شفا آنلاین:علیرغم اینکه خوابگردها بیشتر در معرض سردرد و میگرن هستند، هنگامی که در خواب هستند، درد را احساس نمی کنند. براساس یافته های مطالعات اخیر، این افراد حتی پس از جراحت هم با احساس درد از خواب بیدار نمی شوند. نتایج این مطالعه در مجله Sleep به چاپ رسیده است.
به گزارش شفا آنلاین:خوابگردی (somnambulism) قدم زدن و انجام دادن کارهایی به صورت نیمه‌خودکار در ضمن خواب است بی‌آنکه شخص در بیداری آنچه را انجام داده به یاد آورد. اصولاً خوابگردی منشا خانوادگی دارد و ارثی است. خوابگردی یکی از اختلالات خواب است که در رشته روان‌شناسی خواب مورد مطالعه و بررسی قرار می‌گیرد. در این حالت بدن بیدار و ذهن در خواب است. در این حالت ممکن است بیمار در خواب راه برود، بدود، لباس بپوشد، حمام یا ادرار کند، رانندگی کند، اشیاء را پرت کند، و حتی کسی را به قتل برساند. بر اساس برخی منابع آماری، هجده درصد جمعیت جهان خوابگرد هستند. آمار هم چنین نشان می‌دهد که ۱۶ درصد کودکان در ایالات متحده آمریکا، خوابگرد هستند. حدود ۸۷ درصد خوابگردان مرد هستند. بعضی خوابگردها در حین خوابگردی چشم خود را نمی‌بندند. خوابگردی ممکن است زمان کوتاهی مانند ۳۰ ثانیه و ممکن است زمان زیادی مانند ۳۰ دقیقه طول بکشد.
بر اساس DSMIV بدخوابی‌ها شامل بی‌خوابی اولیه ، پرخوابی اولیه ، نارکولپسی ، اختلالات خواب مربوط به تنفس ، اختلالات خواب ریتم شبانه روزی ، اختلال کابوس (اختلال اضطراب رویا) ، اختلال وحشت خواب ، پاراسومینا و اختلال خوابگردی هستند. خوابگردی به مجموعه حرکتی ناهوشیاری اطلاق می‌گردد که طی خواب به صورت اعمال کم و بیش هماهنگ شده (برخاستن، راه رفتن، اجرای یک وظیفه ساده) متجلی می‌شود خاطره‌ای از این رویداد در بیداری باقی نمی‌ماند. این پدیده در کودکان و نوجوانان و نیز در افراد هیستریک و پاره‌ای از مصروعین مشاهده می‌شود.
زمان اختلال در اولین قسمت خواب شب اتفاق می‌افتد. معمولا خوابگرد از جا بلند می‌شود و از رختخواب بیرون می‌رود و قدم می‌زند. اگر فرد خوابگرد را در خلال خواب بیدار کنند، دوباره به رختخواب می‌رود. نگاه فرد خوابگرد ثابت است و معمولا چشم‌های او باز هستند. بعضی از آنها از پله‌ها بالا می‌روند و گاهی اعمال کم و بیش پیچیده‌ای را انجام می‌دهند. البته علیرغم پیچیدگی اعمال می‌توان به کارآمدی و هماهنگی روانی- حرکتی اعمال تردید کرد. وقتی فرد از خواب بر می‌خیزد معمولا چیزی از راه رفتن و اعمال خود را به یاد نمی‌آورد.
براساس یافته های مطالعات اخیر، افراد مبتلا به خوابگردی، حتی پس از جراحت هم با احساس درد از خواب بیدار نمی شوند.
گاهی خوابگردی همراه با تظاهرات وحشت مشاهده شده است. در اینصورت اگر اطرافیان ، کودک را بیدار کنند، ممکن است موجب پرخاشگری او بشود. خوابگردی، در پسران بیشتر مشاهده شده است و غالبا در سوابق خانوادگی آنها چنین اختلالی وجود داشته است فراوانی این اختلال را در بچه‌ها 1 تا 5 درصد گزارش کرده‌اند و عموما تا قبل از بلوغ خاموش می‌شود.
ضمن خوابگردی ، شخص چهره‌ای فاقد احساس و چشم‌هایی خیره دارد و نسبت به اقدام دیگران برای مکالمه با او نسبتا بی‌تفاوت است و به دشواری می‌توان او را بیدار نمود. چندین دقیقه پس از بیداری ، رفتار و فعالیت روانی شخص اختلال نشان نمی‌دهد. در ابتدا ممکن است بطور خفیف نسبت به زمان و مکان فراموشی نشان بدهد.
علت اختلال‌های خواب متفاوتند. در مطالعاتی مشخص شده است که درجه روان آزادگی‌های اضطراب و هراس در خوابگردی بویژه در خوابگردی وحشت آمیز بالاست. در نظر عده‌ای از محققان ، خوابگردی ناشی از رشد نایافتگی دستگاه‌های عصبی و اندامی است اما این رشد نایافتگی با درجات متفاوت گزارش شده است.
بعضی مولفین عقیده دارند که خوابگردی یک مکانیسم جابه‌جایی از آرزوهای نهفته فرد و همچنین بان نمادین و ناهشیار کمبود مادرانه است. کودک برای جذب این مبحث بطور ناهشیار به دنبال مادر می‌گردد. به این نیاز ، احساس عدم امنیت روانی را که عموما در فضای خانواده‌های متشنج مشاهده می‌شود می‌توان اضافه کرد. به همین دلیل خوابگردی پس از مشاجرات خانوادگی در کودکان بروز می‌کند.
