مدیرکل دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت میگوید در آخرین گزارش سازمان فائو اعلامشده است که در حال حاضر ناامنی غذایی در ایران کمتر از پنج درصد برآورد میشود و در کشور مشکلی ازلحاظ امنیت غذایی نداریم، یعنی ما کشوری نیستیم که قحطی و گرسنگی داشته باشید.
شفا آنلاین:زهرا عبدالهی میگوید حتی در طول دو
دهه گذشته نیز روی مسئله سوءتغذیه کارشده و ۷۵ درصد آن کنترلشده و درواقع
مشکل اصلی ما بیش خواری و چاقی، بد خوری و دریافت انرژی بیشازاندازه است.
به گزارش
شفا آنلاین:به نقل از سپید مدیرکل
دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت میگوید استانهای محروم و کم
برخوردار، ازلحاظ امنیت غذایی مشکلات بیشتری داشته و در استانهای جنوبی
این مشکلات بیشتر است.
وزارت
بهداشت نیز در استانهای کم برخوردار، در راستای رفع کمبودهای تغذیهای،
با یک برنامه عملیاتی و بین بخشی که در قالب سند ملی تغذیه و امنیت غذایی
که به تصویب شورای عالی سلامت و امنیت غذایی رسیده، برنامههای خاصی را در
نظر گرفته است.
سازمان
ملل در سال ۱۹۸۶، امنیت غذایی را دسترسی همه مردم به غذای کافی در تمام
اوقات برای داشتن یک جسم سالم تعریف میکند. طبق این تعریف موجود بودن غذا،
دسترسی به غذا و پایداری در دریافت غذا سه عنصر اصلی هستند.
درآمد خانوار از عوامل مهم در تامین امنیت غذایی در یک نظام اجتماعی است.
عامل مهم دیگر در تامین امنیت غذایی جامعه، ذائقه و دانش تغذیهای
خانوادهها در نحوه تخصیص بودجه برای تهیه بهترین نوع غذای در دسترس و
چگونگی تقسیم غذا در خانواده است.
امنیت غدایی زمانی تامین میشود که سرانه سبد غذایی خانواده به صورت صحیح
انتخاب و تهیه شود، برای افراد خانواده کافی و به صورت صحیح طبخ شود تا
عناصر و مواد غذایی سالم و صحیح به سلولها و اندامهای بدن برسد.
غذای سالم در ضریب ناامنی غذایی در نظر گرفته نمیشود
جلالالدین
میرزای رزاز، رئیس انجمن تغذیه ایران در گفتوگو با «سپید» با بیان اینکه
بر اساس توافقهای بینالمللی که صورت گرفته است بنا است امنیت غذایی برای
همه مردم دنیا فراهمشده باشد، میگوید: «در تمام اوقات سال مردم باید
بتوانند به مواد غذایی دسترسی داشته باشند. باید مردم درآمد کافی برای خرید
غذا را داشته باشند و این وظیفه دولتها است که غذای سالم را برای مردم
فراهم کند. همچنین باید شرایط لازم برای غذایی که توانایی خرید آن را
داشته و در دسترس آنها نیز قرار دارد فراهم شود. افرادی هستند که به دلیل
بیماریها و مشکلات گوارشی امکان استفاده مواد غذایی را ندارند.»
رزاز
با تاکید بر اینکه امنیت غذایی در مباحث توسعه یکی از دغدغههای دولتها
است، میگوید: «در رابطه با بدخوری باید آگاهیرسانی صورت گرفته و فرهنگ
سازی شود. در کشورهای اروپایی حتی در سنین قبل از مدرسه در زمینه تغذیه
فرهنگ سازی میکنند. نباید این گونه باشد که وقتی با بیماریها رو به رو
شدیم به دنبال راه حل باشیم. باید فرهنگ سازی را پیش از دبستان آغاز کنیم.
در ایران در مراکز شهری ما کمتر با این مسئله روبه رو هستیم اما در
حاشیهها درصدی از عدم امنیت غذایی وجود دارد. و در درصدهای عدم امنیت
غذایی که اعلام میشود «غذای سالم» دیده نمیشود. اگر بخواهیم آن پارامتر
را هم در نظر بگیریم، وضعیت نگرانکنندهای را شاهد خواهیم بود. تمام
آمارهایی که اعلام میشود با این فرض است که غذای سالم در دسترس است. اگر
بخواهیم به این مسئله توجه کنیم که لبنیات، سوسیس، کالباس، سبزیجات، آب
خوردن و.. چه کیفیتی دارد، ممکن است دیگر آمارهای ما رضایتبخش نباشد. در
شهرهایی مانند ایرانشهر که وزارت بهداشت بنا دارد کار تحقیقاتی انجام دهد
بیشتر سوء تغذیه و عدم دسترسی کافی به مواد غذایی به لحاظ اقتصادی مطرح
است.»
آموزشرکن اصلی را در تغذیه دارد
جلالالدین
میرزای رزاز بابیان اینکه نباید اینگونه باشد که اجازه بدهیم با بیماری
روبهرو شویم و آنگاه به سراغ درمان برویم، میگوید: «مدینه فاضله این است
که آموزش رکن اصلی را بازی کند.
در حوزه سلامت بحثها به سمت درمان شیب پیداکرده بود، یعنی اجازه میدادیم
هر اتفاقی رخ دهد و پسازآن افراد بیمارستانها مراجعه کنند و به این
منظور هزینههای چند هزار میلیاردی نیز پرداخته میشد مانند طرح تحول نظام
سلامت. که در این طرح بهداشت و پیشگیری مغفول مانده بود.
خوشبختانه
در یک سال گذشته رویکرد پیشگیری نیز موردتوجه قرارگرفته است. تغذیه در امر
بیماریهای غیر واگیر مانند دیابت، چاقی، فشارخون، سرطان و...نقش اساسی
دارد. آمار میگوید اگر تغذیه اصلاح شود 60 الی 80 درصد بار بیماری کم
میشود.»
وی
ادامه میدهد: «در حوزه مسائل اقتصادی وظیفه دولتها است که به گروههای
کم برخوردار که مشکلات اقتصادی دارند، بایدسوبسیدهایی بدهد. بستههای کمکی و
حمایتی غذایی باید به افرادی که پایه درآمدی ضعیفی دارند، تعلق بگیرد تا
امنیت غذایی آنها تامین شود.»
رئیس انجمن تغذیه ایران با تاکید بر اینکه تامین غذای سالم از جمله وظایف دولتها است، میگوید:
«
بررسی سالم بودن یا نبودن مواد غذایی که در پایان در اختیار مردم قرار
میگیرد بر عهده مردم نیست. مردم با اعتماد بر اینکه دولتهای آنها بر
تولید مواد غذایی نظارت دارد، مواد غذایی را خریداری میکنند. بررسی کردن
اینکه مواد غذایی خریداری شده از سلامت برخودار است در توان مردم نیست،
بلکه این وظایفه دولتها است که باید غذای سالم را برای مردم تهیه کرده و
بر تولیدات مواد غذایی باید نظارت داشته باشند.»