تایید آتزولیزوماب برای NSCLC متاستاتیک مقاوم

شفا آنلاین:آتزولیزوماب نخستین بار در 16 می 2016 برای درمان بیماران مبتلا به کارسینومای اوروتلیال متاستاتیک یا پیشرفته موضعی که در طول یا به دنبال کموتراپی با داروهای با پایه پلاتینوم، بیماری‌شان پیشرفت می‌کرد، تائید شد.

به گزارش شفا آنلاین:تائیدیه جدید، مجور تجویز آتزولیزوماب برای درمان بیماران مبتلا به NSCLC که علیرغم درمان با کموتراپی با پایه پلاتینوم، بیماری آنها پیشرفت کرده و همچنین بیمارانی که تومورهایشان پناهگاه موتاسیون‌های EGFR یا ALK بوده و علیرغم درمان با درمان‌های بیولوژیک هدفمند مورد تائید FDA، باز بیماری پیشرفت می‌کند، است.

آتزولیزوماب یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که به PD-L1 روی سلول‌های تومور و سلول‌های ایمنی نفوذکننده به تومور باند شده، و به این ترتیب، باعث فعال شدن فعالیت آنتی‌تومور T-cel- می‌شود.
سازمان غذا و دارو تائیدیه جدید خود را براساس یافته‌های کارآزمایی‌های بالینی تصادفی سازی شده phase III OAK و phase II POPLAR منتشر کرد.

 در این دو کارآزمایی مشخص شد به میانه بقای کلی بیماران درمان شده با آتزولیزوماب، در مقایسه با بیماران درمان شده با کموتراپی docetaxel، 2/4 ماه افزوده می‌شود (8/13 ماه در مقابل 6/9 ماه)، نسبت خطر: 74/0. شرکت کنندگان در مطالعه OAK، بیماران با وضعیت‌های مختلف PD-L1 و NSCLC اسکوآموس و غیراسکوآموس بود.

به نظر می‌رسد تائید Tecentriq قدم مهم دیگری است که برای بیماران مبتلا به سرطان ریه برداشته شده و تعداد داروهای در دسترس آنها را افزایش می‌دهد.

براساس اطلاعیه کمپانی تولیدکننده، 7 کارآزمایی فاز 3 برای بررسی مونوتراپی خط اول Tecentriq یا درمان ترکیبی در درمان سرطان ریه در حال انجام و بررسی هستند.
پیش از تجویز این دارو، باید از بیماران سوال شود که آیا از داروهای بدون نیاز به نسخه یا داروهای تجویزی، ویتامین‌ها یا مکمل‌های گیاهی استفاده می‌کنند یا خیر. از این بیماران همچنین باید در مورد سابقه لوپوس، پیوند عضو، میاستنی گراویس یا سندرم گیلن‌باره سوال کرد یا اینکه آیا در حال حاضر به دلیل ابتلا به عفونت، تحت درمان قرار دارند یا خیر.
عوارض جانبی جدی مرتبط با آتزولیزوماب شامل، پنومونیت، هپاتیت، کولیت، نوروپاتی، مننژیت، انسفالیت، یووئیت، عفونت‌های شدید و واکنش‌های تزریق، همچنین مشکلات غدد هومورنی که پانکراس، غده هیپوفیز، تیروئید و غدد آدرنال را متاثر می‌کنند.
شایع‌ترین عارضه جانبی عبارتند از خستگی، کاهش اشتها، تنگی‌ نفس، تهوع و یبوست.
بیمارانی که دچار عوارض جانبی می‌شوند، باید با کورتیوکواستروئیدها یا داروهای جایگزینی هورمون درمان شده و درمان با آتزولیزوماب، در بیمارانی که دچار عوارض شدید می‌شوند، به تاخیر افتاده یا قطع شود.
منبع: Cancer Network