بهترین حمایت از تولیدکننده، پرداخت به موقع مطالبات آنهاست.

شفا آنلاین:  این روزها بسیاری از آنها با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند و معتقدند که از آنها هیچ حمایتی نمی‌شود. در حالی که برخی از صاحب‌نظران می‌گویند که حمایت از تولید، تنها نه گفتن به کالای خارجی نیست.

به گزارش شفا آنلاین:به نقل از سپید علی عماری، عضو هیئت مدیره اتحادیه صادرکنندگان تجهیزات پزشکی  به برخی از چالش‌های تولیدکنندگان اشاره کرد و تاکید کرد: «بهترین حمایت از تولیدکننده، پرداخت به موقع مطالبات آنهاست.»

این روزها زمانی که صحبت از حمایت از تولیدکننده می‌شود، شنیده می‌شود که باید جلوی واردات را گرفت و حتی بسیاری از تولیدکنندگان نگران واردات هستند. نظر شما در این خصوص چیست؟
       در خصوص واردات، مسئله مهمی که وجود دارد این است که واردات از چه شرکت‌هایی باشد؟! اگر منظور از واردات، خرید از شرکت‌هایی است که گردش مالی‌شان در سال بین 20 تا 70 میلیون دلار است، همین ظرفیت در داخل وجود دارد و نیازی به واردات نیست. واردات باید از شرکت‌های صاحب R&D باشد. شرکت‌هایی که تنها هزینه‌های R&D آنها 150 یا 200 میلیون دلار است. البته برخی از تولیدکنندگان که کیفیت در دستور کارشان نیست و توجهی به آن ندارند، علاقه دارند که بگویند اصلا واردات وجود نداشته باشد. بنده بر این اعتقادم که نباید به صورت کامل جلوی واردات را گرفت بلکه واردات باید کنترل و هدایت شود. از سویی ورود این شرکت‌ها به کشور دو حسن دارد؛ اول اینکه ما را با وضعیت روز دنیا آشنا می‌کنند. اگر تولیدکننده در داخل کشور با این محصولات روبرو نشود، بالاخره در بازارهای خارجی و بین‌المللی با آنها رقابت خواهد کرد. دوم اینکه این محصولات نیازهای تخصصی کشور را پوشش می‌دهند. واقعیت این است که برخی از این محصولات، کالاهایی است که امروز در کشور نمی‌توان بلافاصله تولید کرد.

بهترین حمایتی که از تولیدکننده می‌توان کرد، چیست؟
       بهترین حمایتی که می‌توان از تولیدکننده داشت، این است که محصولاتشان را به صورت نقدی بخرند یا پولشان را به موقع پرداخت کنند. بودجه مناسبی را برای حمایت صادرات اختصاص بدهند. در حال حاضر معاونت فناوری ریاست جمهوری فعالیت‌هایی همانند نمایشگاه‌ها و CE شرکت‌ها را در حوزه صادرات انجام می‌دهد. می‌توانم بگویم که در حوزه صادرات حدود 30 شرکت خیلی خوب فعالیت دارند که می‌توانند سالی 20 تا 25 میلیون دلار صادرات در کشور را مدیریت کنند. حتی شرکت‌های تولیدی داریم که در بازارهای مشکل اروپایی، محصولات خود را می‌فروشند.

البته این روزها بیشترین حمایتی که از مسئولین می‌شنویم این است که اولویت را به کالای ایرانی می‌دهند و از مردم می‌خواهند که به کالای وارداتی نه بگویند.
       من فکر می‌کنم چالش‌هایی که امروزه تولیدکننده‌ها و واردکننده‌ها دارند، عمدتا تمرکز روی کیفیت است. عموما باید کالایی حمایت شود که دو مسئله داشته باشد: اول اینکه اصیل باشد و واقعا در داخل تولید شود. این مسئله موضوع مهمی است و بعضا دیده شده که تولیدکننده‌ها این ظرفیت را ندارند. دوم اینکه کیفیت آن بالا باشد زیرا حق مصرف‌کننده چه به عنوان بیمار و چه پزشک این است که کالای با کیفیت را استفاده کنند.

