‌طور انتخابی استفاده از استاتین‌های با دوز کم تا متوسط را به بزرگسالان 40 تا 75 سال که سابقه‌ای از بیماری قلبی‌عروقی ندارند، اما با یک مورد یا تعداد بیشتری از عوامل خطر بیماری قلبی‌عروقی دست به گریبان هستند و با خطر 5/7 تا 10 درصدی برای ابتلا به یک حادثه بیماری قلبی‌عروقی طی 10 سال آینده مواجه هستند، پیشنهاد کند. (C recommendation) شواهد کنونی نمی‌توانند در مورد مزایا و خطرات آغاز تجویز استاتین‌ها در بزرگسالان 76 سال و بالاتر نظر قطعی بدهند. (I recommendation) در این راهنمای‌بالینی به پزشکان توصیه شده تا با استفاده از معادلات کوهورت مخلوط که توسط کالج کاردیولوژی آمریکا / انجمن قلب آمریکا ابداع شده، خطر 10 ساله بیماری قلبی‌عروقی را در بیمار خود تعیین کنند.

       توصیه‌های جدید برای بیمارانی که در معرض خطر بسیار بالا هستند، قابل استفاده نیستند، مانند افرادی که سابقه خانوادگی هیپرکلسترولمی داشته یا افرادی که سطح LDL آنها بیشتر از 190 میلی‌گرم در دسی‌لیتر گزارش شده است.

       در سلسله مقالاتی که در این زمینه منتشر شده، متخصصان به مقایسه و اولویت بندی توصیه‌های جدید پرداخته‌اند و به سوالات موجود در این زمینه پاسخ گفته‌اند. پاسخ‌هایی که در این زمینه داده شده، نشان می‌دهد مصرف استاتین‌ها برای پیشگیری از بیماری قلبی‌عروقی یکی از مباحث چالش‌برانگیز بوده و تاکید بر تداوم شکاف در پایه شواهد دارند.

       اینگونه شکاف‌ها منجر به پیدایش 4 مجموعه متفاوت از توصیه‌های اصلی در مورد تجویز استاتین‌ها شده است. تفاوت‌هایی که میان این مجموعه توصیه‌های مختلف دیده می‌شود، ناشی از اهداف درمانی توصیه شده در زمینه LDL و حدآستانه‌ای است که برای آغاز درمان توصیه شده است. علت این اختلاف هم فقدان شواهد کافی در این زمینه است. شکاف‌های تحقیقاتی در مورد مزایای استاتین‌ها در پیشگیری از بیماری قلبی‌عروقی نیز همواره وجود دارد و دیده می‌شود.

       البته بعضی دیگر از محققان ایرادهایی را به این توصیه‌های جدید وارد کرده و معتقدند شواهد موجود برای درمان افراد بدون علامت با استاتین‌ها، به نظر نمی‌رسد این شایستگی را داشته باشند که درجه B یا حتی C توصیه‌ها را کسب کنند. آنها برای اثبات ادعای خود به شواهدی اشاره دارند که به خطرات احتمالی استاتین‌ها می‌پردازند. بعضی از کارآزمایی‌هایی که از نتایج آنها برای نگارش توصیه‌ها استفاده شده، با حمایت کمپانی‌های دارویی انجام شده‌اند و ممکن است مزایای درمان با استاتین‌ها را بیشتر از آنچه واقعیت دارد، و مضرات را کمتر از آنچه دیده می‌شود، نشان داده باشند. دیگر مطالعات نیز هیچ گزارشی در مورد زیان‌های شایع مصرف استاتین‌ها که بر کیفیت زندگی بیماران تاثیر می‌گذارد، مانند دردهای عضلانی و ضعف، منتشر نکرده‌اند. بعضی مطالعات نیز افزایش خطر اختلال عملکرد شناختی و دیابت را گزارش داده‌اند، خصوصا در افراد مسن‌تر.

       از آنجا که پروسه آترواسکلروز طی چنددهه رخ می‌دهد، ارزیابی خطر طولانی‌مدت به جای خطر 10 ساله در بزرگسالان جوان‌تر، ممکن است افرادی را شناسایی کند از آغاز زودتر درمان یا درمان با شدت بیشتر منفعت ببرند. هرچند باید در این زمینه تحقیقات بیشتری انجام شود تا خطرهای تجمعی و مزایای درمان طولانی‌مدت با استاتین‌ها در افراد کمتر از 40 سال تبیین شود.

       آنها همچنین دیگر شکاف‌های مهم علمی را متذکر می‌شوند، از جمله اطلاعات کافی از افراد 40 تا 75 سال و افراد بالای 75 سال که بیشترین منفعت را از درمان به دست می‌آورند.

       البته محققان در این راهنمای‌بالینی به صراحت معتقدند که قطع استاتین‌تراپی در بیمار 75 ساله‌ای که وارد 76 سال می‌شود، ضروری نیست.

       آنچه در این راهنمای‌بالینی مهم است، آنکه شناسایی دیس‌لیپیدمی و محاسبه خطر 10 ساله حوادث قلبی‌عروقی به غربالگری جهانی لیپیدها در بزرگسالان 40 تا 75 سال نیاز دارد. تعریف دیس‌لیپیدمی مورد قبول نیز سطح LDL-C بیشتر از 130 میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا سطح HDL-C کمتر از 40 میلی‌گرم در دسی‌لیتر است. بسیاری از شرکت کنندگانی که در کارآزمایی‌ها حضور یافته بودند، سطح LDL-C 130 تا 190 میلی‌گرم در دسی‌لیتر داشته یا برای آنها تشخیص دیابت گذاشته شده بود. پرفشاری خون و استعمال دخانیات نیز بین این افراد شایع بود. از سوی دیگر، افرادی که سطح LDL-C آنها بیشتر از 190 میلی‌گرم در دسی‌لیتر بود، اغلب از مطالعه کنار گذاشته شدند، زیرا اگر به‌طور تصادفی در گروه پلاسبو قرار می‌گرفتند، از نظر اخلاقی و ایمنی بیمار درست نبود. بنابراین، به کارگیری این توصیه‌ها برای افرادی که با سطوح بسیار بالای کلسترول مواجه هستند یا مبتلا به هیپرکلسترولمی فامیلیال هستند، مناسب نیست.

       هرچند استفاده از استاتین‌ها ممکن است برای پیشگیری اولیه از حوادث قلبی‌‌عروقی در بعضی از بزرگسالان با خطر 10 ساله حوادث قلبی‌‌عروقی کمتر از 10 درصد مناسب باشد، به دلیل احتمال کمتر بیماری و عدم قطعیت در پیش بینی خطر فردی احتمال سود کوچکتر است.

پزشکان ممکن است استفاده از دوزهای کم تا متوسط استاتین‌ها را به بعضی از بزرگسالان بدون سابقه بیماری قلبی‌عروقی پیشنهاد دهند. این افراد باید شامل تمامی معیارهای زیر باشند:
1) سن 40 تا 75 سال، 2) یک مورد یا تعداد بیشتری از عوامل خطر بیماری قلبی‌عروقی داشته باشند، 3) خطر

10 ساله حوادث قلبی‌عروقی در آنها 5/7 تا 10 درصد باشد.سپید
منبع: Medscape گسالا