به گزارش شفا آنلاین:آلودگی صوتی به معنی وجود سطحی از صدا در محیط است که جهت ساکنان آن محیط ناراحتکننده باشد. در بیمارستانها، بخش ویژه، مکانی است که بیش از سایر بخشها می تواند تحت تاثیر سر و صدا قرار گرفته و از آن آسیب ببیند.
محققینی از دانشگاه علوم پزشکی گیلان، در این رابطه مطالعه ای را انجام داده اند که در آن میزان صدای موجود در بخشهای مراقبت ویژه مراکز آموزشی- درمانی شهر رشت مورد بررسی قرار گرفته است.
در بیمارستانها، بخش ویژه، مکانی است که بیش از سایر بخشها می تواند تحت تاثیر سر و صدا قرار گرفته و از آن آسیب ببیند.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، جامعه پژوهش شامل 7 بخشICU بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی گیلان در شهر رشت شامل بیمارستانهای( پورسینا، رازی، الزهرا، ولایت، امیرالمومنین و حشمت) بود. میزان صدا با دستگاه صداسنج به دو روش موضعی و محیطی اندازهگیری شد و سپس دادهها با استفاده از آمار توصیفی و با به کارگیری نرم افزارهای آماری مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.
نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که در روش موضعی بیشترین میانگین تراز معادل صدا (Laeq) در ایستگاه پرستاری (66.93 دسی بل)، تخت بیمار (62.16 دسیبل)، راهروی جنب درب (69.76 دسی بل) مربوط به آی سی یو جنرال بیمارستان رازی، ونتیلاتور (66.60 دسی بل) مربوط به آیسییو جراحی اعصاب بیمارستان پورسینا و راهروی ملاقاتی (63.60 دسی بل) مربوط به آیسییو ENT بیمارستان امیرالمومنین بود.
همچنین بر اساس نتایج حاصله، میزان تراز معادل صدا به روش محیطی در هر سه زمان مورد نظر دارای تفاوت معنیدار آماری بوده است. در این خصوص میانگین میزان صدا در بخشهای ICU در صبح بیشتر از عصر بود. به علاوه ارتباط معنیداری بین میانگین صدا و درصد اشغال تخت وجود داشت.
طبق بیان محققین که یافته های پژوهش خود را در قالب مقاله ای علمی پژوهشی در «مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان» به چاپ رسانده اند، این نتایج نشان می دهد که تراز معادل صدا (Laeq)در همه بخشهایICU نسبت به استانداردهای بینالمللی و سازمان حفاظت محیط زیست ایران بیشتر میباشد.
با توجه به این یافته ها، محققین توصیه نموده اند که جهت کاهش این حجم صدا، از برنامهریزی مناسب و مدیریت شده (تجهیزات سالم و سیستم تهویه مناسب، استفاده از مواد جاذب صوت در سقف و دیوار و...) استفاده شود و همچنین برای آگاهی کارکنان دورههای آموزشی مرتبط برگزار گردد.