البته در کنار این مسئله پزشکان و مردم نیز باید بدانند که استفاده از کالای داخلی با کیفیت می‌تواند بسیاری از مشکلاتی کنونی کشور را حل کند. مسائل بزرگی از جمله اشتغال جوانان که در حال حاضر متخصصین خوبی در حوزه مهندسی وجود دارد که اگر این شرکت‌ها رونق بگیرند، ظرفیت جذب جوان‌های متخصص در فرایندهای شرکت‌های تجهیزات پزشکی وجود دارد.

بنابراین وزارت بهداشت باید استفاده از کالای باکیفیت را در دستور کار خود قرار دهد که این موضوع قابل انجام است. وزارت بهداشت اگر بتواند کالای داخلی را حمایت کند، طبعا از هر نظر برنده است. زیرا هم می‌تواند هزینه‌های خود را کاهش دهد و هم می‌تواند به توسعه تولید کمک کند. البته مهم‌تر از همه، بهبود فرایند صادرات است. وقتی کالا و تجهیزات ایرانی بتواند صادرات خوبی داشته باشد، پزشکی کشور نیز می‌تواند گسترده‌تر باشد. وقتی در خارج از کشور بیمارستانی کالاهایش ایرانی است یعنی توانسته‌ایم خدمات مهندسی خود را صادر کنیم و به همان نسبت میزان صادرات پزشک و متخصص و زمینه‌های درمانی می‌تواند برای ما خوب باشد.

با توجه به اینکه قیمت‌گذاری بازار تجهیزات پزشکی در دست دولت است و از سویی دولت نیز خریدار این بازار محسوب می‌شوند، بسیاری از تولیدکنندگان نسبت به قیمت‌گذاری گلایه دارند و معتقدند که قیمت‌گذاری مقرون به صرفه نیست.
       مقوله قیمت‌گذاری یک بحث اقتصادی است و ضرورت دارد که با دقت بالاتر از این حرف‌ها با آن برخورد کرد. اصولا اقتصاددان‌ها قیمت‌گذاری را تایید نمی‌کنند؛ منتها در خصوص کالاهای استراتژیک طبعا نظارت‌هایی وجود دارد. در کشور همیشه راحت‌ترین راه انتخاب می‌شود که همان کنترل بازار از راه قیمت‌گذاری است.

 در حالی که راه‌کارهای بهتری نیز وجود دارد. اقتصاددان‌ها در این خصوص بهتر می‌دانند. توازن بازار بر اساس ایجاد رقابت، ایجاد نیازهایی نهفته در بازار و ظرفیت‌های آن می‌تواند ما را در درازمدت از قیمت گذاری خارج کند

. البته باید در نظر گرفت که مباحث اقتصادی را باید در مکان و زمان خاص خود مورد بررسی قرار داد و صحبت‌های کلی‌ در این حوزه درست نیست.

باید دید که کشور در چه شرایطی بوده که آن تصمیم گرفته شده و چه نتیجه‌ای داشته است. در نظر بگیرید ایمپلنت ستون فقراتی که سال 88، 52 تا 03 میلیون توسط برخی از شرکت‌های وارداتی فروخته می‌شد، همان کالا این روزها 5 میلیون تومان فروخته می‌شود. پس متوجه می‌شویم که در آن دوران وزارت بهداشت چاره‌ای جز کنترل قیمت نداشته است. به نظر بنده در کوتاه مدت اقدام خوبی صورت گرفته اما به دلیل اینکه این روزها دنیا تغییر کرده و فضای بازتری ایجاد شده است. در این فضایی که کشور می‌تواند با دنیا تعامل کند، توجه دولت جلب می‌کنم به اینکه به جای واردات صرف انجام دهند، سراغ روش‌هایی بروند که در بسیاری از کشورهای دنیا موفق بوده است. در این دوره باید بتوان از سرمایه‌گذاری‌های بین‌المللی در داخل و حضور شرکت‌ها بین‌المللی بهترین استفاده را برای افزایش ظرفیت‌ها کشور کرد.