شفا آنلاین:اين کمبود ساختار اسفنجي باعث می‌شود استخوانهای ما سبک‌تر بوده و
البته شکننده‌تر باشند و بيشتر در معرض پوکي استخوان قرار بگيرند. به گزارش شفا آنلاین:اما به نظر نمی‌رسد استخوانهای ضعیف‌تر و شکننده‌تر استراتژي تکاملي مناسبي باشند، پس اين اتفاق چرا رخ‌داده است؟
دو مقاله چاپ‌شده در Proceedings of the National Academy of Sciences توضيحي براي اين مسئله پيشنهاد می‌کنند.
در نخستين مقاله نويسنده استخوانهای شامپانزه‌های امروزي، يکي از قدیمی‌ترین اجداد انسان امروزي يا Australopithecus africanus (آسترالوپيتکوس آفريکانوس)، نئاندرتال ها، انسان‌های هوشمند اوليه (early Homo sapiens)و انسان‌های مدرن امروزي را باهم مقايسه کرده است. اين مقايسه نشان داده که همه موارد مورد مقايسه حتي انسان‌های مدرن اوليه استخوانهای چگال تري نسبت به انسان امروزي دارند. «حبيبه چيچير» نويسنده و محقق ارشد اين مقاله عامل کليدي در تغيير چگالي و بافت استخوان انسان مدرن را سبک زندگي ساکن و کم‌تحرک انسان امروزي می‌داند.
انسان امروزي تمرین‌هایی که باعث استحکام استخوان‌هایش می‌شده را انجام نمی‌دهد، استخوان ضعیف‌تر هزینه‌ای است که ما به خطر دست کشيدن از ساعت‌ها تعقيب و گريز و جستجو براي به دست آوردن غذا پرداخته‌ایم و به‌جایش یکجانشین و کشاورز شديم. مقاله دوم هم با مقايسه استخوان مفصل ران پيراميت ها اوليه، گونه‌های شکارچي-گرد آور اوليه و کشاورزان اوليه اين نظريه را تائيد می‌کند. اين بررسي نشان داده گونه‌های اوليه جنس هومو حتي انسان‌های هوشمند اوليه که شيوه زندگی‌شان بر مبناي شکار و گردآوري غذا بوده استخوان مفصل راني به قدرتمندي انواع میمون‌ها دارند درحالی‌که تأثیر یکجانشینی حتي در کشاورزان اوليه هم ديده می‌شود و آن‌ها استخوانهای کم‌چگالی تري دارند. مقاله نتیجه‌گیری کرده است که عدم ورزش شديد مثل عدم فشار تکاملي باعث استخوانهای سبک‌تر و ضعیف‌تر می‌شود و اگر می‌خواهید استخوانهای قدرتمندتری داشته باید ورزش‌هایی شبيه يک شکارچي را آغاز کنيد. بايد بدويد، پرت کنيد و بکشيد مانند آنچه در ورزش دوومیدانی رخ می‌دهد.
